6 september 2024

Dag van:

 Wat ik nou niet van plan ben is om hier elke dag een klaagzang op te hangen...

Dat het goed mis is dat weten we nu wel....wat ik wel en niet moet doen vind ik nog een dingetje om uit te vinden, maar daar zal vast de neuroloog straks ook wel wat over te zeggen hebben ...

Ook moet ik zeggen dat ik die zogenaamde zware medicatie nou niet zo pijnstillend vind....

De pijn hakt nog net zo als voorheen door de zenuwen heen....

Ik ben blijkbaar niet stil te leggen...

Maar daar zal de huisarts volgende week wel weer iets over zeggen....

Ik wandel op mijn gemakje naar mijn vriendinnetje toe....met de auto mag ik

immers niet met die medicatie....en gelukkig woont ze op loopafstand....

Ik geniet van de vlinders in haar vlinderstruik....

Boodschappen heeft ze nodig....

Nou Herniaatje, ik vind alles best maar dit Herniaatje mag niet tillen....

Dat wordt dus zij met de rollator en ik die de boodschappen in het mandje daarop gooi.....

En als blijkt dat strekken (boodschappen van de bovenste schap) toch ook wel zeer doet vragen deze twee kreupele vriendinnen met een zure glimlach gewoon om hulp....

Ik merk dat de medicijnen wel werken....

Niet op de zenuwen dan wel te verstaan, maar wel op mijn slaap cellen....

Terug naar huis dus....

Thuis waar een allerliefste kaart van mijn zoon en gezin klaar ligt....

Niet alleen moeders hebben zorgen om hun kinderen naar kinderen hebben, als hun moeder ouder wordt, ook zorgen om hun moeder....

Vanmorgen mijn dochter al die belde of alles goed was en ze iets moest doen, mijn schoonzoon die appte dat ik hem te allen tijde kon inschakelen, vandaag een kaartje van mijn zoon en mijn schoondochter die appt dat ze morgen uit Haarlem langskomen...

Heej lieverds, het is maar een hernia hoor.....

Na anderhalf uur slaap staren die appels in de mand me maar steeds aan....."bak ons, bak ons"....

Ik schil een appeltje of zes een rust weer uit ...

De pijn in de schouder en nek komt opzetten....

Ik kneed het deeg en neem weer even rust....

Kneden daar is een hernia niet blij mee....

Een kwartiertje later gooi ik alles in de springvorm en zet het geheel in de oven....

Stilzitten blijft mogelijk voor mij....maar die zestig minuten dat de appeltaart in de oven moet blijven hou ik wel vol....

Haken en breien mag nu even niet....ik denk dat ik dat wel het zuurste van alles vind.....ik los dus maar een doorlopertje op.....

De ping van de oven ten teken dat de appeltaart gaar en klaar is....

Willem wil hem heet.....

Hij wil nog wel een stuk maar ho...... traditiegetrouw gaan er eerst twee stukken naar de buurtjes....

Ik neem nog maar een pil....het was al met al misschien toch wel een te drukke dag....