Dag van:
Tja... wat valt er te vertellen hè.... als je de hele dag op een stoel zit met je been omhoog... en een kat op schoot...
Willem een belangrijke afspraak heeft in Drenthe waar hij een film opname moet maken...
Dan zorg je dat je zoveel mogelijk binnen handbereik hebt zodat je maar weinig hoeft te lopen...
Dan lees je maar in je weer nieuwe boek.... de 41ste over Parijs "de boer van Parijs"....
En je verheugd je op de komst van het 42ste dat over de doden op père la chaise gaat.... het bekende kerkhof van Parijs .... maar welke ik pas op mijn verjaardag krijg....
Tweeënveertigboeken over Parijs... een wandelkaarten box, een bordspel en een kwartetspel....
Je zou me Parijs addict kunnen noemen....
Dat is tweeëneenhalve boekenplank vol....
Waarbij dan de fotoboeken van beroemde fotografen niet kunnen staan maar bovenop de anderen liggen....
En nog ben ik niet verzadigd...
Bol.com en Bruna wel... die hebben niet veel meer in het assortiment....
Ja... een paar romannetjes... maar niet echt over de geschiedenis of ander bijzonderheden....
Ach ja... dan lees ik ze toch gewoon een tweede keer..... de geschiedenis kun je in grote lijnen dan wel onthouden maar niet alles...
Het is als de stad zelf... je ontdekt steeds weer wat nieuws....
En verder kijk je wat naar buiten......
Er valt veel te beleven met die storm....
Ik zie veel berichten voorbij komen van mensen die op vakantie zijn op de camping...
Kapotte voortenten of scheuren in tentzeilen....tentstokken waar aan gehangen wordt om de boel maar op de grond te houden...
Trouwens, hier belde de buurman ook al om acht uur aan dat onze schommelbank half in het water hing...
Maar ook zie ik mooie beelden van de wilde zee... of die nou uit Julianadorp, Koudekerke of Texel komen... ze zijn prachtig...
Maar evenzo mooi is nu de sloot hoor...
Eenden die voorbij razen... als ze al op het water zitten, want de meeste zitten verscholen...
Nee.. en niet aan de waterkant in het bos.... daar is het nu te gevaarlijk met al die afbrekende takken....
Vooral bij harde wind met regen zijn die vlagen op het water prachtig...
En de bomen zwiepen heen en weer door elkaar
Het is hondenweer.... maar er loopt geen hond buiten nu.....
En dan mijmer je maar weer wat...
Rond vier mei wordt het altijd wat onrustig in mij....
Gedachten van vroeger over de ervaringen met twee ouders waarvan er eentje twee wereldoorlogen meemaakte en de ander het Jappenkamp...
En wat dat niet teweeg bracht gedurende je leven maar vooral op dit soort dagen... als de toch al slechte herinneringen en trauma's nog eens extra aangewakkerd werden...
Voor onze vrijheid.... tja dat wel...
Ik hoor André van Duin vanavond zo mooi zeggen: "En wat nou als we niet bevrijd waren, dan zou ik nu deze toespraak in het Duits voorlezen"....
Het is absoluut niet ondankbaar bedoeld maar.... wat nou inderdaad als we niet bevrijd waren...
Dan waren we één groot Duitsland geweest...
Zoals door de geschiedenis zoveel een zovaak landjepik is gespeeld... door de Romeinen, de Franken, de Vikingen, de Germanen, de Saksen.....
Niet één land in de wereld is nu zoals die ooit begonnen is....
Waar ik kom in Europa zal ik altijd invloeden van veroveringen vinden....
In Griekenland de Turkse, in Spanje de Marokkaanse en ga zo maar door....
En kijk eens naar ons eigen België.... Vlaanderen en Wallonië.... de erfenis is daar nog levendig....
Desalniettemin ben ik blij dat ik een kaaskop ben.... of
zoals André dus zei: "dat ik hier geboren ben"....
zoals André dus zei: "dat ik hier geboren ben"....
Al ben en blijf ik een Germaan..... waarbinnen de Germanen ook weer stammen leefden; de Bataven, de Tubanten, de Friezen en de Cananefaten......
Of ben ik nou gezien mijn stamboom, toch meer van de Franken...?
Ach ach... en zovelen in dit land maar klagen dat we geen Nederland meer zijn met al die allochtonen en autochtonen... terwijl we eigenijk door de geschiedenis heen, zelf niet meer en niet minder zijn.... als je je eigen herkomst nagaat....
En zo denk ik dan aan vanavond... de herdenking... de vrijheid die zovelen het leven kostte.... en die we herdenken.... en postuum bedanken...
We doen alleen zo verdomd weinig met aan die vrijheid...
We hebben die vrijheid zo'n heel andere invulling gegeven...
De invulling van alles kan en alles mag....
Zelfs over de hoofden en ruggen van anderen....
We eigenen ons vrijheden toe die niet de onze zijn.... en meer met macht te maken hebben...
Vrijheden sans rancune...
Terwijl je volgens mij alleen maar vrij kunt zijn als je de ander dat ook laat zijn...
Hoe kun je je nou vrij voelen als je de ander klein maakt....niet accepteert en respecteer...
Als je dan niet mét de ander kan leven, leef dan alsjeblieft in vrede naast elkaar...
Jij hoeft niet zo te zijn als die ander een die ander hoeft dat net zo min te zijn als jij...
Volgens mij moet je niet alles mogen en kunnen zeggen...
Maar eens nadenken om juist iets niet te zeggen...
Vrijheid.... vrijheid....
De vogels
Vliegen niet
Ze laten zich dragen
Op de wind
Die vandaag woest
Om hen heen raast
Of verschuilen zich
In hun kwetsbare nest
De bomen wuiven
Wroeten hun wortels
Dieper in de aarde
Terwijl de stam buigt
En de twijgen breken
Mensen lopen voorzichtig
Haren in de wind
Maar
Voetje voor voetje
De wind ruist woorden
Van vrijheid
Naar me toe
Vrijheid is niet
Vanzelfsprekend
Vrijheid is kwetsbaar
Als de vogels
Die zich met wind tegen
Laten dragen
Als de nesten
Die wankelen
Als de breekbare takken
Vrijheid is
In de storm van deze tijd
Niet vanzelfsprekend
Niet van
Alles kan
En alles mag
Vrijheid is
Een stapje terug doen
Ook nee durven zeggen
En iets niet doen
Vrijheid is iets
Om zorgvuldig
Dankbaar
En voorzichtig
Te koesteren
Uit respect voor jezelf
De ander
En hen die het bevochten
En zo mijmer ik dus....
En kijk naar de film "a bridge too far...."
Om voor de zoveelste keer te kijken of ik mijn oud klasgenoten herken tussen alle figuranten...
Destijds kenden we half lege klassen omdat mijn klasgenoten zich massaal opgaven als figurant....
En voor de zoveelste keer kan ik ze in het gewemel van bebloede, over elkaar heen hangende of in massa's over de brug marcherende nep soldaten niet vinden....
Een volgende keer maar weer kijken...
De film verveelt nog steeds niet...
En nog steeds zit ik op het puntje van mijn stoel bij al die herkenningspunten in Arnhem en Oosterbeek....
Nou ja... dit keer niet op het puntje dan...
Maar met gestrekt ben op een krukkie....
Maar in ieder geval wel slachtoffer van een "Duitser".....(herder).....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten