Dag van:
Het heeft echt wat gevroren vannacht....
Och wat is het een prachtig gezicht als ik van de trap naar beneden kom lopen vanmorgen vroeg....
Halverwege sta ik even stil om het allemaal in me op te nemen....
Altijd als ik naar de natuur kijk.....de natuur in me opneem, voel ik me heel klein worden....
De natuur is zoiets unieks....
Je kan s avonds je bed induiken als het buiten donker is terwijl toch de maan flauw schijnt over het nog kabbelend water.....
De blaadjes nog wat ritselen door het kleine zuchtje wind....
Om s morgens wakker te worden en dan een compleet ander schouwspel te zien....
En flinterdun laagje ijs op het water, met in dat ijs de tekening van dat laatste rimpeltje wind op het water....
Een wit laagje rijp op de blaadjes die nu niet meer bewegen....en stijf aan hun tak hangen....
Een grauwe lucht met een zweempje mist.....
Het lijkt of de wereld stilstaat na zo'n nachtvorstje.....
Het water beweegt niet....de blaadjes bewegen niet.....
Alleen de mensen lopen ineen gedoken in jassen en sjaals met mutsen over hun hoofd getrokken, houterig van de kou over de brug....
Behalve.........
Behalve mijn vogeltjes.....
Ik weet het....ik ben een sentimenteel mens....en dus zit ik als ik van de trap af ben op mijn knieën op de bank met tranen in mijn ogen naar buiten te kijken...
Zoooooo mooi.....!
Ik heb de laatste tijd nogal wat voor de
kiezen gehad....
kiezen gehad....
Een paar pittige teleurstellingen....
Niet één of twee maar wel meer.....
Teleurstellingen van niet begrepen worden.... misschien ook wel niet gezien worden....
Ik ben dan wel zo'n mens dat meteen naar mezelf kijkt....
Heb ik dan iets verkeerds gezegd...?
Had ik het anders moeten zeggen....?
Of...heb ik het dan misschien niet verkeerd begrepen of opgevat....
Kan ik er iets aan veranderen....
En soms is dat natuurlijk ook zo....
Maar ik weet nu inmiddels op mijn leeftijd dat het ook altijd wel met beide kanten te maken heeft....
En.....met veranderingen in jezelf....
Het maakt alleen soms zo moe.....
Altijd weer rekening houden met....
Altijd weer die oordelen waarmee het gepaard gaat....
Maar nu.....
Nu kijk ik naar buiten....naar mijn vogeltjes....
Vroeger zei ik altijd "mijn lievelingsdier is een eekhoorn....."
Een nijlpaard vind ik ook altijd wel leuk....
Maar eigenlijk kom ik altijd weer terug bij mijn vogeltjes....waar ik ook maar ben....
In de klokkentoren van de Notre Dame....op de de Karelsbrug in Praag....op de Dam in Amsterdam.....het San Marcoplein in Venetië.....de kerktoren van de Dimitris kerk in Thessaloniki....die roderondenderon struik op Rhodos.....de Trevi fontein in Rome....ik zie altijd vogeltjes om op de foto te zetten....
Als we dan later foto's terugkijken is het nooit "kijk de Sagrada in Barcelona" maar altijd "ach kijk dat vogeltje daar bij die bellenblaas man nou zitten voor de Sagrada"....
In Parijs heb ik zelfs een vast ritueel....
Altijd een steevast eerst naar Place Centre Pompidou....
Tafeltje bij le Cavalier Blue....en dan wachten tot het duivenvrouwtje of baasje komt....
Kijken hoe de duiven druk dartelend op haar komst wachten....
En als hij of zij dan komt, dat prachtige gezicht van een klein krom gebogen mens dat bedolven wordt door wel honderd duiven.....
Ze weten wanneer ze komt....ze weten ook wanneer de fietstas leeg is.....
En dan verdwijnen ze Parijs weer in....
Naar de place Pigalle waar het karretje staat waar kastanjes gepoft worden en waar altijd wel een kastanje voor mensen te bitter is en op de grond beland...
Naar de Sacre Coeur of Trocadero waar toeristen hun etenswaar van zich af gooien....en de pleintjes bezaaid liggen met voedzaam afval....
En naar al die plaatsen waar wel wat te halen valt....
Maar rond vijf uur vliegen ze terug.... naar Place Centre Pompidou....
Al die dingen mijmer ik dan als ik zo op mijn knieën zit....
Dit hier zijn mijn vogeltjes....
De pimpelmees, de mus, de koolmees, de ekster, zelfs de reiger die langs vliegt...
En....dat lieve kleine roodborstje.....altijd in haar eentje.....
Kijk ze toch eens smullen...
Ze krijgen er geen genoeg van...
Van de vetbol naar de pindaketting, het netje vol noten, de kokosnoot, de korstjes brood en het potje pindakaas...
Jamin voor vogels....
Wat heb ik toch met die vogeltjes....?
In het algemeen zijn vogels symbool van het bovenaardse, het nauwelijks bereikbare en van de vrijheid waarnaar de ziel streeft......
Vogels staan in het algemeen symbool voor verlichting, 'licht' en vrijheid.
Vogels leven tussen hemel en aarde en worden daarom ook gezien als boodschappers......
Natuurlijk hoeft niet elke duif iets te betekenen maar het idee is wel zo fijn....
De heilige vogel van de Maya's, de legendarische quetzal, is de mooiste vogel van Midden-Amerika en het nationale symbool van Guatemala......
Je betaalt er zelfs in Guatemala in de munteenheid 'quetzal'.....
De vogel is het symbool van vrijheid, want in gevangenschap sterft deze vogel.....
Maar ach....ik leef in Nederland....
Hier staat op honderd euro de Snip....
Maar dat is denk ik wel wat het is met mijn gevoel.....die vrijheid....
Zoals het roodborstje staat voor vrolijkheid en plagerijtjes.....de uil voor wijsheid.....de ekster voor intelligentie....
Vogels hebben ruimte.
Klapwiekend laten zij zich voortdrijven op de wind en warmte.....
Zij leven van wat de natuur hun brengt, en onbezorgd fladderen zij door het leven, terwijl hun gezang hoog in de lucht of vanuit de bomen klinkt.
Wij hoeven ons geen dogma"s op te
leggen, want de angst verlamd ons, en maakt ons vleugellam......
leggen, want de angst verlamd ons, en maakt ons vleugellam......
Soms zou ik mijn vleugels uit willen slaan, me storten in het diepe, en daarna vallen in de liefdevolle handen van een krom gebogen duivenvrouwtje of baasje......
En ik zou in de winter naar het zuiden trekken, naar daar waar de zon schijnt....
Of misschien bleef ik toch hier in Nederland in de buurt van de vogel Jamin....
En wat er ook mislukt de laatste tijd...een haakwerkje, een gesprek, die boterkoek, een voetbalwedstrijd....
Ik kijk naar buiten en ik word weer blij....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten