Dag van:
Nooit eens is die Wampie ziek (ahummmm)....niet doordeweeks en zeker op een ter kerk gaande zondag niet....
Dus ben ik vanmorgen vroeg uit de veren en aangekleed..... zelfs sneller dan Willem die de honden nog aan het eten geven is....
Technische knoppen dienst vandaag....
En Willem een preek over vergeving....
Die ik hem natuurlijk al heb horen murmelen, elke keer als hij die oefende....
Maar vandaag hoor ik hem verstaanbaar door de microfoon waar ik ook al de knoppen van bedien......
De Gereformeerde kerkdienst die voor onze dienst is, is nog gaande...
We wachten keurig in de gezellige ruimte naast het kerkgedeelte met nog een paar vroegelingen....
En heel stiekem moet ik dan een beetje lachen als de kerkgangers uit het kerkgedeelte komen....
Wij staan lekker in ons comfortabele kloffie terwijl degenen die uit de dienst voor ons komen keurig KEURIG op z'n kerkbest met het bovenste knoopje gesloten, gekleed zijn....
Aan de kleren herkent men het type kerkganger misschien dus wel....
En dat terwijl we toch allemaal in dezelfde God geloven....
En God heeft heus geen tien klerenkasten, voor elk geloof één.....
Soms snap ik er geen snars van....
Willems verhaal is weer mooi...
Over oorlogen, seksueel misbruik, moord, pesten, scheidingen....en al die dingen die haat en woede oproepen maar ook om vergeving vragen....
Hoe dan????.....
Weet je wel hoeveel tijd dat kost....
Maar, zo vertelt Willem, het zijn dan ook processen waar we doorheen moeten...
Processen waar vooral woede, wraakgevoelens en haat juist bij horen en gevoeld moeten worden....
Als je het niet doet kun je nooit loslaten en zal je altijd slachtoffer blijven....
Maak geen dolk van de scherf in je hart, zo eindigt Willem....
Het klinkt zo makkelijk hè maar pffft wat kost het een tijd en een gevecht met jezelf...
Toch hoor ik nog veel mensen napraten als de dienst voorbij is...
Het heeft wel wat losgemaakt...
En ook Willem en ik praten thuis bij de koffie met nog een restje appeltaart nog even door ....
Dan begint het voetbal en ga ik op weg naar winkels waar ze 'leuke' dingen verkopen...
We willen onze vrienden in Griekenland immers verwennen en ik heb niet voor niks een koffer voor tien kilo extra geboekt....
Om daar nou het vestje en de slofjes alleen voor te gebruiken zou zonde zijn...
Maar oeijoeijoeijoeijoei wat is dat nog moeilijk om iets echts leuks te vinden...
En ik besluit dus maar kerstpakketjes te maken....
Straks als Dimitris en Zoey weer terug in de bergen bij mama Vicky zijn, zal het ijskoud worden....
Ik haal leuke warme sjaals, mutsen, thermo sokken, chocolaatjes, en nog meer chocolaatjes, kerstbeeldjes van hout en kerstkransen voor waxinelichtjes....
En voor Maria, Evangelos en de baby kerstslabben, kerst schoonheidmaskertjes, kerst voorraadbusjes en nog meer van die kerst prullaria die ik nooit voor mezelf zou kopen....
Loop ik naar buiten kom ik mijn oude schoolmaatje cq klassenassistente Tessa tegen....
Zij waar ik de Alp voor opliep.....zij die net haar hartsvriendin verloren heeft...
En zo staan we tussen de Action en BCC in wel een uur met elkaar te babbelen....
We raken niet uitgepraat....en een kwartier nadat we allang ajuus zeiden, staan we er nog....
Thuis zit Willem sikkeneurig te zijn om het gelijk spel van zijn cluppie Feyenoord....
Ik heb dus niks gemist....
Maar hij geniet evenzogoed van het verlies van PSV en AZ.....iets met gunstige puntentelling geloof ik...
Hij laat de honden uit....ik kook...
Althans...ik warm de soep op....
We eten...en we kijken ALWEER voetbal en notabene dezelfde wedstrijden maar dan de samenvatting....
En ook hier snap ik geen snars van....
Maar dan begint een nieuwe NPO serie...'het gouden uur'....
Allemensen wat realistisch en spannend....
"We zijn toch zondag wel weer terug uit Griekenland hè" vraagt Willem bezorgd omdat hij geen aflevering wil missen...
Ja hoor Willem....dan zijn we weer thuis en hebben zelfs het tijdsverschil van Griekenland Nederland én onze eigen wintertijd overleefd hoop ik ...
Chansons is weer heerlijk...
En terecht oppert mijn vriendin Marleen....
Stel….. je zingt in het nederlanda dat je een huisje hebt in Canada en dat daar eekhoorns lopen,
Dat klinkt toch niet?...
In het Frans dus wel.....
Nou Marleen....
In het Frans kan je zelfs zingen dat het riool overstroomt en je in de hondenpoep getrapt hebt dan klinkt het en stinkt het niet eens.....
En Willem heeft een traan langs zijn wang biggelen...
Nee niet van de lach maar van de heimwee....naar Parijs...
"Nu voel ik het toch wel heel erg hoor Wampie"....
En ik zeg: "Goh nu pas".....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten