4 maart 2022

Dag van:

Poetin mikt op kerncentrales...

Vitesse hooligans mikken op een keeper....

Duitsland mikt op de benzineprijzen...

De carnaval mikte op corona....

En ik sta mijn vakantiewasjes te draaien..

De wereld is krom.... krang.... en de verdeling oneerlijk....

Natuurlijk zat het hele Oekraïne verhaal vier dagen in je hoofd...

Zoiets laat je niet los...

Je hoofd en het nieuws neem je mee naar Spanje...hoor en zie je ook daar op de televisie

Onrecht is iets dat je zomaar overkomt... om kleine en dus ook grotere zaken....

Bij jou... bij mij... bij een heel land....

Sommige mensen laten het onrecht hun heden bepalen, hun hele leven staat in het teken van de pijn en moeite en ze kunnen er niet mee omgaan......

Ze raken verbitterd.....

Bitterheid lijkt op een bril met donkere glazen, alles wordt negatiever en somberder......

Maar je kunt ook anders omgaan met onrecht.....

Met de juiste stappen word je niet bitter, maar beter..... Onrecht kan je karakter doen groeien......

Je kunt een negatieve situatie omkeren naar een situatie waarin je kunt leren en groeien....

En zoiets ervaarde ik vandaag toen ik een Oekraïner op tv hoorde antwoorden op de vraag van onze aanwezige oorlogsverslaggever Jan Jaap Melissen....

Hij vroeg of de man die hij interviewde niet bang was dat de oorlog hem zou doden...

Hij antwoordde: "Ik laat het onrecht mij niet doden, ik ga het onecht verslaan"....

Ik was er behoorlijk van onder de indruk...

Hoe zou ikzelf reageren in een oorlogssituatie....?

Zou ik het land uitgaan....?

In een schuilkelder kruipen.....?

Zou ik met als die Nederlandse moeder van drie  kinderen mij aansluiten bij het vreemdelingenlegioen om tegen het onrecht te vechten...?

Je weet het gewoon niet...

Stoer kan ik nu zeggen dat ik mijn land zou bijstaan als ik er woonde....

Ik zou les blijven geven als de scholen open mochten blijven... en er nog kinderen waren...

Ik zou zeker niet mijn eigen kinderen in de steek laten....

En nee, een schuilkelder is niks voor mij.... of het moet tot schooltje zijn omgebouwd...

Maar hoe kan ik het weten.... ik zit immers niet in die situatie...

Ik sta mijn vakantie wasje te doen met verslaggeving op de radio op de achtergrond...

Ik loop naar buiten en ga in de zon zitten terwijl ik de gruwelijkheden op de achtergrond aanhoor.....

Twee en een half uur vliegen hiervandaan...

Net zover als Guardamar waar ik net vandaan kom....

Het is te bizar voor woorden....

Willem schrok van de benzineprijzen in Duitsland....

"Ook boven de twee euro Wampie.... maar ik dacht maar elke keer 'het is voor Oekraïne'"......

We schrikken van de beelden op televisie van hooligans die bier, aanstekers en vuurwerk het veld op gooien... zelf het veld oplopen....

We zitten even rechtop als we de gestegen cijfers van corona slachtoffers horen naar aanleiding van de carnaval....

Alles is ineens zo relatief...

Relatief betekent dat iets moet worden bezien in relatie tot iets anders zegt het woordenboek......

Een voorbeeld is: groot is een relatief begrip......

Het wordt pas zinvol in een bepaalde context....

Maar in welke context plaats ik in godsnaam een begrip als schrikken van een oorlog....?

In relatie tot wát anders plaats ik dat...?

Snappen we wel wat Poetin drijft.....? 

Volgens hoogleraar geschiedenis van de internationale betrekkingen Beatrice de Graaf is de Russische president bezig met een heilige strijd, met zijn droom van het heilige Russische rijk als inzet......

Valt er überhaupt met hem te onderhandelen of moet alles wijken voor die droom?.....

En wil ik überhaupt wel van 'droom' spreken als ik over deze oorlog nadenk....

Een droom is een opeenvolging van beelden, gedachten, emoties en gevoelens die zich gewoonlijk onvrijwillig in de geest voordoen gedurende bepaalde fasen van de slaap......

Nou.... dit is vooral niet onvrijwillig in de geest van Poetin ontstaan....

Hier heeft deze onmens goed over nagedacht....

Ik vrees dus dat het geen droom, maar een door hem zelf in elkaar geknutseld ideaal is....

Poetin is de geschiedenis aan het herschrijven zodat er maar één uitkomst mogelijk is: Rusland weer als grote mogendheid op de kaart..... zijn imperium...

(Het imperium was in het oude Rome de term die men gebruikte om de formeel toegekende militaire macht mee aan te duiden)......

Dat kan alleen door Oekraïne in te nemen, maar daar zal het niet mee stoppen......

Poetin zit gewoon in een achttiende-eeuwse ideaalbeeld van een expansief Russisch rijk...... groot, groter, grootst....

De Graaf vergelijkt Poetin met een pestkop op het

schoolplein.......

“Die moet je duidelijk aangeven wat de grenzen zijn en vanuit een positie van kracht tegenspreken......Dus eerst manschappen aan de grens en sancties, en dan vanuit die positie pogingen doen om te de-escaleren.”......

Als dit niet gebeurt, waarschuwt De Graaf, zal dat Poetin mogelijkheden bieden om nog verder te gaan dan hij nu al doet.......

En dan slaat de schrik je toch om je hart....

Tot hoever en hoeveel is één man in staat....?

Gelukkig zitten nu mijn gevoel en verstand op één lijn....

Hij gaat het niet redden....

Alleen.... dat gevoel maakt me nog niet echt blij....

Want hoeveel mensen moeten er eerst sterven om een onmogelijk ideaal na te streven....

De Graaf zegt het heel treffend: „Hij is rationeel in dat negentiende-eeuwse script van die imperiale droom.”

Hij wil het verleden herschrijven met de middelen van deze tijd.... in deze tijd....

Volgens mij is Poetin ergens blijven hangen.....

Die pestkop op dat schoolplein...

Waarschijnlijk ook ooit zelf gepest of thuis en op school zich niet gekend gevoeld....

Een pester uitroeien is niet makkelijk... de gepesten weerbaar maken is beter, vertellen de pestprotocollen....

Misschien moesten we die soldaten eens wat wijzer maken...

Ik heb nog wel een paar pestprotocolletjes liggen....