Dag van:
Het is weer eens zover...
De nachten vóór een reis zijn slapeloos...
Ik zou het ook kunnen wijten aan de volle maan, ware het niet dat deze maan nog twee nachtjes mist, want het is 10 juli pas volle maan....zélfs in Griekenland..... en ook al is het daar een uur later....
Al met al slaap je dan toch een paar uurtjes in maar bent weer vroeg wakker omdat het tweede natuurverschijnsel door je raam gluurt....de zon.....
Blijf ik boven of ga ik naar beneden...?
Willem in rouwstemming omdat hij zijn honden een week moet missen, daar wil je nu niet naast zitten met je kopje koffie...
Tja of juist wel.....
Arme Willem.....
De honden zijn weg...
Willem is in tranen...
Soms valt het moeilijker dan een andere keer....
Op naar het vliegveld Weeze...
Wat een rust op de Duitse wegen....
Ruim op tijd belanden we voor de slagbomen van het vliegveld....
Gaan ze vanzelf open of hebben we een probleem....?
Lang leve de nummerplaat herkenning... we kunnen erdoor.....
En oh wat heerlijk, je betaalt er dan wel voor, maar P1 is vlak voor de terminal.....
Ondanks alle eerdere reviews van lange wachtrijen en chaos bij incheckbalies, kunnen we zo de bagage inchecken en onszelf....
Natuurijk piept mijn poortje bij de douane weer eens....
Ik barst dan ook uit mijn hulpstukken.... een ijzeren frame in mijn mond en gehoorapparaten achter de oren ...
'Mevrouw de voeler' is weg van mijn armband die ik vorig jaar nog van Willem in Bulgarije van Willem kreeg.....
Maar fouilleer jij maar lekker verder en ontpop je niet tot ontvreemder van mijn armband....
De handbagage klopt dan weer wel....
Ik krijg zelfs mijn borduurnaald door de douane....
Niet dat je daar een mus mee kan doodsteken maar het blijft een principekwestie.... scherp is scherp....
We wachten en wachten tot we kunnen boarden....eten een echte Duitse bockwurst en wachten tot we een ons wegen....
En uitdrukking die nooit zal waarmaken wat het beoogt.....
Dan belt mijn schoonzoon en kan ik live de diploma uitreiking van mijn kleindochter volgen...
Haar eerste diploma viel in coronatijd en was ik er in de Lockdown niet bij, deze keer valt het op onze vertrekdag.... maar ben ik er toch een soort van bij.....
We kunnen boarden.....
En Willem zou Willem niet zijn als hij, terwijl we aan het boarden zijn, nog even snel moet plassen....
Nee, wachten tot in het vliegtuig is geen optie, wc te klein, ongemakkelijk enz....
Ooooh Willem schiet nou op....
We zitten al lang en breed in het toestel als we te horen krijgen dat we minstens een kwartier vertraging hebben.....
En geloof het of niet maar dit vliegtuig lijkt wel airco te hebben...
Allemensen wat hebben we het koud....
De brallende 9 leden van een studentenvereniging laten dat, met een behoorlijk hete aardappel in de keel, even weten...
"We hadden beter de privéjet van mijn vader kunnen nemen"....
En niet om het een of ander, maar na 4 biertjes de man, zijn niet alleen wij maar ook onze mede passagiers dat roerend met hem eens....
Naast mij zit een dame waarvan ik zeker weet dat ze vanavond al in Barstreet is te vinden....
En weer kom ik tot de ontdekking dat er een uitdrukking bestaat die niet klopt....
Ik zou namelijk willen vertellen dat ze haar draai niet kan vinden......
Maar jemig, die draai heeft ze echt wel gevonden.... van links naar rechts en weer terug, van onderuit naar voorover en vice versa....
Maar we overleven dan uiteindelijk toch de vlucht....
De landing trouwens maar amper....
Allemachtig wat komen we met een klap, en rotsnelheid nog, neer....
Maar heej niet mopperen.... we zijn op ons geliefde Kos aangekomen.....
De chauffeur van de taxi staat al te wachten...
Blijft altijd leuk om welkom geheten te worden door zo iemand met een bordje in zijn hand waar je naam op staat....
Hij neemt ons mee naar buiten....
Buiten.... waar de temperatuur van Kos je de adem beneemt....
41 Graden hitte maar liefst... maar wel Kos hitte en dus een vleugje zeewind.....
Het gesprek gaat over de zoon van de chauffeur die in Canada woont en zijn schoonzus die haar heil in Tenerife heeft gevonden.....
Hij heeft altijd wel een plek om naar op vakantie te gaan....
