Dag van:
Je zal maar om half 5 wakker worden van de kou van de airco....
Bij Willem zouden ijsberen en pinguïns een rondedans om zijn bed kunnen maken, die wordt nergens wakker van....
En nou vind ik kou op zich ook niet erg, maar dan zou er niet alleen maar een 16e eeuws lakentje op je bed moeten liggen om je te verwarmen.....
Doe ik echter de deur open van ons kabouter balkonnetje, dan is het andere koek....
Griekse koek.... gebakken op 30 graden....
Om mee te beginnen dan hè, want oplopen doet die temperatuur zeker nog wel vandaag....
En och wat heerlijk dat de zon net opkomt....
Die kleuren in de lucht.... zo prachtig... met opeens het zonnetje dat boven de kasteelmuur uitpiept en in ras tempo hoger en hoger klimt....
De haven ligt er nog verlaten bij....
De enige mensen die over de boulevard erlangs lopen zijn óf de dronken medemens die de kroegen uit komen vallen, de vissertjes, óf het oude kromgebogen mannetje dat de zwerfkatten komt voeren....
Binnen een mum van tijd zwermen er ik weet niet hoeveel katten om hem heen....
Zelf schrijf ik de blog van gisteren omdat ik er gisteren niet meer aan toe kwam omdat ik omviel van de slaap....
Ik geniet van de 'rising sun' en een Kos dat of net of niet naar bed gaat, of net wakker wordt...
De ober die de tafels van de terrassen klaarmaken, de vrouwtjes die het ontbijt voorbereiden, de eerste oudere vakantiegangers die wakker worden en slaperig op hun (wel grote) balkons gaan zitten met een kop koffie omdat hun hotel wel met de tijd is meegegaan....en rond half zeven de eerste vrachtwagentjes die water en ijs gaan rondbrengen...
Kos komt tot leven..... en ik was dat al even.....
Zelfs de ochtendzon zorgt al voor kleur op de wangen....
Toch wil ik blijven zitten want de jongste dochter van Willem die óók op het eiland aan het vakantie vieren is met haar Bas, vertrekt straks op één van de piratenboten die talrijk in het haventje klaarliggen....
En even zwaaien is dan wel leuk....
Zitten jullie op die boot met die palmboom er bovenop vraag ik.....
Ze zitten op de captain Hook boot appt ze....
Ik zet mijn bril op en zie ineens dat de boom niet op maar voor de boot staat....
Tja hilariteit dus....
Vanaf ons balkonnetje sta ik in nachtjapon te zwaaien en vanaf de captain Hook zwaaien twee goed tegen de zon beschermde, in wit geklede gedaantes terug.....
Willem kijk je kids ......
"Je staat ervoor" krijg ik als antwoord... maar ho maar dat hij één stap naar voren zet....
Hij vertrouwd dit balkon niet, heeft hoogtevrees en zet geen voet op de ongelijke al betonrot onderhevige tegeltjes....
Maar ik wil ze zien vertrekken.... en als dat balkon me al die uur het gehouden, dan houdt het me nog wel een paar minuten....
Dááááág boot.... veel plezier kindjes.....
Tijd om naar stamkroeg Fikos te gaan...
Willem wil ontbijt....de chef omelet....
Wat heerlijk als we weer direct herkend worden en Luciano de bekende lach op zijn gezicht krijgt....
Ja vrouw en kinderen gaan ook goed, kinderen gegroeid, geen nieuwe kinderen, niet op komst en niet in de maak....
En ja, Willem wil nog steeds dezelfde omelet en café Americano....some things never change....
Luciano vraagt waar ik nu mee bezig ben want hij herinnert zich mijn haakwerk van de vorige keer nog....
En maar ik nou mijn borduurwerk meegenomen hebben....
Ik laat het zien en niet alleen hij maar ook de anderen krijgen ineens zo'n devote blik in de ogen waar wij dan weer om lachen moeten....
Dat heilig avondmaal betekent hier nog wat....
Maar ook de hoeveelheid werk eraan wordt bewonderd....
Echter..... betekent die blik van Luciano naar Willem nou dat hij blij moet zijn met een vrouw die zulke dingen maakt of omdat hij medelijden met hem heeft omdat ik dan minder tijd voor hem op....
Hoe dan ook, we zitten we op ons terras aan de haven... Willem gedichten schrijvend en ik bordurend......
Het is tijd om naar het nieuwe restaurant van Alexis en Ioanna te gaan....
De naam Almyra beach experience roept al verrassingen op....
Fijn om na 18 jaar Kos ervaring de weg in Kos stad al een beetje te kennen want we lopen er zo naar toe....
Nou ja, ik dan....... Willem hobbelt er met zijn oriëntatie gebrek achteraan....
Kwartiertje wandelen en daar doemt Almyra al, redelijk onopvallend, voor ons op....
Puntje van feedback 1.... doe wat aan de ingang....
Maar als we dan het gangetje inlopen voelen we de experience al aankomen....
Je merkt het trouwens al meer en meer hier..... Grieken gaan met hun tijd mee ....
Even slikken als je van Grieks authentiek houdt....
Zo deed het uiterlijk van Alexis immers al een belletje rinkelen.....
Wauw wat een modern interieur, een restaurant met style....
Met gelukkig een hoofd van de bediening met ouderwets Griekse lieve en gastvrije uitstraling.... tjonge wat een lieverd.....
En we vinden elkaar meteen in de humor....
Blijkt dat er geen zoete wijn in dit restaurant geschonken mag worden omdat dit niet bij de gerechten past, dan zegt ze meteen dat we Alexis daarvoor maar aan zijn hipster staartje moeten trekken....
Ze komt wel met een soort van lekker alternatief.... sparkling rosé....
De gerechten zijn een smaak explosie....
Hoe verzint zo'n kok dat toch allemaal bij elkaar....
En volgens mij is er een; weet ik veel hoe dat heet, 'foodstylist' aan te pas gekomen om de boel -bij mekaar geraapte zootje smaak explosie- een prachtige vorm te geven....
Zelfs de calamaris van Willem ziet er niet uit als ordinaire ringetjes inktvis....
Maar ja, zoals het dit soort restaurants betaamt zijn de porties karig....
Nog maar een portie bestellen dus....
We genieten van het uitzicht....de zee en van de leuke gesprekken...
Ook Alexis komt zelf even checken of alles goed bevonden wordt....
Ik trek hem aan dat staartje maar hij is onvermurwbaar..... bij vis hoort droge witte wijn....
Koppige Greorgier.... maar oké jij zal het wel weten....
De rekening daar hebben we het maar even niet over....
Maar ga er maar vanuit dat jullie niet veel meer te lezen krijgen over deze fantastische experience....
Natuurlijk willen we nog even aan het strand gelegen hebben... en in ieder geval de voeten even met dat golvende water in aanraking brengen.....
Al was het maar om daar het experiment van de rekening vanaf te spoelen....
Zalig is het aan zee... en Willem kan er de halve finale vrouwen tennis finale kijken, gevolgd door een Bulgaar die naast ons ligt en toch wel teleurgesteld was over de ervaring van zijn Dimitrov.....
Hij kwam ook vaak in Arnhem vertelt hij, want hij is vrachtwagen chauffeur en rijdt op heel Europa....
Hotel.... zweet en zout afspoelen.... omkleden... en naar onze Stefanos.....
Hoe zou hij er na de chemotherapie bijlopen....?
Nou, als Hollands welvaren niet alleen Hollands is, dan is het zeker ook Grieks want daar komt onze minsten 20 kilo aangekomen lieve vriend met open armen de weg al oversteken.....
Wat een geweldig weerzien....
Natuurlijk niet in het minst omdat hij na twee jaar kanker nog steeds bij ons is....
We hoeven niet eens te bestellen... De enorme porksteak voor Willem... zeg maar 14 keer de portie van vanmiddag, en mijn bordje verse gavros staat binnen een mum op tafel....
Het vakmanschap is Stefanos nog niet verloren...
Kijk toch hoe hij met veel humor de mensen binnen haalt en zijn complete stad onder controle heeft....
Och wat een heerlijke avond.... wat genieten....!
En die rekening.... die gaat op z'n ouderwets Grieks..... doorscheuren, pen het bedrag laten doorkrassen en er gewoon een vriendenprijs van maken.....
Willem kan zijn geluk niet op...
Hij vertelt alles aan de boom...
De op één na oudste boom van Kos want die van Hippocrates is natuurijk de oudste....
De Hippocrates boom waar we ook langs lopen maar die je niet zo omarmen kan als de andere, maar waar wel een heerlijke band staat te spelen....
Maar helaas.... volgend de belofte van vanmorgen om terug te komen sluiten we af bij Fikos.....
Maar daar komt dan zo'n akelige bppd aanval van duizeligheid aan.....
We proberen zo snel mogelijk naar het hotel om de hoek te komen waar ik op bed val en slaap.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten