11 september 2021

(Neef Luc)

Dag van:

Vandaag zou moeten gaan over nine/eleven....

Ik zou het op z'n Nederlands kunnen schrijven, maar op de één of andere manier klinkt dat niet....

Tweeling torens in plaats van Twin towers zou nog kunnen maar negen/elf... of de op Nederlands aangegeven datering elf/negen... nee.... het lukt mij niet dat mooi te vinden....

Vandaag zijn 8 mensen op mijn tijdlijn jarig....

Wat zullen zij 20 jaar geleden een vreemde verjaardag gevierd hebben... als ze al überhaupt op deze aardbol waren want er zitten ook oud leerlingen bij....

En altijd zal die verjaardag aan deze dag gekoppeld zijn...

Misschien vanavond met de visite koffie drinken... taart aansnijden... onder het, op het journaal,  oplezen van de vele namen van hen die omkwamen bij de vreselijke aanslag....

Tenminste... als je de tv laat aanstaan dan....

In de loop der jaren schreef ik soms over terrorisme, aanslagen, angst extremisme....

Waar het toen schrik, angst en beven opleverde,  lijkt het tegenwoordig bij ons tijdsbeeld te horen....

We schrikken er misschien nog even van.... kijken één of twee journaals maar het vult allang geen dagenvullend breaking news meer waar we vol ontzetting tot diep in de nacht naar bleven kijken......

Dat kan betekenen dat we afgestompt zijn maar evenzogoed zou het ons kunnen vertellen dat we het geen grip op ons laten krijgen....

Toch elk jaar sta je er even bij stil .....bij dat beeld dat

nog altijd op je netvlies zit....

Twee vliegtuigen die twee wolkenkrabbers doorboren...

Springende mensen... stofwolken... brandweermannen met witte gezichten... huilende wegrennende mensen naar maakt niet uit waarheen.... als het maar weg is van daar....

Geluid van sirenes... zoveel sirenes.....van snikken en schreeuwen......

Ik kan het nog altijd helder voor de geest halen....

Vanmorgen lees ik als altijd op zaterdag de nieuwe artikelen van Brainwash....

Niets te vinden over 9/11.....

Of toch.....????

Naast de artikelen over filosofie, mag ik ook graag de columns over kunst lezen....

Eentje gaat over poëzie....

Helemaal favoriet natuurlijk...

Want naast dat Willem en ik een poging wagen zelf gedichten te schrijven, lees ik ze enorm graag en deel ze regelmatig hier in mijn blogs....

Het is een column van een tijdje terug alweer zie ik....

Maar op een dag als vandaag blijven mijn ogen hangen bij een paar regels....

-- de brandweermannen in NewYork die betrokken zijn bij de 9/11 ramp, bedankten de mensen voor de vele kaarten, brieven, kaarsjes die gebrand werden, bloemen, eten, dekens. maar..... of ze alsjeblieft geen gedichten meer willen sturen want het kon door de enorme hoeveelheid niet meer gelezen of opgehangen worden.....---

Poëzie is dus niet iets ontoegankelijks.... poëzie is van en voor alle tijden... en daarnaast ook van alle mensen...

Rouwadvertenties hebben vaker een gedicht dan bijbeltekst tegenwoordig....

Het wordt meer en meer de vorm van zingeving in plaats van religie....

Poëzie biedt vaak troost, wijsheid en rust....

In huizen maar ook in scholen... op instagram... op posters en tegeltjes... en steeds vaker gewoon op straat tegen een muur, kom je gedichten tegen.... straatpoëzie..

Wel eens gekeken op straatpoëzie.nl.....

Echt een leuke website waar je ook eigen aanvullingen op kunt zetten...

https://straatpoezie.nl/

Ik zou eens een kijkje nemen...

Of het dus om een festival, evenement, de inauguratie van een Amerikaanse president,  de dodenherdenking, een bruiloft of een persoonlijke boodschap, gaat.... en gedicht is altijd toepasselijk...

Zoals literatuurwetenschapper Kila van der Starre het zegt:

Poëzie is populair, wijdverspreid en veel gebruikt. We gebruiken gedichten om na te denken over het leven en over onszelf. Om uit te dragen wie we zijn en wat we willen zeggen. Om onszelf en anderen te troosten.

9/11

Zwart geblakerd is de ineengestorte moed
Als de werkelijkheid onwerkelijk geworden is
En grijze muizen weggejaagd door het stof
alleen herkend als mens door traansporen

Inelkaar stortend onteerd met luid protest
Met gebonden blikken naar grote hoogte gegaan
en leeg en verloren teruggekeerd naar het hier
zien we voetstappen in het stof van een helder verleden

Als op grote hoogte het dieptepunt bereikt
overheerst een schaduw over land en geest
En geketend zijn alle gedachten aan toen
door allen verbonden op de dag dat de wereld veranderde

Van een anonieme inzender.....

Vandaag viert mijn neef dat hij afgestudeerd is....

We hebben een dokter in de familie..

Beretrots ben ik op hem...

Niet zozeer omdat hij zich nu dokter mag noemen maar omdat hij een mooi mens is...

En hij wil verder... hij wil zich specialiseren in de psychiatrie...

Omdat... zo zegt hij in een toespraakje.... jij tante Wampie van die ontroerende verhalen vertelde over je leerlingen en ik zo graag mijn steentje wil bijdragen aan hun geluk....

Vandaag hoop ik dat heel veel Amerikaanse neven en nichten later in hun afstudeer toespraak.... misschien wel in dichtvorm....zullen zeggen.... "ik ben brandweerman, politieagent, dokter, verpleegster geworden omdat mijn oom/tante vertelde over een ramp die nooit meer mag gebeuren en ik een steentje wil bijdragen om leed van anderen te verzachten of te voorkomen, zodat we nooit meer bijna 2000 namen hoeven op te lezen van onschuldige slachtoffers".....