Dag van:
Wat een heerlijk "weten" bij het opstaan dat onze andere vrienden vandaag zullen arriveren....
Dat wordt een snel ontbijt zodat we ook snel klaar zitten in de taverne van dit hoteldorp om ze te ontvangen....
Ook Dimitris is er klaar voor....
We hebben Evangelos en Maria immers dankzij hem leren kennen....
De zon schijnt volop vandaag...
Het is een kwestie van meedraaien...
En af en toe even de cypressen vervloeken....
Al vraag ik me af of ik dan wel rechtvaardig ben want het is tenslotte de zon die draait terwijl de cypres daar al jaren en jaren standplaatsvastig staat....
Maar oké, we draaien wel mee met die zon om de cypres heen....
Ik tenminste wel... Willem houdt zich iets afzijdiger en is juist erg blij met de cypres...
Zijn huid is gevoeliger voor zon die hij dit jaar in overvloed over zich heen heeft gehad....
Hij vertoont weer plekken op zijn benen die erop duiden dat het een doktersbezoekje waard is....
Maandag maar bellen....
En ja hoor schat.....ik ga wel mee als je weer doorverwezen wordt naar een dermatoloog....
Om twaalf uur horen we een claxon en een heel bekende stem....
Ze zijn gearriveerd....
Het feest kan beginnen....
Kleine Angelos kijkt zijn ogen uit en begint dan volop te lachen....
Lief klein mannetje...
Ze gunnen zich niet de tijd de auto uit te pakken maar schuiven direct aan bij ons tafeltje...
Cadeaus worden uitgewisseld en wauuuuuuuuw wat staan het vestje en de slofjes hem leuk...
Zelf is de kleine man er wel het blijste mee want hij blijft maar naar de slofjes kijken en spelen met de muisjes die erop zitten....
Wat een heerlijke eer van je werk....
En dan zit je toch echt midden tussen de Grieken en dat is te merken aan wat we gezellig met elkaar allemaal gaan eten...
Want je denkt dat Spanje het land van de tapas is....maar die Grieken kunnen er helemaal wat van....
Schalen met inktvis, gavros (ern soort sardines), kazen, salades, brood en noem maar op....
Heerlijk met je vingers eten en geen gedoe....
En op alles wat het leven mooi maakt...en dat is nu nogal wat...wordt geproost...YAMAS!!!!.....
Maria en ik zoeken de zon op....
De mannen de schaduw...
Beide partijen hebben hun eigen gesprekken....maar we hebben ook gevieren hele gesprekken...
Evangelos blijkt op het moment erg ziek...
Hij spreekt zijn angst uit, Maria haar zorgen....
En kleine Angelos zorgt ervoor dat angst en zorgen we verdwijnen met zijn mooie lach....
Tijd voor even pauze....
Ieder gaat zijns weegs....
Douchen, even bijkomen, omkleden voor de avond...
Nou hebben Grieken één nadeel....
Tenminste, als je dat als nadeel wil betitelen....
Het kan namelijk ook wel lekker zijn als je zo leeft....
Ze komen namelijk zelden op tijd....
Je spreekt een tijd af, maar reken er dan maar gerust een kwartier of twintig minuten bij....
Zo ook vanavond...
Zeven uur samen eten wordt tien voor half acht...
De beloofde barbecue is dan allang al opgeruimd en alleen het buffet is nog open....
Geen probleem want het buffet heeft immers ook heerlijk eten....
We wachten met elkaar op de andere vrienden...
Om negen uur verzamelen bij de gezellige bar waar we eergisteren ook waren....
En daar zitten ook de papa en mama van Zoë.....
Vijf talen aan tafel; Italiaans, Grieks, Duits, Engels, Nederlands....
En vooral de taal van vriendschap die spreekt....
De taal van liefde ook....en wat voor liefde soms...
Dominante mama van Zoë vraagt gewoon recht op de man af aan Dimitris of hij niet een kind bij Zoë wil maken.....
De zachtaardige liefde van Dimitris die Zoë echt de liefste vindt maar wel zijn grenzen duidelijk aangeeft; wel samen, niet trouwen en geen kinderen....
De discussie die dan volgt....tussen vrouwen met een oer instinct voor moeder worden en Dimitris die dat volkomen begrijpt maar echt geen kinderen wil en voet bij stuk houdt....
En dan wij met z'n vieren die hem, maar ook haar, alleen maar het beste gunnen....
Onmogelijk dilemma dus constateren we....
Of zegt Willem na een paar uur...
De ene taal van vriendschap is heel mooi, maar het zou toch verrekte handig zijn als je die andere talen ook spreekt en begrijpt....
Dat zou het een stuk makkelijker maken dan steeds switchen van taal of gewoon niks begrijpen of de vertaal app erop naslaan...
Maar och...we drinken, we eten...we lachen....we knuffelen....we praten en bepraten.....
Het wordt twaalf uur....één uur....twee uur...
Tevergeefs wacht ik op groot vuurwerk op deze Oxi dag waarop heel Griekenland feest viert....maar het vuurwerk blijft uit...en de eerste ogen vallen al bijna dicht...
Tijd om onze slaapplekken weer op te zoeken....
Kamer 93....kamer 36.....kamer 80....en de twee personeelskamers in het personeelsgebouw.....
Morgen dag van vertrek....
Nog een paar uur samen zijn....
Plannen smeden voor komend jaar want rond 17 juli 2023 zullen we bij Maria en Evangelos thuis tien dagen lang vakantie vieren....
Wat een vooruitzicht....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten