Dag van:
'Lekker rustig joh....moet je doen......is toch even lekker er tussenuit'....zeiden ze....
Maar ik had best een mindere nacht en om nou te zeggen dat het vandaag redelijk pijnarm was, nou nee.....
'Maar je zit toch alleen maar.....niks aan het handje'....zeiden ze.....
Maar tja, als liggen vannacht al lastig was....
'Kom niet zeuren, denk aan jezelf.....je mag best wel even genieten van eventjes weg'....zeiden ze....
En daar ging ik dus....
Vandaag na veel getwijfel toch maar meegegaan met Willem naar het optreden van zijn kleindochter die Ursula de zeeheks in de musical Ariel speelt....
En ik moet terugdenken aan die eindmusical van een van die leerlingen van mij lang geleden..... Sara.....
Ook weer zo'n naam en zo'n gezicht dat je nooit meer vergeet....
Eindmusicals zijn bij ons op school nooit bestaande musicals zoals op andere scholen....
Bij ons ONTSTAAN musicals....
Ze ontstaan door verhalen, ervaringen, dromen, wensen van schoolverlaters die met elkaar in een grote kring bijeen, met elkaar daarover praten....
En met een drama docent die dat in geweldige banen weet te leiden en van dit samenraapsel en rode draad weet te vinden....
Stukje bij beetje ontstaat dan een verhaal....
En wil je niet spelen, dan maak je decor, of je maakt muziek, zit in een koortje, bent souffleur of......nou ja, bedenk het maar....
En toen was daar Sara......haar laatste schooljaar bij mij in de klas....
Ze zei eigenlijk nooit wat in de klas maar was oh zo vlijtig.....
 |
| (Kleindochter in het midden) |
Verlegen, stil en teruggetrokken maar lief, eigenzinnig en creatief.....
Toen de eerste bijeenkomst overleg musical er was hadden we eigenlijk al zo'n idee van 'die gaat nooit dat podium op....laat haar maar aan het decor werken'....
Iedereen bracht zijn of haar wens naar voren en toen was Sara aan de beurt.....
"Ik doe Ursula, de gemene zeeheks van Ariel die haar stem steelt".....
Ze klonk oh zo vastberaden ineens....
Ik weet nog dat de andere musical begeleiders mij aankeken met een blik van 'hoe kunnen we haar vertellen dat ze beter het decor kan doen' want het moest wel een flitsende musical worden natuurlijk en aan een kind dat stil op het podium staat....tja, dat was hem ook niet....
Maar ik zei alleen maar 'wat leuk Saar, dat doen we'....
Om nou een lang verhaal kort te houden....stille Sara mocht auditie doen....
"Eerst maar even in de eigen klas hoor" zei de drama docent nog...."misschien merkt ze dan wel dat het niks wordt"....
Inmiddels had ik de cd van de liedjes uit Ariel bemachtigd en in de kring in eigen klas mochten zij, die wat wilden laten zien over hoe ze hun rol in gedachten hadden, of een ander idee, naar voren brengen....
Ook Sara.....
Ik zet de cd met het nummer van Ursula op en wat er toen gebeurde zullen de klasgenootjes van toen, de assistente en stagiaire en ik, nog meer vergeten....
Het doorbrak onze stoutste verwachtingen....
Daar stond een STER.....
Een ster met een stem die klonk als een klok.....
Met een acteertalent waar je alleen maar van kon dromen....
En ze hield niet meer op want het liedje daarna en daarna deed ze allemaal; Sebastiaan de kreeft, Botje, de zeemeeuw en Ariel....
Het had zo een avondvullend programma kunnen zijn met solo ster Sara.....
Van het stille, verlegen, teruggetrokken meisje was niets maar dan ook niets meer te herkennen....
Hier stond een compleet hernieuwde Sara.....zonder enige beperking......!!
Enfin, maanden later was ze inderdaad de grote hit van de avond....
Collega's konden hun ogen niet geloven en keken elkaar aan hoe dit toch mogelijk was.....
En wat groeide Sara ervan..... fantastisch....!!!!
Maar.....wat heb ikzelf er vooral veel van geleerd....
Sinds die tijd kijk ik door stil en teruggetrokken heen....
Drama lessen, muziek, maar ook gymlessen zijn zo belangrijk....
Je moet het niet willen sturen....ik geef nu meer kansen en kijk vooral naar wat het kind zelf wil laten zien....
Ach Sara.....wat een mega verrassing....en wat jammer dat we er toen pas achter kwamen......
Gemiste kans.....??
In de overdracht naar het vervolgonderwijs heb ik natuurlijk wel het hele verhaal verteld en daar op school kreeg ze al die kansen die wij over het hoofd hadden gezien..... of...... die zij ons nog niet had laten zien....
Eind goed al goed dus....
Maar vandaag dus de kleindochter van Willem in de rol van zeeheks Ursula....
Zij zit al vanaf kleuterleeftijd bij musical gezelschappen....
Ze weet van de hoed en de rand....én de veer....
En ik ging dus mee....
'Want dat is gezellig voor je'....zeiden ze....
Nou....ook dit verhaal zal ik kort houden....
Want was het nou om de hoek geweest, dan was het inderdaad vast een leuke middag geworden....
Maar we moesten iets langer dan een uur rijden om er te komen ....
En mijn nek vertelde mij...."ik vind lange autoritten niet zo leuk"....
Daarbij zijn de Brabantse wegen lijkt het wel, vergeven van de rotondes en scherpe bochten....en ik zal je toch zeggen 'dat is pijnlijk'.....
Ik herken ineens ook al die pijntjes die ik voorheen had als ik naar Haarlem reed en waarom ik dan vaak stopte bij benzinestations om even een stukje te lopen....
Of waarom ik steeds ging verzitten, naar voren boog, juist naar achter leunde enz....
Allemaal voortekenen van....
En ongemakkelijke theater
stoelen....pffffft....
stoelen....pffffft....
Daarbij kan je niet blijven verzitten want én Willem, én de onbekende buurvrouw naast me, vinden dat allerminst ontspannen.....
Staan napraten....óók geen pretje....
De musical......een tegenvaller...(maar Willems kleindochter speelde leuk)...
De weg terug....laat maar.....
Met andere woorden: 'gezellig er even tussenuit, goed voor je'........ AMMEHOELA!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten