15 juli 2025 dag 7 Kos

Dag van:

Geen nachtelijke verhalen...????

Nee dit keer niet want we hebben best redelijk geslapen...

De airco begint bij mij nu wel een neus vol snot te creëren maar dat hoort erbij....

En Willem....?

Wil je het echt weten....?

Ochtend conversatie (van toilet naar slaapgedeelte):.....

- goeiemorgen Willem gaat het goed....?-

" euhhhhhh..... nou ik heb de halve nacht gewoon winden gelaten maar vanmorgen...."

Ik maak de zin af met 'ging het mis'....

En ja dus.... tien minuten later hangt er een door hemzelf uitgewassen onderbroek aan de waslijn....

Hardnekkig buikgriepje dus....

Maar Willem zou Willem niet zijn als hij er naast het hypochondrisch gedrag ook vrolijk onder blijft.....

Dus na: ik neem morgen wel een extra onderbroek mee in het vliegtuig..... het zal toch niks ernstigs zijn..... zal ik wel die omelet nemen straks..... ik denk dat ik normaal brood erbij neem..... ik drink geen alcohol vandaag..... best wel goed al die boeren.....ik voel mijn maag rommelen maar kan ook van de honger zijn,.... lopen we de trap met de ongelijke treden af en het hotel uit, naar ontbijtadres Fikos waar Luciano ons al staat op te wachten en bezorgd vraagt hoe het gaat....

En maar weer een buikgriep update.... waar moet je het anders over hebben...?

Het gaat weer niet zo lekker....

Maar het verschil is dat IK er nu klaar mee ben....

Dit wordt een apotheek verhaal.... ik ben er klaar mee....

Gelukkig vind je pharmacia's hier op elke hoek van de straat en zelfs nog daartussen....

Ik leg de situatie uit.... het komt niet door eten maar een virus en ja hoor.... gewoon imodium..... had ik verdorie nog twee doosjes van in de kast thuis liggen....

Maar goed, in heb de dunne poep killer.... en overgelukkig loop ik terug naar Willem die alweer aan de facetime app hangt net als ik de hoek van Fikos om kom...

Twee van die dingen nemen... NU!!.... zeg ik....

Hier moeten we nu na drie dagen vanaf....

En weer een update:....

De buik zwelt op en.......

Maar dan worden we gelukkig afgeleid door een te gekke metallic blauwe boot die de haven binnenvaart en een plek zoekt...

Willem noemt het een parkeerplek, maar laat ik het maar een plaats om aan te meren plaats noemen....

Het lijkt wel een James Bond boot, en dat zegt Willem dus hardop...

Één van de obers geloof hem meteen en roept naar de anderen "look the James Bond boat"....

Wat een desillusie als ze hem lachend vertellen dat dit niet zo is en een Willem fantasieverzinsel betreft.... en Willem heeft voor hem voor eventjes afgedaan....

Enfin, een bootje van tussen de drie en vijfhonderd duizend euro.....

En dat is natuurlijk heel wat, maar als je weet dat er die boot van ruim twee miljoen tegenover ligt, lijkt het ineens niks meer.....

Willem voelt zich in staat om naar het strand te gaan....

Het is dan wel een eindje lopen maar we doen rustig aan....

Het is gelukkig ook niet het heetste tijdstip van de dag....

Het tijdstip trouwens dat de meeste echte Grieken toch siësta houden....

Het is het tijdstip van de wisseling van personeel ook...

Behalve op het strand, daar werken dezelfde mensen de hele dag door....

Daarom ook is onze Antonis er nog,  die blij is ons te zien....

Ik snap dat wel.... er liggen vandaag voornamelijk jonge meiden die leven op hooguit twee flesjes water.... en daar verdien je niet veel aan....

Willem knapt nu daadwerkelijk aardig op na twee pillen imodium....

Hij bestelt zelfs een club sandwich kip....

Dat mag want dat is blank vlees heeft hij gelezen.....

Ik ga vooral voor véél citroen limonade....

De Griekse home made lemonade is zoooooo lekker.....

Zo liggen we heerlijk van de zon en de

zee....de boten en bootjes die voorbij varen,,,, de delta vliegers boven de zee, de waterfietsen, de zacht klotsende golfjes op het strand,  de spelende kinderen aan de waterkant en gewoon het er zijn, te genieten....

Ik ben wel een zonaanbidster maar niet echt een zonnenbaadster, maar zelfs aan zonnebaden geef ik deze vakantie toe....

Zo liggen we nog heerlijk drie uurtjes op onze ligbedden..... Willem onder de parasol en ik in het namiddagzonnetje....

Willem leest, ik doezel een beetje weg.....

Totdat.....

Oh.... ooooh..... zeg ik zachtjes (ik ben niet zo'n schreeuwtster)....en zit rechtop....

Dat was een prik in mijn vinger die ik herken....

Een prik waar ik vroeger erge allergische reacties van kreeg.....

Willem zag het niet gebeuren maar zag de mega wesp wel wegvliegen....

Heb ik weer....

Ik zit rechtop en zuig onmiddellijk de plek uit.... gelukkig is het geen ingewikkelde plek om leeg te zuigen .....

Willem pakt ijsklontjes uit de beker citroen limonade....

En nou had ik, behalve die stomme imodium, aan alles gedacht qua medicatie om in de koffer mee te nemen, maar dan moet je dat daar dus niet in laten zitten want wespen vliegen namelijk niet alleen maar in hotelkamers en koffers..... vooral niet eigenijk....

Enfin.... mijn vinger bonkt, er zit een flink steek gaatje in, het wordt wit rondom en het prikt......

Nog meer zuigen, nog meer ijs en eindelijk zakt het een beetje....

Maar fijner nog, de duizelingen, hoofdpijn en misselijkheid die er dan normaal mee gepaard zouden gaan blijven uit.....

Ik heb geluk gehad....

Toch, ondanks de goede afloop,  wel de schrik te pakken....

We betalen Antonis royaal, nemen afscheid en lopen rustig weer naar ons hotel waar ik nu wel even de speciale zalf erop kan smeren....en toch de misselijkheid zwakjes op komt zetten....

Even liggen en weer door..... naar het afscheid van Stefanos, Olga, Christos en Stavros....

En wat eten we sober....

Willem tagliatelle speciaal voor hem gemaakt naar idee van Stefanos en ik een zalige kippensoep....

Verder worden we verwend met licht verteerbare dingetjes; cheesecake puntje, watermeloen en veel water....

Samen constateren Willem en ik op zo'n laatste avond dat waar we eigenijk zo dol op zijn.... die Griekse lijfelijke cultuur ....

Samen constateren we ook dat wat hier gebeurd in Nederland eigenijk helemaal niet meer kan....

Je zou direct een Me Too reactie en een rechtzaak aan je broek krijgen....

Hier is het allemaal nog zo natuurlijk,  zo heerlijk vanzelfsprekend zonder bijbedoelingen en vol van respect.... zelfs het flirten....

Nou weet ik niet hoe dat met al die toeristen vanuit allerlei landen op Barstreet toegaat....

En eigenijk weet ik dat ook wel.... je weet wel 'het overdraagbare daglicht"......

En natuurijk stikt het er van de handhavers.... maar tot iets ernstigs komt het eigenijk nooit....

Het lijkt wel of de wetten van de natuur hier nog gelden....

Dus vragen we ons af waar het nou uit de hand loopt.... hier of in Nederland....?

Enfin veel vragen..... want natuurijk kan niet álles.....

Maar het afscheid is daar.....

Morgen moet Stefanos weer bloed prikken om te kijken of de kanker zich rustig houdt....

Moeilijk dat we dan weer weggaan....

We houden wel contact door de tijd heen maar stel dat er echt iets gebeurd.....

Na achttien jaar vriendschap is die geologische afstand dan wel lastig.... dan zou je dichterbij elkaar willen zijn..... er voor elkaar willen zijn.....

Dag lieve Stefanos take care, stay safe and healty......

Dag lieve allemaal.... het was een gekke tijd met al die nare klachtjes,  maar we hebben desondanks genoten.....

En morgen hebben we nog één dag....

Nog even dan toch maar naar Fikos....

Ach ja, waarom niet.....