En tijdens de warme rit vertelt hij over de bergen sneeuw die er in Canada vallen.... je transpiratievocht zou er spontaan van afnemen....
Hotel Veroniki....
Ik had er al niet veel goeds over gelezen maar Willem wilde persé middenin het centrum vertoeven en dit hotel met vrolijke naam, was het enige dat nog kamers vrij had.... koud douchen nam hij op de koop toe...
Maar lieve help.... hoe oud kan een hotel zijn....
En niet alleen het hotel maar ook de eigenaresse heeft zich aan haar pand aangepast....
Minstens achter in de tachtig (dit had ik de 9 studenten met aardappelkeeltjes) wel eens willen horen uitspreken), is ze....
Ze spreekt trouwens best goed Engels, een taal die haar echter ineens in de steek laat als Willem om de WiFi code vraagt....
Maar kom Willem niet zeuren je hebt een onbeperkt abonnement....
De hotelkamer is zo nodig nóg ouder....
Deuren gaan niet dicht en staan daarom open....
Geen moderne technieken met elektronica kaartjes maar gewoon een sleutel.... die je écht om moet draaien anders vliegt je deur weer open....
Een bed waar waarschijnlijk al tachtig jaar gasten in slapen en de houtworm mogelijk nog langer.....
Één stoel, een balkonnetje van nog geen één meter breed, waar weliswaar twee stoeltjes en een tafel op staan, maar waar je niet omheen kan lopen....
Eerst dus als binnen zetten voor je er met z'n tweeën op past....
Maar heej.... we hebben dan wel weer een kastje onder de wasbak....
Overigens een nieuwe wasbak die onmogelijk afsteekt bij de antieke douche met dito verkleurde leeftijdsgerelateerde naden tussen de tegels....
Ik vind het wel wat hebben allemaal, Willem moet nog even aan het gebrek aan luxe wennen....
Kijk, de maan komt op.... weer een dagje dichterbij haar volheid.....
Dezelfde maan, zelfde stand maar aan de andere kant in een ander land....
Maar kom.... koffers laten staan en 'the old town' in, naar onze vrienden.....
Onderweg naar boven naar het pleintje, worden we al door diverse bekenden begroet....
De man van onze stamkroeg Fikos, de eigenaresse van kledingwinkeltje Boho, de man van het restaurant waar we nooit komen, de gezellige verkoper van het olijfproducten winkeltje en ga zo maar door....
Feest der herkenningstocht....
En dan het Diagora pleintje met de grote boom in de niet werkende fontein, met Zorbas en het Italiaanse restaurant in kitsch kleuren.... én het heerlijke Kapari....
Het gezicht van Ioanna is goud waard als ze
ons ziet....
ons ziet....
Ze zou bijna alles uit haar handen laten vallen wat ze erin heeft....
"You make my year" roept ze..... en dan vliegt ze in Willems armen....
Wat een weerzien....!
Alexis is in zijn nieuwe restaurant maar die komt zo, vertelt ze....
Ooooh heerlijk Kapari, lieve Ioanna, zalige meze menukaart, zoete Griekse wijn en halve liter bier, hihi.....
Achter ons staat een man....Ioanna lacht....
En na een minuut snappen we pas waarom....
Deze man staat er al een tijdje en blijkt Alexis te zijn....
Complete gedaanteverwisseling.... Alexis is hipster geworden....
Langer haar met staartje, bril met donker montuur en langere baard..... dit laatste tot grote spijt van Ioanna die het gekriebel van zo'n ding onder zijn kin maar niets vindt....
Maar als we hem dan ineens herkennen is het ook weer feest.....
En dat de andere gasten niks snappen van al onze blijdschap en omhelzing na omhelzing, zal ons een Griekse worst cq souflaki zijn.....
Het eten smaakt als vanouds, de sfeer voelt weer goed, de gesprekken zijn avondvullend, de drie meiden enorm gegroeid, kortom 'good to be here'......
Om middernacht nog even naar Fikos natuurlijk.... met wederom een fijn weerzien.... en de fris smakende mojitos.....
"Hier kunnen we mooi weer de Wimbledon finale kijken deze week" oppert Willem..... maar daar moet ik nog maar even niet aan denken.....
We keren terug naar ons oude hotel....
Ooooh ja, we hadden twee sleutels gekregen...
Om elf uur moet oudje naar bed en sluit ze alles af.... of we maar even zelf de deur willen openen, maar vooral óók niet moeten vergeten deze weer te sluiten.... en dan stilletjes naar boven....
Oeps adults only hotel stond er nog bij....
Ze vergaten alleen te vermelden dat boven de 75 ook een pré was.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten