Dag van:
Wat een impact zo'n bruiloft een week later nog heeft...
Ik loop door de gangen van school....hier nog ik geneurie van 'daar komt de bruid '....daar hoor ik nog een felicitatie of de vraag hoe de bruiloft was...en vervolgens hoor ik wel 'wat was het een mooi feest hè '....
En Willem en ik....?
Die appen....
'Vorige week om deze tijd kwam je me halen...."
"Vorige week om deze tijd liepen we de trappen op"....
"Vorige week om deze tijd zei ik JA"....
"Vorige week om deze tijd reden we naar de kerk"....
Het is alsof we het een tweede keer beleven maar dan append en 'op het droge'.....
"Vorige week om deze tijd schoof jij de ring om mijn vinger....."
Zucht... mooie terugblikken....
Maar de kleuters vragen mijn aandacht en Willem is bezoek bij de familie waarvan zijn vriend woensdag zijn leven beëindigde...
Willem gaat de gehele dienst leiden....
Onze hoofden gaan alle kanten op tussen alle terugblikken door ..
Zo'n mooi voorbeeld van hoe het leven even stilstaat....weer doorgaat...even stilstaat...en weer doorgaat....
Het zijn bij jezelf, bij elkaar, bij die ander....
Dat wat het leven zo de moeite waard maakt....
En zo bij ons leven hoort....
De kleuters leren vol en leeg, meer en minder, voorste en achterste....
Staande tegenover een beëindigd leven en paar kilometer verderop, dat al die termen uit het leven al gehaald heeft...
Een leven waar nu alleen 'het laatste' nog telt....
Onvoltooid tegenover voltooid...
Begin tegenover einde...
De twee dagen werken waren weer even
wennen...
wennen...
Ik val thuis direct in slaap terwijl ik op Willem wacht die nog terug moet komen van de crematie voorbereidingen.....
En ik word weer wakker met de intens voldane blik op Willems gezicht die de kamer binnenwandelt...
" Het is goed" zegt hij....
"Het was mooi en intens"...
En ik weet dat hij verder kan...
Dat is maar goed ook want er wacht ons nog een steengrill etentje van onze meidenkliek...
Getuige Marleen en Jennie hebben een etentje voorbereid...
En wat voor etentje...
Voorgerecht:....een hele kip....
Het gezicht van Willem straalt....
En natuurlijk gaan alle herinneringen weer terug naar een week geleden...
Naar het stadhuis....de kerk....het feest 's avonds....
De anekdotes....de muziek....het plezier...en dat wat minder was....
Van de Zuiderzee ballade naar de jazz en van daaruit weer naar het huwelijks alfabet....
Van de vlieger naar het vuur....het eten naar de vuurkorven of koude voeten...
We bekijken foto's, we luisteren de liedjes...we eten garnalen en inktvis....
We drinken wijn in overvloed....
Ofwel .....we genieten....
In de auto op weg naar huis liggen Willem en mijn handen naast elkaar....
Zo wil ik oud worden met jou naast me...
En alleen die gedachte zorgt ervoor dat we samen nog lang napraten in onze eigen tuin, met kaarsjes en lampjes aan. ...
Bij nog meer wijn en ouzo....
Zo alleen maar wil ik verder leven
Schuilend bij elkaar
En als ik oud moet worden, dan alleen met jou.....
(Frans Halsema)
❤️🍀💙
BeantwoordenVerwijderen