Dag van:
Terwijl Sander Dekker weer thuis is om verder te herstellen van vijftien breuken.....hemeltje, welke botten dan wel allemaal niet.....na een val van de fiets....al dan niet eraf getrokken door een vrouw....
En terwijl men in Nijmegen het zweet van het voorhoofd wist over het feit dat dat zweet nog wel eens verstrekkende gevolgen kan hebben voor de Vierdaagse als het heus 40 graden gaat worden....
In die tussentijd dus verbaas ik me over een leerling die zeer stellig weet te verklaren dat niet zij met de boot, maar Texel zelf met de boot naar haar gebracht wordt als ze volgende week op vakantie gaat....
Zoooo stellig dat zelfs ik begin te twijfelen....
Om uiteindelijk toch maar mijn eigen aardrijkskunde leraar van toen die mij het ezelsbruggetje TVTAS bijbracht (Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland, Schiermonnikoog) bijbracht, boven een stampvoetende bijna 5 jarige, te blijven geloven toen hij vertelde dat eilanden niet dreven maar echt wel vast zaten...
Het blijft verder een rustige schooldag
behalve dan dat diezelfde stampvoetende bijna 5 jarige leerling persé die fiets wil die net dat andere jongetje heeft en vervolgens op juist die schommel wil waar dat meisje uit die andere klas net op heeft plaats genomen....
behalve dan dat diezelfde stampvoetende bijna 5 jarige leerling persé die fiets wil die net dat andere jongetje heeft en vervolgens op juist die schommel wil waar dat meisje uit die andere klas net op heeft plaats genomen....
Laten we het maar op vrijdag vermoeidheid houden....
In ieder geval wel fijn om te horen dat collega's blij zijn dat ik er weer ben....
Om het luisterend oor zonder oordeel....en om de gezelligheid en humor.....
Het doet me goed....
Alleen daarom al, naast de kinderen die weer houvast hebben, is het het waard om met een iets pijnlijke enkel 's avonds thuis te komen....
Ik geniet er ook zo van om 's morgens in de briefing meteen de toon te zetten voor een vrolijke dag...
Zorgen delen bindt.....de lach delen verbindt...
En daarom kan ik zelfs vandaag die ene knuffel van een collega in ontvangst nemen....
Ik ben immers niet zo'n ontvanger....
Mijn klassenassistente, stand in en ik, gaan de bijna laatste schoolweek voor de vakantie in.....
Dat betekent opruimen en schoonmaken geblazen...
Heel veel kan ik misschien nog niet helpen maar....de administratie, en laatjes of bakken die voor m'n neus worden gezet kan ik wel uitzoeken....
En voor we het weten is de grote inbouwkast klaar en houden we zelfs planken over...
Opruimen betekent immers ook weg durven gooien...
We hebben ook samen het kortste overleg met een wijkcoache ooit...
Tien minuten en klaar is het gesprek...
Dat noem ik nog eens efficiënt overleggen....!!
Als ik thuiskom en Willem hoort dat ik kippenpoten voor hem heb is hij ineens alle gevoel voor tijd kwijt...
Vijfentwintig minuten in de airfryer Willem...
"Oké doe ze er nu maar in dan ben ik over vijfentwintig minuten terug met de honden uit het bos"....
Willems vijfentwintig minuten tellen er vandaag maar veertien....
Toch jammer voor hem dat de timer op de airfryer iets betrouwbaarder is....
En nee...frietjes hoeft hij daarna niet meer....
Onbegrijpelijk dat zelfs ontkenningen verwarring oproepen en al snel omgedoopt zijn tot bevestigingen want na tien minuten nodig gehad te hebben om acht flinke kippenpoten af te kluiven, "zijn er nog frietjes?"....
De avond brengen we buiten met
kaarslicht door...
kaarslicht door...
En al zijn we nog maar net twee weken getrouwd.....aldus Willem: "de herinnering wordt me steeds dierbaarder"....
Dan...net als ik boven aan de trap ben, zet Willem de muziek harder....
Emo lied...maar zo goed dat ik zelfs met mijn pijnlijke enkel de trap weer af kom...
Naast Stef Bos en Ramses heb ik nog twee helden op Nederlands muziekgebied....de zanger van Racoon en natuurlijk Pascal van Bløf....
En laat nou net die laatste samen met S10 een nummer zingen....
Willem heeft de tranen al in zijn ogen staan...
Ik luister ademloos...
Dit nummer lieve Willem is nou precies waarom ik in Barcelona JA tegen jou kon zeggen .....
Ik lig wakker
Want ik had je graag verteld hoe mijn dag was
Met het licht aan
Want ik ben soms nog bang in het donker
Laat me los
Laat me los op een dag
Laat me los
Laat me los
Laat me los op een dag
Laat me los
Als je me zoekt, mijn lief
Kijk dan maar naar de lucht
Kijk dan maar naar de zee
Dan ben ik altijd mee
Maar laat me los
Laat me los op een dag
Ik wou slapen
Want ik had je graag verteld hoe m'n droom was
Want daar was je
En daar hield je me vast in je armen
Als je me zoekt, mijn lief
Kijk dan maar naar de lucht
Kijk dan maar naar de zee
Dan ben ik altijd mee
Laat me los
Laat me los op een dag
Laat me los
Laat me gaan
Laat me los
Laat me gaan
Duur dag liet je me los...
Hier zit de ruimte in die ik voelde...
In het loslaten...
En het zal vast voor veel triestere doeleinden geschreven zijn, maar mijn invulling past er ook in....
Wat een nummer!!!!....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten