31 januari 2022

Dag van:

 En dan denk je misschien.... nou heeft ze in ieder geval tijd om aan die eindpresentatie te werken...

Nou mooi niet dus....

Mijn ogen prikken dusdanig dat ik zonder ruitenwisser de letters op mijn beeldscherm zie dansen...

En het is eerder een foxtrot dan een weense wals want het danst en draait dat ik er scheel van zie...

Mijn leven bestaat leidt momenteel een tissuesverslindend bestaan.... om al het teveel aan vochtbestanddelen te deppen....

Werken wordt 'm dus even niet...

Net zo min als een boek lezen...

En televisie kijken maakt me moe....

Zelfs dit blog verschijnt in kleine deeltjes....

Ik lig dus maar wat te liggen met oordopjes in een luister naar de nieuwste hits van Stromae en andere Chansons....

Sukkel dan weer een beetje weg en schrik een paar seconden later wakker van een apneu- achtige reactie...

Geen lucht dus geen adem....

En die neusdruppels vernevelaar probeer ik alleen voor 's avonds te bewaren, dus is het nu behelpen...

De tuinvogeltelling is afgelopen dus ook dat biedt niet even een verzetje....

Drie dagen zat of lag ik voor het raam en telde een half uurtje mijn vogeltjes...

De ekster, de pimpelmees, de koolmees, de roodborst, de winterkoning, kraai, buizerd, eenden, meerkoet, aalscholver, fuut.....

Me dunkt... een aardige opkomst....

Ik knuffel Bengel zo ernstig dat er bijna geen poes meer

van over is en ze al de trap op schiet als ze mijn neus boven de dekens op de bank ziet uitkomen...

Met andere woorden, ziek zijn is niks aan....

En ik kan er ook weinig interessants van maken....

Willem is overigens de kluts kwijt...

De lay-out van zijn tv beeld is veranderd...

En écht... hij weet ineens niet meer hoe hij zenders zoeken moet...

Daar waar ik altijd bevries en eng rustig wordt in zulke situaties, ontstaat bij Willem eerst de dikke paniek...

Als ik daarna dat shake moment krijg achteraf,  na het handelen..... vindt Willem na de paniek in alle ontreddering de rust van moedeloosheid van "weer een verandering", om uit te zoeken hoe nu verder....

Typisch Willem....

Maar komt hij dan na het honden uitlaten in de 'storm Corrie' thuis, vertelt hij doodgemoedereerd in jolig kalme stemming: "tjonge wat een weertje" en dat er tien meter voor hem een boom omviel....

Waarop ik weer gespannen geschrokken en snotterig reageer dat ik hem toch gezegd had dat hij niet door dat dichte bos, maar over de weg moest gaan met die storm....

Wij zijn mij een stel...

En verder heb ik Willem in hese bewoordingen vanaf de bank onder een dekentje uitgelegd (ik kan het dus wel... delegeren), dat blazen soms beter is dan zuigen....

Waarbij ik aanteken dat je deze worden nu niet in Duits moet gaan zitten vertalen want dan kom je op overeenkomsten uit....(sorry beetje ongepast)....

Ik bedoel enkel te zeggen dat tegen vier Duitse herders in herfst of winter seizoen,  niet valt stof te zuigen...

En we hebben niet voor niets een waterblazer voor de honden aangeschaft...

Na enig snotterig nadenken bedacht ik me dat aaaaaaaaaaaaaaaaaal dat stof al acht stofzuigers om zeep geholpen heeft en dus NIET werkt in dit huishouden...

Laten we daarom.... correctie..... ga jij nou eens.... de kamer blazen in plaats van zuigen...

En zo geschiedde.... deuren tegen elkaar open (ik diep weg gekropen onder mijn dekentje)..... en blazen maar....

Alleen Willem bezit nog geen huishoudsysteem...

Hij blaast in het wilde weg...

Al snel bemerkt hij dat als je het in één richting doet,  het stof, de pluizen, het spinrag, complete stofnesten, richting deur en dus storm Corrie waaiden....

Er kwam een moment dat je elkaar niet meer in de kamer kon zien staan/ liggen....

Het was ONGELOFELIJK wat een vieze bende overal vanaf, van onder en boven of tussenuit, tevoorschijn kwam....

De computer werd uitgeblazen... achter kasten... op kasten... uit plintjes.... onder stoelen en bank... maar vooral uit die ondergrondse kamerverwarming....

Nou hoestte ik al vreselijk... nu stikte ik letterlijk bijna...

Maar na een uur...... allemensen wat een verbetering....

Er zal heus nog wel stof naar beneden dwarrelen nu, maar dat is te managen met een doekje....

Wat een oplossing.... wat een schoon huis....

Oké... oké... ik het idee maar hulde aan Willem en zijn werkust....

Er stond alleen wel wat tegenover....

Ook zoiets... hadden we zaterdag boodschappen voor een week gedaan voor één keer... omdat ik de griep al voelde opkomen.... we hoefden dus geen eten meer te kopen deze week....

Wil meneer gisteren loempia....(niet bij de boodschappen).... nou vooruit dan maar...

En vandaag kippenpoten....(ook niet bij de boodschappen)....

Ofwel... weekboodschappen zijn, met een man als Willem in je huis,  zinloos.....

Aldus de laatste dag van januari....