12 juli 2025 dag 4 Kos

Dag van: 

Het is kwart over twee 's nachts....

Willem viel doodmoe na de creativiteits explosies van gisteren, direct in slaap....

Een slaap die ik weer eens niet kan vatten....

Geen nood,  op Kos verveel je je geen minuut, ook niet op dit tijdstip....

Sterker nog... jeugdig volk ontwaakt nu pas ongeveer....

Je weet wel.... dat leven in Barstreet....

Uit het hotel komen dan ook opgeschoten knapen in keurig wit gehuld en meiden met driekwart ontblote borsten kruisen hun weg....

Ze zijn er niet in geïnteresseerd... hebben waarschijnlijk al wat scharrelvlees op Barstreet rondlopen....

Iets verderop zie ik het meisje zonder ondergoed (ja sorry duidelijk zichtbaar door twee ontblote kadetten aan de onderkant), die we eergisteren ook al zagen, maar dan op een andere plek....

Voor hen begint het leven nu pas....

Twee dronken, over straat slingerende,

jongedames lopen onder mijn balkon door... en dan weer op straat en dan weer aan de overkant van de straat....

Ze giechelen erop los....

Ik hoop dat ze morgen bij opstaan nog weten waarom ze zo vrolijk waren....

Ook de katten zijn druk in de weer....

Ze rennen en spelen op het smalle muurtje langs de ruïne tuin....

Over een paar uurtjes komt het oude kattenmannetje weer en daar lijken ze zich nu al op te verheugen....

Fikos dat zich om de hoek van ons hotel bevindt is nog volop in bedrijf....

Als je goed luistert kun je de muziek horen en hoef je er niks van te missen....

Ach kijk nou..... daar komen de jongens in witte kleding weer terug....

Ze gaan zitten op het trapje voor het hotel tegenover me....

Eentje ervan is in tranen....

Iets met liefdesverdriet.... meisje in Barstreet gevonden met een ander....?

Och och och die vakantieliefdes toch....

Kos rust niet.... die rust keert pas terug na de laatste dag van de herfstvakantie....

Ik bedoel maar..... je maakt wat mee als je niet slapen kunt....

Wij slapen na wat onderbrekingen van onder andere een opkomende zon,  uiteindelijk een gat in de ochtend.... en vertrekken pas rond elven naar Fikos....

Het lijkt misschien saai te worden elke dag diezelfde stappen maar geloof me, het verveelt nooit....

Het uitzicht niet, de mensen niet, de voorbijgangers al helemaal niet en kijk er druppelen zelfs al wat jongeren binnen met vette wallen onder de ogen van de nacht....

Ze beginnen hun dag maar met een stevig ontbijt om de kater te doorstaan....

hamburgers dus met liters mayonaise en ketchup.....

Daarna hangen ze verveeld in de stoeltjes....

Wat moet je ook overdag als Barstreet gesloten is en zwemmen in de zee toch écht niet hetzelfde is als nuttigen van een zee aan alcohol.....

Ze spreken de scharrels van de nacht door en díé respectloze conversatie zal ik jullie besparen.....

Gelukkig hebben July, het meisje bij de ingang om de gasten binnen te halen, en ik elkaar gevonden...

Die slappe lach van ons samen gisteren beviel ons wel....

Als Willem weer eens een van zijn bekende grapjes uithaalt "heb je mijn linkerhand ook gezien?" zeggen July en ik bijna in koor "ligt nog in Barstreet".....

En daar gaan we weer.....

July blijkt uit Albanië te komen, nét als onze Elena in Thessaloniki....

Wat komen daar toch een leuke mensen vandaan....

Ze worden alleen uitgebuit door hun eigen land vertelt July....

Daarom ook vindt je zoveel Albanezen in Griekenland.....

Willem en ik zijn het dit keer eens over de term flaneren...

Lekker vrij rondslenteren zonder een specifiek doel, vaak om te kijken en gezien te worden......

Het is een rustige manier van wandelen, waarbij je de tijd neemt om de omgeving in je op te nemen.....

Zo staat het omschreven in de annalen.....

Maar.......... er zijn grenzen merken we....

Overdag flaneren is een kunst....

Leuk gekleed  wapperende rokken, half open overhemd en haren in het zeewindje dat altijd waait, maar vooral niet enkel gehuld in bikini veel te kleine, weinig verhullende zwembroek of zoals veel Duitsers met blote bierpens.....

Nóg erger.... mannen met afgezakte broeken waar de onderbroek bovenuit steekt of juist enkel een deel achterste te zien is.....

Of nóg erger.... mannen met een te kort tshirt voor over hun gehele buik waar dus nog een stuk buik onderuit steekt....

Flaneren moet je leren....!!!!

En 's avonds lukt dat beter dan overdag blijkbaar....

Nou ja.... tot een bepaald tijdstip dan want rond 4 uur 's nachts is het flaneren meer zwalken en slingeren geworden....

Tja en dan mijn  "ben zo terugs".......

Zeg maar de Willem die het begrip straks al geen vorm kan geven ergernis....

En ik weet het.... het is ook niet netjes van me waarschijnlijk, maar als ik zeg 'alleen even scheerschuim te halen, ben zo terug'.... en ik vind de scheerschuim niet in de 'liquermarket'...(nee tuurlijk vind ik dat daar niet snuggere)... en ik dus doorloop.... zeg maar slenter... door die Griekse steegjes in mijn eentje.....dan vergeet ik alle tijd.....

Dan wordt 'ben zo terug' dus heel erg een ruim strakjes....

Zeker als ik gezellig aan de praat raak met een Griekse vrouw die ik smakelijk eten wens als ik haar achter haar toonbank zie eten,  en me vertelt dat ze op dieet is.....

Ik kijk haar aan en vraag met stomme verbazing waar er dan nog wat af moet....

Ze staat op en wijst op hooguit een centimeter slap stukje buik waarbij je écht een loep moet gebruiken om het te zien....

Ik adviseer haar daarom een paar dagen sportschool... waarop ze terecht zegt dat dáár in een hoogseizoen geen tijd voor is...

Enfin zo kletsen we heel kneuterig nog even met elkaar over vrouwen dingetjes....

En als ik dan ook nog,  tóch dat super gave originele boek met vliegende letters tshirt voor Willem scoren.... gezien de prijs dit keer écht geen wegwerp tshirt maar een design ding waar er maar een paar van gemaakt worden (merk replica),  dus wee zijn gebeente (oh nee doe die benen maar niet).... wee zijn hele hebben en houden dat hij dat aantrekt na zich met zonnebrand te hebben ingesmeerd, dan....dan......... kom ik nooit meer uit die steegjes tijdens mijn wandelingetje.....

Enfin.... we gaan naar het strand....

"Jullie moeten naar Island Life" zegt Luciano ons.....

En dan moeten we de groeten aan Leonidas doen van Luciano uit Fikos.....

Het is maar 10 minuten lopen....

Ja duhhhhh.... voor een jonge vent wel ja,  maar niet voor twee 65+sers......

Gelukkig vinden we het wel.... een eindje voorbij het Almyra van Alexis......

En als we de groeten doen aan de eerste de beste die we daar zien ..... wauw dan volgt er een ontvangst....

"Antonis.... deze mensen komen van Fikos".... en Antonis knipt en buigt en geeft ons twee prachtige plekken op het strand....

Tegenwoordig is het niet meer zo dat je een parasol huurt,  tegenwoordig bestel je drankjes en dan zit de prijs van de plek erbij in.....

Dat hebben we al eerder ontdekt, en vinden dat absoluut een goede nieuwe gewoonte....

Twee café frappe dus maar, eentje met vanille ijs en eentje met baileys....

Aan jullie de vraag wie wat nu nam....

Het is gezellig aan het strand....

Ik geloof dat wij de enige met een ouderwets boek zijn want de goegemeente ligt met mobieltjes in hun strandstoel gammel te wezen....

Echte sportiviteit kom je op de stranden niet echt meer tegen....

Althans niet hier.....

Gelukkig bouwen kinderen nog wel áltijd zandkastelen....

En laat dat alsjeblieft altijd zo blijven....

Ook bij Island Life hebben ze sangria....

