 |
| (Maar de gordijntjes zijn af en hangen) |
Dag van:
Ik wil jullie het beeld wel schetsen...
Het beeld dat je hoort uit verhalen op het journaal of leest in de kranten...
Het beeld van de vertwijfeling die ik vanmorgen aan den lijve ondervond bij binnenkomst op school... nadat ik mijn mondkapje opzette om door de gang te lopen en mijn handen bij de ingang ontsmette....
Regels... regels....
De collega bij wie haar man om 22.00 uur nog de uitslag positief kreeg...
Corona dus....
En het telefoontje dat ze pleegde dat ze nu in quarantaine moest...
Maar nee....
Er zijn wéér nieuwe regels...
Ben je geboosterd en zit er toch iemand met corona bij je thuis..... dan kun je gewoon gaan werken.... tot je eventueel zelf ziek wordt....
Datzelfde geldt voor een collega weekend zoon ziek thuis zit...
Waarvan haar eigen klas in geheel in quarantaine is...
Maar zij kan ingezet worden in andere klassen... waar de nood hoog is...
Hoezo kruisbesmetting.....??
Rondlopende taxidienst mensen die de kinderen bij de deuren opvangen en busjes moeten terug sturen omdat daar besmette kinderen in zitten of zaten... of wellicht een besmette chauffeur zelf die zich best nog goed genoeg voelde om te rijden...
Zes lege klassen....
Mijn eigen klas... met twee leerlingen...
Mijn buurklas met drie leerlingen....
Kinderen die halverwege uit klassen gehaald worden omdat er iemand thuis of in de bus besmet blijkt en direct opgehaald moeten worden....
Verschillende berichten die elkaar kruisen...
Ouders die niet weten waar ze aan toe zijn....
De verpleging bij ons op school lijkt wel een teststraat....
Ouders die wéér halsoverkop hun werk moeten staken... hun kind moeten ophalen....
Juffen die om 23.00 uur nog bericht krijgen van ouders dat hun kind wel of niet positief getest is...
Management dat het hele weekend gebeld wordt... contact heeft met elkaar....
Vertwijfeld zijn we... allemaal!!.....welke positie je ook in school bekleed....
Naar school gaan... scholen moesten weer open....
Nu zíjn ze open... maar alsnog leeg of halfleeg...
Nog wordt er online en fysiek les gegeven....
Leerkrachten wringen zich in bochten...
En tussendoor worden je vriendjes... je sociale contacten... alsnog uit de klas geplukt....
Elke ochtend weer die verrassing wie er wel of niet zullen zijn.....
En dat terwijl juist voor deze kinderen in speciaal onderwijs de wereld zo voorspelbaar mogelijk zou moeten zijn om zich veilig te kunnen voelen....
Het kan echt niet meer...
Voor ons scholen niet..... voor ouders niet.... en zeker voor de kinderen niet....
Dit is te gek voor woorden....
Net als de paaseitjes en de paashazen die al in de schappen van de winkels liggen.....
Wat een wereld.....!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten