26 september 2024

Dag van:

De dagen slijten met binnen zitten zorgt ervoor dat je weinig te vertellen hebt....

Al valt er hier natuurlijk altijd wel van alles te beleven in dit Jan Steen huis.....

En je buitenshuis begeven zorgt nogal voor extra oplettendheid en vermoeidheid....

Maar we waagden ons vandaag toch eventjes buitenshuis...

Ik wil maar zeggen, een Willem die boodschappen doet is heerlijk hoor, maar mijn Jumbo spaarpunten programma staat volkomen stil.....

Willem weigert namelijk de Jumbo app te installeren.....

Vandaag zie ik ook mijn vriendinnetje

weer....

Droeg ik voor een maand terug nog zorg voor haar, nu behoef ik die zelf.....

En hoe mooi het ook altijd is dat je zegt met elkaar oud te willen worden.....zo vreemd is het toch dat dat oud worden in een paar maanden tijd een (ander) gezicht krijgt....

Een vriendin met een wandelstok en achter de rollator....

Aan de vriendschap verandert het niks natuurlijk, behalve dan dat de uitstapjes een iets andere inhoud zullen krijgen....

Dat hielspoor dat we ooit in Rome opliepen omdat we dagen en dagen van de ene kant van Rome naar de andere kant slenterden, dat zal ons nu wel bespaard blijven....

Je mag al blij zijn als je een half rondje Colosseum voor elkaar krijgt in onze toestand....of erger nog....dat we heelhuids en zebrapad over komen....

Maar goed, we zijn ook niet van plan om naar Rome te gaan....

Helaas staat mijn dochter alleen voor een gesloten deur vanmiddag....want net als wij het huis achter ons laten, komt zij mama een bezoekje brengen voordat ze straks voor de derde keer deze maand naar Parijs Eurodisney vertrekken.....

Toch heerlijk dat ik die reislust, die ik weer van mijn vader heb, op mijn kinderen heb kunnen overbrengen.... 

Je horizon verbreden is zó belangrijk....zeker nu in onze huidige maatschappij.....

Begrip krijgen voor andere culturen, gewoonten....

Je hoofd leeg maken om het weer te vullen met nieuwe of andere kijk op dingen, nieuwe inspiratie...

En kijk nou....ze heeft zowaar een prachtig schaaltje herfst achter gelaten....

Enfin, dat was dus een gemiste ontmoeting....

Maar de volgende ervaring van even 

buitenshuis zijn was toch wel de meest bijzondere....

Mijn hele onderwijs loopbaan ontmoet ik bijzondere, speciale, geweldige mensenkinderen....en hun ouders....

Ze blijven je allemaal bij....de één met een wat diepere herinnering dan de andere....

De één met wat meer nieuwsgierigheid dan de ander....

Soms moet je wat dieper graven om de naam naar boven te halen maar....ze behouden voor mij allemaal hun gezicht en hun verhaal....

We lopen de winkel uit en ik wil net het winkelwagentje terugzetten of ik voel twee armpjes om me heen.....

Ze houden met stevig vast om nooit meer los te laten lijkt het wel ...

Dan zie ik het gezicht van de moeder die erbij hoort....en ik weet wie mij vast heeft....

"Ik heb jou zó gemist" klinkt het gesmoord achter me door het gezichtje dat in mijn jurk verdwenen is....

Ik draai me om en daar staat hij.....die leerling van toen.....bijna net zo groot als ik....

Die ene leerling met dat hele bijzondere, speciale verhaal....

Die leerling met die ene uitspraak die je nooit vergeet 'ik lief jou zó'....

Zo'n leerling waar je eigenlijk nog wel wekelijks aan terug denkt....

Wat hebben we veel samen meegemaakt....wat een weg zijn we gegaan....niet alleen ik maar het hele 'zorg'team om hem heen....

We zijn vier jaar verder.....

Inmiddels zit hij op een andere school....

Terwijl hij me stevig vast blijft houden vraag ik hem of we samen de andere begeleider van toen even zullen bellen....

"Ja dan zijn we weer allemaal samen" roept hij ...

Het wordt een hele happening daar bij de winkelwagentjes.....met een beeldbelverbinding en ook mama die haar verhaal natuurlijk kwijt wil....

Met heel veel moeite neem ik weer afscheid van hem, want loslaten wil hij liever niet.....

En ik moet iedereen de groetjes doen....want zoals wij onze oud leerlingen niet vergeten, vergeten zij ook niet hen die in hem bleven geloven....

Doodmoe kom ik thuis..... de sta-op stoel verandert meteen in een 'lig languit en val in slaap' stoel.....

Maar mooi was het dát even eruit zijn.....