Dag van:
Daar gaan we dus weer met die laatste maand van het jaar....
Ik heb er al 61 achter de rug nu....
De tweeënzestigste december maand van mijn leven ga ik nu in...
Wat is het helemaal, als ik het zo opschrijf....
Het lijkt niets....
Zet 62 mensen in een museum zaal en je zegt 'goh wat weinig (mensen)'....
Ik zoek tussen mijn inmiddels al 1961 geschreven blogs eens op wat ik vorig jaar deed op deze dag...
Me bezig houden met een weer opzettende Covid epidemie....veel zieken op school..... en een avondstudie....en ik eindig met de woorden dat ik van mijn leven geen loempia meer eet omdat ik die alweer door Willem voorgeschoteld kreeg die avond...
Dat was het jaar 2021....
In het jaar 2020 wilde Mark Rutte de kerstvakantie verlengen in verband met corona gedoe....
En de inentingen kwamen er bijna aan....
In 2019...ja ja zo lang heb ik dit blog dus al....hield ik me bezig met stemmen op de top2000.....en met de dankbaarheid die mijn 4 kleinkinderen toonden na het Sinterklaas feest....
2018 Was eveneens de dag van Sinterklaasfeest met de familie en 2017 het jaar van emotionele beschadigingen...
Nog 39 blogs en ik zit aan de 2000....
Ergens in januari volgend jaar dus....
En dat klinkt verder weg dan het in werkelijkheid is....
Ach ja...en nu sluiten we dus weer een jaar af...
Maand van terugblikken en weer verder gaan...
En vandaag anno 2022 kan ik schrijven dat ik behoorlijk trots op mezelf ben...
Ik heb twee dagen snotverkouden en beroerd toch het werken volbracht...
De longen zitten nog in mijn lijf al zou je soms denken dat ik ze eruit hoest....
Er zit zelfs nog wat lucht in....
We hebben ook nog gewerkt notabene...
En de kleuters waren om door een ringetje te halen....
Klusje tussendoor??...
Ja natuurlijk weer eentje...
Of ik het gedrags veranderingsplan dat ik toepaste op een leerling maar even uit wil schrijven...
De orthopedagoge was behoorlijk onder de indruk van de verandering...
Is die studie van mij van ooit toch nog ergens goed voor geweest....
En ach, mijn hart ligt daar immers ook....
Het beste voor die klas apekoppen willen en het beste eruit halen...
Soms mislukt dat hopeloos en, even zo vaak soms, heb je een succes te vieren....
Een klas die....alweer....uitbreid.....
Er komen weer nieuwe leerlingen aan die het beste in de unit 1 klassen passen....
Tja ach...ik heb er net drie nieuwe bij dus kom maar op....we gaan het beleven....
Maar om kwart over twee heb ik het wel gehad...
Ik wil net mijn mijn laptop afsluiten of ik krijg te horen dat ik toch écht bij de vergadering aanwezig moet zijn....
Ik volg de helft nog maar want mijn koek is echt op merk ik...
Ik ben toe aan weekend....
Maar ik zit het uit, heb mijn zegje gezegd en de rest aangehoord...
Op naar huis....
En gewoon door...eten koken....
Willem aanhoren hoe spannend de wedstrijd België Kroatië is....
Maar vooral die spanning om de wedstrijd erna....
Stel je toch eens voor dat Duitsland.....
Nou ik heb het geweten...
En je kon het je in je stoutste dromen niet voorstellen....
Maar hier ging Willems mobiel over and over again....
Beeldbellende mannen met over en weer veel geschreeuw....
Ingesproken appjes met nog veel meer verstaanbaar en onverstaanbaar geschreeuw....
Knarsetandend, klappertandend, billen knijpend, nagelbijtend, vinger kluivend, van WDR naar NOS zappend, tot tranen geroerde emotie.....
En toen dat fluitsignaal.....
SIE SIND RAUS!!!!!!!
SIE SIND R A UUUUUUUUUU SSSSSS!!!!
En toen weer bellen en schreeuwen en joelen en juichen en naar de buurman zwaaien door het keukenraam....
Enfin Duitsland ligt dus uit het WK.....
En dat allemaal door Japan....die Spanje versloegen....
De ene verstilde na oorlogse haat eruit, maar ik..... die een vader had die twee wereldoorlogen meemaakte en daar van alles aan over heeft gehouden.....en een moeder die in het Jappenkamp zat en daar van alles aan had overgehouden.... zit met een dubbel gevoel....dus de ene na oorlogse nawee tegenover de andere na oorlogse nawee....
Want je krijgt het toch mee hè als kind....
De Duitsers deugen niet maar de Jappen ook niet...
Ik weet dus nu even niet of ik blij moet zijn....want dat we het nou aan Japan te danken te hebben, dat zou mijn moeder toch wel erg gevonden hebben....terwijl mijn vader juist.....
Nou ja....dat dus....
Stomme voetbal....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten