4 juli 2025

Dag van:

Laatste schooldag voor de zomervakantie....

En wat doe je dan zodra je je ogen open doet....?

JAAAAAAAAA de automatische wekker uitschakelen....

Vijf en een halve week geen trompet geschal (het enige wekker geluid waarvan ik wakker word) om 6.10 uur.... 

Het eerste vakantiegevoel is in the pocket....

En óf je dan vrolijk op wil staan...!!!

En óf je dan sneller dan anders in je kleren schiet en aan de koffie zit, je tanden poetst en in je auto springt....

En dat alles alleen maar omdat je weet......na deze dag een hele lange tijd even geen ochtendvroegte als je dát niet wil....

En áls je dan al vroeg wakker bent, dan alleen om dezelfde zon als hier op te zien komen maar dan een paar duizend kilometer verderop....

Of om de vissertjes in hun blauwwitte bootjes te zien vertrekken om de vangst voor de dag binnen te halen....

De vangst die een paar uur later door de vrouwtjes met verweerde gezichten,  de koks van de restaurants met kritische blikken of de gulzig smekende zwerfkatten, zal worden bekeken, verhandeld óf verorbert....

Maar hoe dan ook, het blijft aftellen....

Eerst aftellen naar deze laatste schooldag.... en straks weer aftellen naar de vertrekdag Griekenland.....

Met een heerlijk opgeruimd gevoel vertrek

ik naar school....

De glimlach is de gehele dit niet van gezicht geweken....

Dat gevoel dat alles gedaan is, afgerond is, geregeld is en je alleen nog de kinderen hoeft uit te zwaaien en de klas mag leeghalen....

Altijd weer een speciale dag....

En letterlijk een dag van de lach en de traan....

Ik heb dan ook een dolle bui als ik op school rondloop, steeds een klasdeur opengooi en heel hard roep  "COLLEGA LAATSTE SCHOOLDAG!!"......

Collega's die daardoor aangestoken worden en evenlater bij mij naar binnen roepen  "COLLEGA BIJNA VAKANTIE!!".....

Of kinderen uit een van mijn drie klassen van dit jaar, die nog even een cadeautje of kaartje komen binnen brengen....

Veel te spelen is er niet meer want alles staat al zo'n beetje ingepakt....

We spelen heerlijk buiten, we springen op het luchtkussen dat in de gymzaal klaar staat, we eten een zalig ijsje uit de ijscokar van de ouderraad, we kijken muziekfilmpjes (wel 6 keer Europapa, nog steeds een hit op school), we zwaaien de oudere schoolverlaters uit, die toch ook écht als kleuter bij mij begonnen zijn....

En verder is het kijken naar de klok hoe traag de wijzers vandaag lijken te draaien....

En nog steeds is de lach niet van mijn gezicht geweken....

Alles klaar van dit jaar....

NOU VERGEET HET MAAR.....!!!!!

Ik krijg bericht......

Drie van je ondersteuningsaanvragen (waar ik notabene 3 weken mee bezig ben geweest) zijn niet goed....

Niet goed....?????

Hoe dan....?

Alles klopte; de doelen, de urenberekening, de handtekeningen.... en het was al goedgekeurd.....

"Nee euh.... ja....euh..... bij kinderen die onder toezicht staan moet de toeziend voogd van de kinderbescherming de aanvraag indienen.... sorry wisten wij ook niet".....

De moed zakt me in de schoenen.....

Dit krijg je dus nooit meer voor elkaar en paar uur voor de school dicht gaat.....

Daar gaat mijn goed begin voor het volgend schooljaar....

Daar gaat mijn vrije gevoel van 'alles is klaar'....

Ik probeer het los te laten....

Er is immers niks meer aan te doen nu....

Dat wordt over zes weken overnieuw beginnen en starten zonder zorg ondersteuning....

En heb ik dat nét en ietsje losgelaten en wil ik weer

proberen de vrolijkheid op te pakken....."Kunnen we je even spreken Wampie ".....

Ooooh jee, wat nu weer......

Een roosterwijziging.....???????

Niet 3 dagen de ene groep en 1 dag de andere.....

4 Dagen nu op een groep....????!!!!

Ik slik..... ik snap de aanleiding.... en ik slik nog eens.....

Een half uur tot de zomervakantie begint, alles dat ik dacht afgesloten te hebben en dacht klaar te hebben voor het komend schooljaar, doorgesproken, ingepland....  staat nu ineens op z'n kop.....

Mijn vrolijke gevoel is verdwenen....

Voor de kinderen maak ik er nog een leuke afsluiting van, ik troost de huilende moeder die zich op mijn schouders werpt.... maar ik kan zelf wel een schouder gebruiken nu....

Ik snap het allemaal en zal ik écht niet moeilijk doen, maar het is wel even hard gelag.....

De klas is leeg....

Alles staat op de gang of in verborgen hokken.... 

De computers zijn afgesloten....

Het schooljaar is voorbij......

Nou ja...... behalve dan..... ach laat maar....

Ik rij naar huis met een hoofd vol gedachten....

Een hoofd vol schoolzaken die ik dacht afgesloten te hebben....

Zal ik dan toch maar die wekker voor maandag weer aanzetten....?

Of zal ik me toch maar gaan concentreren op de reis naar Griekenland die over 4 dagen begint....

Tja, laat ik maar zeggen.... turbulent begin van de vakantie......