Buiten is alles donker...
Buiten is alles nog stil....
Eén schemerlampje aan in de kamer....
Ik kan rustig... héél rustig... de dag beginnen....
Ik heb dan wel geen papieren krantje maar op mijn mobiel het nieuws tot mij nemen is ook goed...
Geen ontbijtje voor niemand maken...
Geen brood voor het broodtrommeltje maken....
Geen rinkelende rammelende honden voerbakken... of geschrok....
Gewoon... stilte..... en niks....
Ik ben zelfs al vertrokken eer Willem beneden is....
Toch stiekem best wel het ultieme begin van een ochtend...
Van... vandaag is mijn zus 58 geworden....
En oeps... eigenlijk mag ik de leeftijd niet noemen.... heeft ze altijd al een hekel aan gehad...
Mijn zus werd ooit 34 en is dat geloof ik altijd gebleven....
Elkaar leren begrijpen deden we pas na de dood van onze ouders....
Zij net 3 dagen 43 jaar oud en ik 44.....
Maar een mens is nooit te oud om elkaar te leren kennen en begrijpen.... al is het op z'n minst bizar te noemen als je uit hetzelfde nest komt....
En in elkaars nabijheid kregen we ook eindelijk de ruimte om ons verder te ontwikkelen... wezen als we toen ineens waren...
Niet meer hoeven voldoen aan verwachtingen.... mentale beelden loslatend.....
Een eigen blik om door te kijken en te doorzien....
En daar zijn we overigens nog mee bezig....
Maar aangezien we beiden niet van die verjaardagvierders zijn, is dat ook goed zo....
Van.... een appje...
Willem:..... of we vanavond samen uit eten gaan... ik mag zeggen waar... hij betaald...
En daar gaat mijn karakter weer met mij op de loop....
Ik mag zeggen waar maar denk meteen aan waar hij graag zou gaan eten....
Hij wil natuurlijk wokken.... en mij lijkt een pannenkoek eten nou juist zo gezellig...
Daar heeft hij natuurlijk nooit genoeg aan...
En ik wel hem niet teleurstellen....
Soms kan ik zo moe van mezelf worden....
Van...enfin... na een dag hard werken thuis....
Ik leg maar weer eens uit hoe het werkt in mij...
Hij wordt er simpel van ... en terecht....
We gaan dus toch voor de pannenkoek.....
Hij gaat voor de Israëlische pannenkoek speciaal... ik voor de gember spek....
En dan...."goh toch wel een leuk idee dat pannenkoeken eten"...
Zie je wel... ik wist het.... er was toch wel die teleurstelling.....
Goed verbloemd maar wel gevoeld...
"Goh.. je zit toch wel goed vol van zo'n pannenkoek"....
Zie je wel... ik wist gewoon dat hij bang was dat hij nog honger zou hebben als hij niet kon wokken....
We lachen het over en weer voelen maar weg....
Eigenlijk ook wel weer het unieke van onze relatie...
Van.... de pannenkoeken smaakten overigens heerlijk....
Ik geniet ook van zo'n pannenkoeken boerderij omgeving....
Tja.... en dat Feyenoord met 2-0 verloor... dat nam Willem dan maar weer op de koop toe.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten