Of het nou vakantie, weekend, een werkdag of ziek zijn dag is, elke ochtend dronk ik mijn kopje koffie buiten aan het water....
Maar vanmorgen twijfel ik toch even....
Oei, het is best fris.....óf ik heb me toch te zomers nog gekleed....
Ik trotseer het frisse windje, en met Blitz aan mijn zijde geniet ik toch van buiten zijn....
Ik ontdek zelfs nog een verlate bloesem in de appelboom...
Zou daar nou echt nog een appeltje aan groeien....?
Mijn dag bestaat weer uit schoolwerk en
de, zoals ik dat ook in de plannen voor de kinderen zelf schrijf, balans zien te vinden tussen inspanning en ontspanning....
de, zoals ik dat ook in de plannen voor de kinderen zelf schrijf, balans zien te vinden tussen inspanning en ontspanning....
Voor mij staat nu een tafeltje op redelijke werkhoogte, en dat is beter dan de laptop op de brede leuning van de stoel met mij er half gedraaid voor..... maar alsnog is de voorover gebogen houding van nu ook niet alles....
Wanneer ik voel dat de pijn komt opzetten stop ik dus netjes en hou een half uurtje rust....
Rust die ik nu niet elke keer buiten kan vinden....
Die rust wordt echter ruw verstoord door fikse herfstbuien.....
De herfst doet haar intrede.....
Bewust geniet ik dus nog even van het groen om me heen....
Weldra zal de wereld er weer kaal uitzien....
Ook mooi hoor met al die vallende bladeren in prachtige kleuren, maar ik heb er ook altijd weer even moeite mee....
Een echt lente zomer type ben ik.....
Laat me even wennen
Aan je nat
je fris
je wind
Laat me even wennen
Aan de nieuwe kleur
And're geur
Het verval
Laat me even wennen
Zo dor
Zo kaal
Einde verhaal
Laat me even wennen
Kom nou niet zo plots
Maar met kleine stapjes
Langzaam laat ik mijn zomer los
Geen opmerkingen:
Een reactie posten