Dag van:: 30 april 2023 dag 6 Kos

Dag van:

Sowieso is zo'n laatste dag altijd wel een beetje afzien maar dit was toch een laatste dag die je niet graag over zou willen doen....

We zijn al vroeg wakker...

We kunnen nu nog ontbijten en op tijd met de taxi naar het vliegveld...

Laatste kamer check....

Hebben we alles???.....

Ja dat hebben we....

Nou was er elke dag als we terugkwamen op onze hotelkamer, op ons bed en wat kunstwerk van handdoeken te vinden...

En hart of een boot en zelfs een

zwanenpaartje....

Vandaag laat ik mijn simpele vouwkunst zien en verstop er een fooi in en op....

Als dank voor dat leuke terugkomen elke dag....

Dan met de lift de koffers naar beneden en de sleutels inleveren....

Het is heerlijk buiten...de zon schijnt volop, het is warm en we laten de beelden van het haventje nog even goed tot ons doordringen zodat het nog lang op ons netvlies blijft zitten als we weer in Nederland zijn....

Vandaag wordt zelfs tijdens het luiden van de kerkklokken weer eens vis gebracht en verkocht door een oud vissersmannetje....

Vijf anderen durven het blijkbaar nog niet aan en zitten zoals altijd op het bankje hun visserslatijn aan elkaar te verkondigen....

Willem begint aan zijn derde bord...

Een vierde en vijfde zit er vandaag niet in...

Kom Willem...de taxi staat zo voor ons neus.....

We lopen nog gezellig even door het hotel....nemen afscheid van iedereen...en lopen dan met de koffers voor de laatste keer het hotel uit...

We zijn het trapje nog niet af of de taxi komt aanrijden....

Nu nog genieten van een sightseeing Kos....

De fruit kraampjes langs de straten....de druiven en olijf boomgaarden...

De bergen....met natuurlijk de witte bergdorpjes....

Voor de laatste keer de kruidig zoete geur opsnuiven....en de warmte voelen....

Al blijkt het in Nederland ook lekker weer te zijn....

Het verloopt vlotjes op het vliegveld...

Binnen tien minuten is mijn koffer ingecheckt en die van Willem hoeft niet in de cabine maar mag ook mee het ruim in....gratis nog wel.....

Nu nog de douane en daar staan we dan...

De duty free shop maar in....

Heej.....mijn telefoon gaat....

Mijn telefoon gaat????....

Zal wel weer ongenode verkooppraat zijn....

Ik wil al wegdrukken als ik zie dat het een Grieks nummer is...

Ach wat leuk.....zou Ioanna nog even bellen???....

Maar nee....."Hello here is the reception from Astron hotel speaking.....you left your keys in the hotel".....

Neeeeeeeee......nieeeeeet......Oh hemel da's waar....die had ik in het laatje maar mijn bed gedaan....

Huissleutels en autosleutels....

"We can send a taxi with the keys"...

Taxi.....taxi....maar ik ben al door de douane....

De receptionist blijft ijzig rustig en kalmeert me....

Hij vertelt me dat de taxi er heus maar een half uur over doet en op tijd zal zijn....en dat ik best nog wel terug mag van de douane als ik dat vriendelijk vraag....

En ja, natuurlijk kunnen ze ze ook opsturen per post, antwoord hij op mijn vraag, maar hoe kom ik dan met de auto die op lang parkeren staat, terug ...

Gut....niet eens aan gedacht....

En mijn reservesleutels zitten inderdaad thuis in een andere tas....

Ik loop dus rustig naar de douane en begin

vriendelijk te vragen of ik terug mag....

Fout Wampie...oh zo fout....

De vrouw achter het scherm die de inhoud van koffers checkt, schrikt zich het zuur als ik haar op haar schouder tik....

Een andere douane beambte schiet op me af en trekt me weg....

Maar gelukkig.... gelukkig zien ze de paniek in mijn ogen staan en horen het smeekgebed in mijn stem....

Ze worden ineens heel vriendelijk...

En ja, ik mag terug maar Willem moet met het duty free spul achterblijven....

Ook dat nog.... Willem achterlaten....

Je kan het Willem...het komt goed roep ik als ik de poortjes door terug ga en onder alle linten door kruip....

Ik mag ook de incheck controle weer door en voor ik het weet sta ik buiten....

Wachten.... wachten.... wachten....en doem scenarios in mijn hoofd halen.... beren op de weg zien....

Hoe weet die chauffeur nou, tussen al die mensen hier, dat ik degene ben die haar sleutels vergeten is???....

Ik bel het hotel maar weer om mijn signalement door te geven en de plek waar ik sta...

Maar...."don't worry....the driver wil call you"...

Ik ijsbeer wat af....

Zie taxi na taxi maar die degene die voor mij bestemd is zie ik niet....

Maar dan ineens....een lege taxi....

Een man achter mij schiet op de taxi af...."you have our two pasports?"....

Even ben ik confuus dat ik aan de kant geduwd wordt....

Dan bedenk ik me dat ik dus niet de enige suffert ben die op deze aardkloot rondloopt....

Maar dan pas dringt het tot me door dat als hij geen twee paspoorten komt brengen, hij misschien wel twee sleutelbossen bij zich heeft.....

En met dat ik naar voren loop zie ik ze al liggen schitteren in de zon daar op de bijrijdersstoel....

Ik vraag naar de kosten...

Dom natuurlijk want dat zijn gewoon de kosten die je kwijt bent voor een taxirit en die heb ik net voor onszelf betaald...

Ik pak mijn telefoon om te pinnen....

Suf, suf, suf Wampie....je kan niet pinnen in een taxi....

De paniek breekt weer uit....

Waar pin ik zo snel geld...

Maar de chauffeur legt rustig uit dat dit binnen kan...

Ik ga naar binnen, vraag hier, vraag daar.....en in de aankomsthal vind ik er eentje...

Mijn telefoon accepteert hij niet, mijn pinpas wel...hele procedure dus weer opnieuw...

Ik ren terug...en dan steken we gelijk over...hij krijgt zijn geld, ik mijn sleutels...

Ik ren naar de douane en security check...

"Are you oké" vraagt de bezorgde beambte die mijn code weer scant maar mij oh zo hard hoort hijgen....

Dan moet ik weer, in de nu veel langere rij dan net, gaan staan voor de poortjes waar mijn tas en ik ten tweede male dus door moeten....

Maar daar staat die aardige mevrouw die ik drie kwartier geleden nog de stuipen op het lijf joeg....

Ze duwt iedereen aan de kant, pakt de bak waar ik mijn spullen in moet leggen....duwt anderen bij de poortjes weg, en waar je zelf doorheen moet weg en laat mij voor gaan....

God wat ben ik haar dankbaar....

Ik kan haar wel kussen....maar occhi occhi, nee, nee, dat mag niet lacht ze dan....

Willem en ik hebben nog een kwartier om

bij gate 5b te komen...

Ze zijn al aan het boarden....

Maar de monden zijn droog dus heel snel wat te drinken scoren...

Bij de burger King dan maar....

Nu hollen naar de gate...

Als Willem mij wat vraagt terwijl we er op tijd in de rij staan versta ik hem niet goed...

Kan natuurlijk door het enorme geroezemoes komen van de mensen of van het geronk van vliegtuigmotoren die door de open deuren klinken...

Toch maar even mijn gehoorapparaat wat harder zetten....

Ik trek wit weg....

Waar is mijn gehoorapparaat...????

Nu bestaat zo'n ding uit twee delen...eentje in je oor en eentje achter je oorschelp...

En juist die laatste is niet meer achter mijn oor...terwijl de andere helft wel in mijn oor zit....

Willem begint als een malle de weg terug te rennen waar we gelopen hebben....

Doe nou niet Willem....we missen het vliegtuig....

Ik zoek in mijn tas....mijn vest....mijn jurk....mijn haarclipjes dan?....

Nergens....

Nu zijn we de laatste in rij....we moeten echt boarden....

Zonder rechter gehoorapparaat dus....

Ik zet in het vliegtuig mijn complete tas op z'n kop.....maar niks.....

Waarschijnlijk toch verloren bij rennen....zonnebril steeds af moeten doen bij de detectie poortjes....

Ik weet het niet...

Wat ik wel weet is dat dit een heel dure vakantie is geworden met twee maal een taxi betalen vandaag....en nog gaat worden omdat er een nieuw gehoorapparaat moet komen...

Of zit zoiets in je reisverzekering vraagt Willem....

Morgen maar eens bellen....

"Goh, zegt Willem als de twee stoelen naast mij leeg blijven, nu heb je toch nog een beetje mazzel met al die ruimte"...

Ik zeg maar niks meer....bestel en tomatensap bij de stewards en ga liggen....over de drie stoelen heen....

En ik slaap...

Ik slaap de hele vlucht.....tot we gaan landen....

Ik kan nog net een paar mooie foto's van de bollenvelden maken en dan....boem....geland....

Naar de bagagehal.....

Waar we op de koffers wachten....en wachten....en wachten.....en wachten....

En nog langer wachten tot de stem door de intercom zegt dat wegens personeelstekort er ernstige vertraging is in het leveren van de koffers op de band...

Zodra ze een indicatie heeft hoe lang het gaat duren, meld ze zich weer...

Dus we wachten....en wachten... wachten....en wachten...

Dan zegt de stem door de intercom dat het nog wel zo'n drie kwartier gaat duren...

Lieve help.....dat wordt ook nog eens een keer een duur parkeerkaartje.....

Bijna anderhalf uur later begint de band te lopen...

Wij zijn bij de derde dropping...en eindelijk in bezit van onze koffers...

En....zoals even later blijkt, van een forse parkeerbedrag.....

Wat een idiote vakantie....