1 maart 2022 Guardamar del Segura dag 2

Dag van: 

Een ontbijt met structuur...

Julia, die het ontbijt regelt is allerschattigst maar ook allerstructuurst....

We beginnen met een glas vers geperste jus d'orange....

Nee nee,  niet de koffie... eerst gezond....

Dan kunnen we naar het buffet...

Tikje op de schouders... oh jee mondkapje...!

Voor het buffet met kaas en parmaham, olijven,  kipfilet  en broodjes staan schoteltjes...

Op de schoteltjes ligt een tang...

De tang om de plakjes netjes van de schalen te pakken...

Nu hebben we daar onze Willem...

Broodje, croissantje, boter, jam, eitjes, wel twee... ja, parmaham...

Willem houdt van overvloedig....

Hij gaat zitten...

Met pittige pasjes komt Julia aan....

Alle tangetjes moeten weer terug op de schoteltjes 

Foei Willem....

Na mijn koffie neem ik een flesje sap...

Of zal ik toch voor de cornflakes met melk gaan...?

Ik ga voor het laatste en zet het flesje terug...

Met pittige pasjes komt Julia aan...

Heb ik me daar toch het flesje appelsap tussen de sinaasappelsap gezet...

Foei Wampie....

Pas na je eerste broodje krijg je óf roerei óf omelet...

Nee nee niet eerder... pas dan...

Ik heb een gewone boterham van zuurdesem en een kiwi... heerlijk...

Willem ging dus voor de croissants en knapperige broodjes...

En knapperig zijn ze want ik hoor Willem ze afhappen en tussen zijn kiezen fijnmalen....

De man aan het tafeltje voor mij gaat ook voor de knapperige broodjes....

Een beetje een Catweazle type maar dan na een flinke en vast en zeker mislukte afkickperiode voor alcohol en drugs zeg maar....

Ook hij moet Willem hebben horen kraken...

Maar blijkbaar is het hem nog niet knapperig genoeg want ze moeten in de broodrooster...

Tja... en dan bijt je je toch al verrotte gebit erop stuk hè... daar gaat zijn voortand....

Om een tweede kop koffie moet je vragen...

Die komt niet vanzelf naar je toe...

De koffie hoef ik niet, nog een kiwi wel...

Ik schuif het raampje van het kastje en eindje open en pak de kiwi...

Maar ook ik loop tegen mijn eigen onopgevoedheid aan.....

Met pittige pasjes komt Julia aan...

Raampje vergeten dicht te schuiven....

Foei Wampie....

Je moet hier erg veel geduld hebben...

Mensen die zich vooral ergeren aan oudjes in het verkeer.... niet naar zuid Spanje gaan.... vooral NIET DOEN.....

Wat je hier namelijk vooral ook tegenkomt is naast dat de gemiddelde leeftijd 70 moet zijn, deze oudjes amper kunnen lopen... en wandelstok of rollator gebruiken... écht voetje voor voetje lopen en omdat je zo niet snel van A naar Beter komen ( beter wordt het namelijk nooit meer),  hebben ze allemaal een auto....

Nu is dat met rijden niet zo'n ramp,  maar inparkeren met alle reumatische ouderdomskwalen van dien,  daar wil je geen getuige van zijn...

Je wilt er ook vooral niet achter staan...

En met gevaar voor eigen leven blijk ik dus op een  trapje te zitten als ik op Babeth wacht....

Alicante.... met de bus... drie kwartier reizen maar wel

langs een flamingo reservoir...

Wauw wauw...

Flamingo's in het wild...

Alicante...zooooo wat een grote stad....

Laat Google maps ons maar vertellen waar we heen moeten voor de oude stad barrio santa cruz....

We constateren..... dat is nog best ver lopen....

We concluderen... nu een taxi .....dan straks meer tijd tussen de oudheid...

Maar denk je nou dat de taxichauffeur ons naar de oude stad wil brengen...

Niet dus....

Dat kleine eindje daar rijdt hij niet voor zegt hij.... jullie kunnen lopen....

We zijn flabbergasted.....

En gaan maar lopen....

Dat is Willem echter gauw zat...

Terrasje dus maar weer...

Volgende probleem...

Nou spreken Spanjaarden zelden Engels of welke andere taal dan ook dus wordt ons in Spaans te verstaan gegeven dat we niets kunnen drinken als we geen eten bestellen want dit is een restorante....

Waar zijn we hier beland....?

En Costa Blanca vol Scherdergevalletjes.....

Enfin, er moet ook geplast worden dus dan ook maar eten besteld....

Met de informatie van mij dat als je een sandwich mixte besteld je niet iets lekker met kaas worst, tomaat, ui etc krijgt maar een ordinaire tosti...

" Kijk daar eens een koelkast aankomen.... pfffft wat een gesjouw" wijst Willem ons op vier man sterk die met vereende krachten iets voort sjouwen...

Babeth en ik kijken elkaar aan en zeggen in koor....

Papa/ Willem... dat is een grootbeeld tv....

Willem is duidelijk het slachtoffer van een taxichauffeur en de eigenaar van dit restaurant....

We scharen ook hem wederom bij de categorie Scherdergevalletjes..... of zullen we hem toch maar naar Hans Anders sturen.....?

Ik bestudeer Google maps nog een keer héél goed en

ondanks dat we bij een taxi standplaats zitten besluit ik dat we toch nog een wandelpoging gaan wagen...

Lopend komen we vast de leukste en mooiste dingen tegen....

En we hebben een doel.... de oudste kerk van Alicante....

Daar gaan we dan... de rambla's op de carrers uit....

Langs de enorme haven... over de boulevard... en dan de steegjes van de oude stad in......

Gevonden......!!

We lopen de trappen naar een allerliefst pleintje op...

Het pleintje van Santa Maria.....

En...... onder de Spaanse zon bevindt zich een eveneens allerliefst terrasje....

De sangria komt op tafel en omdat het zo'n authentiek bistrootje is bestellen we ook de lokale zelfgemaakte tapas..... en nog meer tapas... en ach doe er nog maar een paar...

Tot we ploffen... rood verbrand zijn... en rozig van de drank.....

Om ons heen is trouwens een populatie duiven komen zitten...

De zogenaamde tapasduif...

Ze zijn dol op chips, restjes tapas en brood....

Maar.... terwijl ze op tafeltjes vliegen en wild om zich heen pikken, vernielen ze ook het servies...

Terwijl we er zitten hebben we menig bordje en bakje kapot zien vallen...

De eigenaar, die we juist zo leuk vonden, schopt één van de duiven weg....

Twee minpuntjes voor de eigenaar....

Maar terwijl we eigenijk nog bezig zijn hierover onze grieven aan elkaar uit te wisselen, komen er nog meer duiven aan....

En al snel blijkt... ze zijn allen eerder slachtoffers van de eigenaar...

De één hinkt, de ander is vleugellam enz...

En ze komen allemaal bij mij rond strompelen....

Tja... speciaal onderwijs juf hè  constateert Babeth....

Is die kerk nou nog niet open...?

Hoe vaak hebben we die kerkklokken al niet horen luiden?....

Dan toch maar eens opstappen en de kerk laten voor wat die is... een kerk....

We vinden wat mysterieuze trappetjes en lopen naar boven...

Daar torent het kasteel boven ons uit.....

Jammer dat corona ons niet toelaat het te bezichtigen....

Dan maar weer de trappen af...

Maar nu is de kerk wel open en weldra lopen we over de oudste stenen die Alicante rijk is....

Nu al dat eten er verder aflopen...

We zitten al ruim over de 11.000 stappen vandaag,  er kan nog meer bij en missie heuptasje Willem is nog niet volbracht...

Na gezellige steegjes en straten doorkruist te hebben, komen we in een sprookjesstraat vol paddenstoelen en paddenstoelenhuisjes.....

Het Mekka voor onze Willem en aan het eind van deze straat..... een Samsonite winkel...

Daar móeten ze gewoon heuptasjes hebben....

En ja hoor... tussen ALLE koffers en ALLE schoudertassen en ALLE rugzakken, wel ÉÉN heuptasje....

Willem is blij....

Willem twijfelt...

Willem denkt dat niet alles erin past...

Willem ziet maar twee vakken...

Willem koopt hem....

Missie heuptasje geslaagd.... hopen we dan maar....

Maar aan de andere kant van Spanje... over de grote zee.... lopen onze twee vrienden rond...

GranCanaria..... ter hoogte van Afrika....

Véél warmer.... véél toeristischer.... en véél heuptasjes.....

Waar ging het bij ons mis....????

Maar vrienden zullen geen vrienden zijn als ze niet zouden videobellen en voor Willems neus op het scherm hun ruime collectie heuptasjes tonen en zelfs beloven er eentje mee. te nemen...... met wel 6 vakken....

Volgende keer moet Babeth maar in GranCanaria stage gaan lopen hadden wij zo bedacht....

Het heuptasje is zo klein dat ik het niet eens kan zien, moppert Willem...

Maar dat komt niet door dat kleine tasje Willem....!!

De busreis terug....

En hier ontgaat ons weer alle Spaanse logica...

Kan je overdag kaartjes in de bus kopen...s avonds kan dat dus niet...

En de kaartjes die wij moeten hebben zitten niet in de kaartjes automaat maar.... moeten wij op de bovenverdieping van het busstation aan het loket kopen....

En dat terwijl we nog drie minuten hebben om de bus te halen....

Waar al twee minuten van om zijn eer we begrepen dat we moesten doen wat we moesten doen....

Maar naast meer dan 11.500 stappen kunnen we ook rennen....

Vliegen zelfs... en we halen op het nippertje de bus met de chagrijnige buschauffeur...

En dat is aan zijn rijstijl gaan ook te merken...

Scherpe bochten.... hier en daar een stoeprandje..... en met te hoge snelheid over de drempels...

Genoeg dus om Willem pijn in zijn onderrug te bezorgen....

Trouwens... drie haltes verder werden er aan de

passagiers gewoon kaartjes in de bus verkocht....

Veilig in Guardamar, en weer naar ons andere favoriete tapas barretje.....

Laten we nog een klein hapje nemen...

Maar tapas zijn alleen naar kleine hapjes en vele kleine hapjes doen de buiken behoorlijk vullen.... 

Edoch.... we eten voor het eerst (excuseer ons) stierenkloten..... voortaan door mij omgedoopt in droogkloten.... want echt smeuiig zijn ze niet te noemen....

Babeth haakt af....

Welterusten Babeth....

Ik adviseer Willem nog een kop groene thee tegen het opgeblazen gevoel te nemen....

Het helpt....

En zo besluiten we de dag....

Morgen gaan we een poging wagen het eiland Tabarnaca te bezoeken met de watertaxi....

Minder kans op stoeprandjes zeg maar.....