4 september 2024

Dag van:

Tja en hoe begin je vandaag dan zo'n dag....en zo'n blog.....

Nou gewoon maar opstaan na een nacht van korte slaapjes omdat pijn overheerste....

Gewoon verder als elke andere dag van de laatste tijd....oftewel blij om mijn Nissan stappen, want och wat ben ik toch blij met mijn karretje.....

Met korte enthousiaste slagen wissen de wissers de nachtelijk regendruppels van mijn voorruit.....

Het is gelukkig wat koeler vanmorgen na de warme dag van gisteren....

Op mijn werk zet ik meteen het nieuwe werkschema in....

En och wat hebben we daar vandaag een plezier van....

Iedereen weet nu precies wat er van hen verwacht wordt....

Die houden we erin....!!!

Wat een rust in de klas....

En dat klinkt allemaal leuk en stoer maar

prettig voel ik me allerminst...

De pijn is vermoeiend....rot spier, rot beknelling....

Ik kijk gewoon de minuten van de klok....

Straks kan ik in ieder geval naar de huisarts....een pijnstillertje....een paar fysio behandelingen en dan heb ik vast geen pijn meer in ieder geval.....

Dacht ik nog......

Aan het eind van de schooldag blijk ik er flink vermoeid uit te zien hoor ik om me heen...... mijn schouder trekt, mijn arm tintelt onophoudelijk.....

Ik sluit mijn laptop af, ruim nog wat spulletjes op en maak dat ik bij mijn auto kom, waar natuurlijk nog een taxibusje voor staat....

Nog maar even wachten dan....

Wat ben ik blij dat ik in de wachtkamer zit....

Straks einde pijn hoop ik....of in ieder geval uitzicht op dat einde....

Gelukkig hoef ik nog geen vijf minuten te wachten....

Met mijn arm ondersteunend loop ik achter de huisarts aan, de spreekkamer in.....

Pauline (de arts) en ik nemen het dossier, met de al vanaf mei bestaande pijnklachten, door ....

Dan volgen er een paar testjes....

En dan vraagt ze uit het niets "waarom kom je nu pas?".....

Nu pas?????.....

Ik was er in mei toch ook.....

"Ja, maar toen zei je dat je misschien wel een te zware koffer had gedragen"....

Ja hallo......ik zocht naar een mogelijke oorzaak voor de pijn.....

"En waarom kwam je in juli niet toen het weer heftig werd?".....

Omdat jullie op vakantie waren.....

Ze is even stil....."ik heb niet zo'n leuke mededeling voor je", zegt ze dan.....

Hmzzzzz het zal wel niet om een bekneld spiertje gaan dus.....

Je hebt een nekhernia......

En nu ben ik even stil.....

Een nekhernia??????.....

"Ik zal met spoed een MRI scan aanvragen om te kijken hoe hoog/laag de hernia zit"....

MRI scan....?????

Eventjes heb ik het gevoel dat het niet over mij gaat.....

En dat gevoel blijft zo als ze het over zware medicatie heeft die je doen en laten beïnvloeden en zenuwen plat

leggen....medicijnen die ook voor epilepsie gebruikt worden.....volgende week verhoging medicijnen....langzaam opbouwen.....liggen klaar bij de apotheek, en de rest ontgaat mij volkomen....

"Sterkte" zegt ze en laat me de spreekkamer uit...

En daar zit ik dan in mijn autootje....

Nekhernia....aha voelt dat zo.....?

Rijden doe ik nog maar even niet...

Eerst mijn collega bellen, mijn teamleider, mijn kinderen....

Willem neemt niet op....dan eerst maar eens even naar mijn vriendinnetje....

Ze doet de deur open en het eerste dat ik zeg is "ik kom de vriendschap verbreken"....

Ze kijkt me stomverbaasd aan....

"Ja, vervolg ik, want jouw hernia is besmettelijk".....

Ze kijkt me totaal verward aan....ze denkt na....zegt dan " heb jij ook hernia?".....

Ik knik....in mijn nek ja.....

Dan begint ze onbedaarlijk te lachen....

Ik probeer nog wat kolen op het vuur te gooien "ik vind je een vreselijk rot mens"....

Maar het helpt niet....ze lacht, ze lacht en ze lacht.....

En dan vallen we elkaar in de armen en gieren gezamenlijk.....

Bij de koffie vertel ik het hele verhaal....

Ik eindig alleen met "maar ik ben niet zo onverstandig als jij, ik loop er pas vijf maanden mee maar jij bleef er jaren mee door lopen om tot het punt te komen waar jij nu bent".....

"Ach ja", zegt ze....wij en pijngrenzen hè"....

Zo, en dan de medicijnen maar gauw gaan halen.....

En weer een lang waarschuwingspreek.....

"Heftige medicatie mevrouw....tegen zenuwpijn..... beïnvloeden uw spraak en denkvermogen....

Hou maar op, ik wil het niet horen.....

Nu naar Willem....die zich rot

schrikt....."NEKHERNIA????...... Wampie toch!!!!"....

Willem hou op, er zijn wel meer mensen die dat hebben of hebben gehad....

Ik overleef dit wel hoor....

Maar Willem vindt het ernstig en dat krijg je waarschijnlijk voorlopig niet uit zijn hoofd.....

Tja...en eigenlijk ook niet uit de mijne.....

Hoe kom ik hieraan....?

----Een nekhernia kan spontaan ontstaan of als gevolg van een ongeluk......

Factoren zoals houding, slechte slaap en stress kunnen een rol spelen (let op: dit is niet altijd en bij iedereen het geval). Kortom: in de meeste gevallen overkomt een nekhernia je ('Domme pech')----

Oké....ik hou het op domme pech.....

En waarom gingen niet alle alarmbellen af....?

----Nu we weten dat een hoge of lage pijngrens niet bestaat, weten we ook dat het niet lukt om je pijngrens te trainen en dat je pijngrens verleggen ook niet lukt. Als je last hebt van chronische pijn kan je wel je hersenen trainen om vaker het signaal VEILIG te sturen waardoor je minder pijn ervaart----

Ik denk altijd gewoon dat alles wel overgaat denk ik....

Zo is dat immers in mijn leven ook gegaan; alle nare dingen gaan vanzelf of door hard eraan werken weer over en dan komt het goede weer....

Nou ja...hoe dan ook....ik moet dit allemaal even laten landen....

Toch maar de ernst ervan binnen laten komen....want uitvalsverschijnselen wil ik toch maar liever niet....en als ik een operatie kan voorkomen, dan dat ook graag.....

Niet werken doet alleen voor mijn gevoel meer pijn.....

Net dat meisje, die al twee weken niks zei, en vandaag een heel verhaal bij me ophing....

Net dat mooie systeem geïntroduceerd, dat vandaag voor zoveel rust zorgde....

Net dat formulier ondertekend binnen om expertise aan te kunnen vragen...

Och en dat MDO dat eraan komt waarin ik zo graag wilde opkomen voor die ene leerling....

Net alle methodes op de rit en uitgeschreven welke onderdelen we gingen behandelen....

Oh nee....en de aankomende informatie ouderavond.....

Niet aan denken....nu voor mezelf kiezen.....althans dat proberen dan maar....

Pffffft wat een warrig verhaal.....

Ik geloof dat ik toch wel een beetje geschrokken ben....en het allemaal even niet helder heb....