Durven we daar na de desillusie van gisteren nog aan....

Ik bedoel.... heerlijke sangria op dat grote Eftheriasplein hoor, maar een kwart vol glas en één schijfje sinaasappel....

We durven het aan.....

En moet je kijken.... twee volle glazen vol kleine stukjes fruit.... en ook nog eens 50 cent goedkoper dan gisteren....

Ja we blijven Hollanders die op de centen letten sorry....

Maar jullie hebben natuurijk al door dat Willem en ik genieten....

Als Willem uit de zee komt is er zelfs een douche waar hij het zoute water van zich af kan spoelen....

"Morgen weer hierheen", roept Willem....

Maar dan iets eerder, roep ik terug....

En dan zal ik beloven niet meer te gaan wandelen....

Pas om half zeven komen we uit onze ligbedden....

Vanavond eten we bij Stefanos en dat is nogal een eindje lopen....

Douchen moeten we ook nog....

Dan moet ik iets te eten hebben op de hotelkamer anders val ik om, meldt Willem....

Ik loop nu wel een deugdelijke supermarkt in, koop de scheerschuim en Willem gaat voor Griekse joghurt en honing....

En terwijl ik even later sta te douchen hoor ik een veelvuldig "ooooh wat lekker"....." mmmmm wat verrukkellijk"......"jee wat smaakt dat goed".....

En ik kan rustig douchen en zelfs mijn haar wassen....

Op naar Stefanos Olympia at the beach....

Stefanos is moe....

Chemo heelt het één maar breekt het ander af....

Olga en Stavros verrichten het meeste werk....

Na mijn bestelling bedenk ik me ineens dat ik, vanaf dat ik hier ben, alleen nog maar vis en schaaldieren heb gegeten...

Willem gaat weer voor het varken ik vandaag voor de mosselen.... terwijl jaren geleden toch écht Willem als mosselman door het leven ging volgens de Grieken....

Bij moeheid ontstaan irritaties...

Stefanos is, zo moet je weten, een ongelofelijke vakman.... een meester en super prof in zijn vak...

In de grootste bekendste restaurants opgeleid in zijn jonge jaren díé nu als professionele traditie Griek een eigen restaurant heeft waar het niet om de entourage gaat maar om het goede eten....

Alles maar dan ook álles is vers.....

En het mag dan niet zo'n,  zoals die moderne smaak explosies uit nieuwe Griekse tijden zijn,  maar de smaken zijn meer dan voortreffelijk, door een oud dametje gebakken en gekookt in al zijn traditionaliteit....

En dat kunnen we na al die jaren Griekenland weten.....

En niets maar dan ook niets ontgaat het oog van Stefanos....

Oog voor elk detail ook....

Maar als je zo goed bent als Stefanos maakt je dat nog geen goeie baas....

Misschien zelfs wel een moeilijke baas die van zijn staf dezelfde hoge standaard verwacht.....

Olga heeft wat over het hoofd gezien....

Dat samen met de vermoeidheid van Stefanos zorgt voor ruzie in de tent.....

Beginnend met een fikse woordenwisseling maar Olga geeft niet op en dus ontstaat er een behoorlijke onenigheid tot aan ruzie....

Ooooh wat heerlijk om díé felle Grieken tekeer te zien gaan op de achtergrond zodat andere gasten het niet merken.....

Olga spuugt vuur uit haar ogen Stefanos is een vulkaan....

Nadeel van vrouwen is dat ze niet ophouden, nadeel van Griekse mannen is dat ze superieur zijn en je vertellen dat ze je wijze lessen willen leren.... tenminste dat is wat we ervan begrijpen en wat we als uitleg krijgen....

78 Jarige Stavros staat erbij en kijkt ernaar.... op zijn leeftijd is "de pis allang niet meer lauw te krijgen".....

Er toch halen alle partijen de beste krachten uit elkaar zonder het zelf door te hebben....

Weet je wat, wij nemen nog een afzakkertje bij Fikos....

Willem heeft wel zin in een chocolade sorbet....

Laten wij het samen maar hebben over onze eigen klungelliefde.....

Veel gezelliger......