15 augustus 2019

Dag van:

Dat zoiets went al een tweede dag hè... zo'n wekgeluid.....
Vannacht iets beter geslapen....
En te danken aan mijn eigen "stoor me niet in mijn slaap" beleid....
Hoe moeilijk ook... gewoon tante Bets van je afgooien....
Oké... duwen dan......
Een klein zetje....
En dan meteen erna en knuffel omdat je het niet zo erg meent en je je schuldig voelt....
Schuldgevoel... écht... ik moet daar nog wat mee in het restant van mijn leven....
Bron: mavenpublishing - onderzoekers schatten dat mensen ruwweg twee uur per dag een milde vorm van schuldgevoel ervaren, vijf uur per week een gematigde vorm en drieënhalf uur per maand een ernstige vorm. In sommige gevallen blijven schuldgevoelens jarenlang bestaan en soms zelfs tientallen jaren.
Nou... reken voor mij gerust het dubbele....
Ik leer er echter mee leven... al is het allang niet meer de innerlijke criticus in mij die voor dit gevoel zorgt.... maar het lang geleden opgebouwde gevoel er vooral voor anderen  te moeten zijn....
Ik ken de oorzaak dus... ik doe er alleen nog niks mee....
Komt tijd... komt... life coach of zoiets.... of wie weet vanzelf wel de wijsheid.....
Van.... ik heb in ieder geval een paar uur meer kunnen slapen dan gisteren.... zij het met knagend onderbuik gevoel.....
En moedig ga ik weer schoolwaarts terwijl ik mijn liefhebbende levensgezel laat slapen....
Van.... laat slapen ja....
Voor Willem (voorlopig) geen school meer...
Het zat eraan te komen....
Een jaar lang je energie in positief blijven steken terwijl daaronder zoveel meer zit.... is het ergste dat je jezelf als HSP'er kunt aandoen....
Je ontneemt jezelf je het werkelijke gevoel....
Willem voelt zijn kracht van hem ontnomen....beetje bij beetje meer....
Zei drie jaar geleden nog een psycholoog tegen hem ""meester Willem spoel.... niet het kind met het badwater weg"....
Nu is het zo dat het onderwijs een dijk van een ervaren meester met het badwater lijkt weg te spoelen...
Een meester waar kinderen jaren en jaren later als volwassenen nog aan terugdenken en hem opzoeken omdat ze zich veilig en gekend wisten....

Omdat je niet afgerekend werd op resultaten maar altijd een talentvol mens bleef en daardoor op zoek kon gaan naar waar je wél goed in was... en vooral naar wie je was.... en je aldus een waardevolle plaats in de maatschappij verwierf... met een blij en gewaardeerd gevoel.....
Dat is meester Willem.... eruit halen wat erin zit.... en meer dan dat.... maar op zijn eigen sensitieve manier.....
Tegenwoordig gaat dat heel anders.... men laat het kind niet groeien maar trekt eraan....
De toets is de maatstaf... allang het kind zelf niet meer....
Aan talent wordt voorbij gedaan omdat er voldaan moet worden aan prestatie maatstaven.... die boven een talenten en mens worden macht staan.....
Niet meer het kind centraal maar de hem opgelegde maatschappelijke maatstaven....
Van.... en Willem ging er in mee.... ging over zijn eigen talentvolle grenzen heen om mee te presteren.... om mee te trekken....aan verwachtingen en eisen te voldoen.....
En maar positief blijven.....
Totdat.....
Totdat het op was.... en ik zag dat hij verstikte in zijn vol met positiviteit gepropte ruimte.... en zijn werkelijke kracht weliswaar niet verloor....maar het gevecht wel.... en de mensen Willem niet meer zagen en over hem en zijn talenten/ kracht heen walsten....
Alleen nog cijfers zien... trendanalyse.... resultaten..... nieuwe methodische hoogstandjes....
Dag talentvol kind..... dag mooi mensenkind.... dag mens in wording.....
Je wordt niet meer gevoed en bemest... je wordt uit de grond getrokken...... met wortel en al.... je hoeft niet te aarden... je moet alleen behalen of falen.....
Van.... dat dus.....
De beslissing viel al in de vakantie.... na die enorme twijfel.... het eindeloos gewankel van het ene op het andere been.....
Dat laatste restje positief... dat laatste restje moed.... maar vooral de wanhoop....
Op 27 juli trok ik de stekker eruit.... Willem het is klaar..... ik kan de worsteling niet meer aanzien...
Je zou vergeten hoe een mooi mens je juist wel bent....
Hoeveel mens kracht je bezit....
Van... na Griekenland zouden we bellen met school.... om alle twijfel en onbeantwoorde reële en irreële gevoelens beantwoord te krijgen....
Afgelopen maandag volgde er een goed gesprek.....
Een gesprek vol diverse belangen... begrip en onbegrip.... verlangen en realiteit....
Ieder begreep uiteindelijk ieder.....maar kon er zo weinig mee.....
En vandaag is het bekend gemaakt.... Willem blijft (voorlopig) thuis....
Op zoek naar een weg.... waarheen die ook leide moge.....

Van.... zo.... dat is eruit....
Nu op naar mijn eigen werk....
Na anderhalf jaar het gevecht met mezelf geleverd te hebben... te kijken en weer te kunnen voelen waar ik sta.... heb ik er vreselijk zin in.....
Vooral met dat motto in mijn hoofd, welke ik gisteren al benoemde....."Wat heeft dit individuele prachtige mensenkind nodig om te kunnen groeien".....
Op weg naar school houdt me daarom die ene gedachte bezig......"wie hebben in deze wereld in godsnaam een verstandelijke beperking"....?????
De mens die mag worden een zijn of de mens die moet kunnen.....?
In ieder geval de mensen die al die laatste onmogelijke onzin bedenken.....
En daarom blijf ik onbeperkt ....onverzettelijk... oh zo dankbaar naar deze prachtige kinderen kijken... en van ze leren....
Van..... het mooiste was wel.....dat ene ouder gesprek vandaag....
Start gesprekken noemen we het... kennismaken.... van elkaar leren.... verwachtingen uitspreken....
En dan die ene zin van die vader na mijn vraag of hij ook verwachtingen ten aanzien van ons had als school.... als juffen....
Die ene zin....."ik wil zo graag dat mijn kind zich veilig voelt en gelukkig is".....
Ach.... ach lieve vader.... daar draait het in de kern nou precies om in dit leven.....
Als ieder kind zo mocht opgroeien en leren dan zou de wereld zoveel mooier zijn....
En zoveel kon ik hem wel beloven  dat wij er alles aan doen om daar ons steentje aan bij te dragen......!

Van..... we zijn bijna een week verder....
Soms ben je dan ineens blij dat de tijd voorbij vliegt en je niet met dat gevoel bent blijven hangen dat een nieuwe dierlijke aanwinst in huis nooooooit gaat lukken....
Kijk nou toch aan vandaag.... die voorzichtige toenadering....
Geuren die gewend raken.....
Van.... en kijk nou eens aan hoe mijn gerookte makreel van mijn bord gestolen wordt....
Ineens zijn twee katten en een hond elkaars maatjes.....
Tijdelijk dan hoor.... want ook de naastenliefde van dier tot dier gaat door de maag....
Als die maag weer vol zit, steekt de voorzichtigheid weer de kop op.....
Maar.... we gaan de goede kant op....
Als we weer een week verder zijn ziet het er weer heel anders uit....
Laten we dat vertrouwen maar hebben.....
Vooral in de dierenwereld....