Dag van:
Merkte ik me daar toch dat ik niet voor niets de vrijdag vrij ben....
Niet omdat ik nou zo'n heerlijk vrije dag had maar juist het tegenovergestelde...
Vandaag was er studiedag en dus verplicht op school zijn....
Nou was ik met het meeste al klaar dus al te veel te doen had ik niet...
Behalve een goede presentatie over didactische manieren van visualiseren en dan weer het saai invullen van twee lijsten in verband met de NPO toelage die scholen krijgen naar aanleiding van de corona, kon ik aardig mijn neus leeg eten....
Hè gatver... nee dat laatste dus niet....
Knikkebollend heb ik mijn sharepoint mappen maar eens opgeschoond..... hebben we als team heerlijk gebabbeld en geluncht..... en zo dode ik de tijd tot om vier uur het afsluitend woord gesproken werd....
Dan allemaal snel naar huis... graag voor de storm binnen....
Maar dan kom je thuis....
Geen vrijdag waarbij je even op adem kon komen...
Waar je rustig aan kon doen....
Waar je je lijf even rust kon gunnen...
Geradbraakt dus....
Bij een man die wil eten..... de bermen van de wandelpaden in het bos zo nodig om vijf uur nog gemaaid moeten worden met een hoop herrie... en een tv die volume 20 commentaar levert op de voetbalwedstrijd....
En herken je dat dan ook... dat je te moe bent om te eten....
Nu helpt maar één ding.....
In de tuin gaan zitten op het moment dat het maaien gestopt is...
Althans... ver genoeg van me vandaan om er geen last van te hebben....
De volgende fase.... want een merel heeft zo enorm veel drang om haar verhaal te vertellen dat het bos gevuld is met haar gekwinkeleer.....
De koolmezen... toch veel meer in aantal aanwezig... krijgen geen kans haar te overstemmen...
Dan zie ik echter boven me de mogelijke reden van haar drukdoenerij....
En met dat ik het zie, voel ik het ook....
Drup, Drup, Drup.......
Drop, drop, drop.....
De zwarte wolk hangt al zo goed als boven me....
En ik was net zo lekker ontspannen aan het raken....
Wat een noodweer....
Tjonge jonge wat gaan de weergoden tekeer....
En gek genoeg komt direct daarna de blauwe lucht weer in beeld....
Ik moet er niet aan denken wat deze nood bui aan leed berokkend heeft....
Maar goed... dat hoor ik gauw genoeg...
Na de persconferentie met versoepelingsnieuws waar ik blij van word, meteen het journaal....
De tuinmeubelen vlogen door de lucht... daken van huizen... een kraanwagen die omgevallen is.... met oh nee hè... de kraanmachinist er nog in..... bomen op auto's.... takken op huizen...
Leed dus....
Maar Willem wil alweer voetbal kijken.....
Engeland- Schotland....
En natuurlijk ben ik voor Schotland...
Mijn dochter heeft daar met het gezin vier heerlijke jaren gehad.....
Mijn kleindochter is er geboren....
En dat het de oudste rivalen strijd is... omdat ooit de aller allereerste internationale voetbalwedstrijd die van Engeland tegen Schotland was... en dat in 150 jaar de rivalen strijd alleen maar toegenomen is, daar ben ik dus niet eens mee bezig....
Eerst maar eens mijn dochter en schoonzoon appen....
Ze kijken vast......
Ik zal er niet raar van staan te kijken als ze zelf de Schotse vlag hebben uithangen....
Maar ik hoor niks terug....
En ondertussen vliegen, terwijl ik op hun antwoord wacht, de nieuwsflitsen van de storm over mijn beeldscherm.....
Totdat... ja hoor... mijn dochter typt.... zie je wel dat ze kijken....
Er komt echter enkel een timide "mam??!!"......
En dan de link naar het bericht van de door de storm omgevallen hijskraan.....
"Mam"......
"Die hijskraan....... daar zat G. in......"
.......
..........
.............
Wow....BAM......
En dan staat je leven weer even stil....
De beste vriend van mijn dochter en schoonzoon maar vooral ook van mijn kleine Schotse kleindochter....
Haar dierenmaatje..... haar visvriend.....
Het luisterend oor ook voor mijn andere kleindochter....
Gewoon de liefste, aardigste, rustigste vriend die je je maar kan wensen.....
Er strijd nu iemand voor zijn leven....
Ik zal jullie besparen wat hij allemaal heeft....
En mijn kids zijn aangeslagen.... stil.... bang....
Van het ene op het andere moment nam een leven weer een ontzettende wending.... zelfs als het goed mag aflopen.....
De tweede keer in korte tijd dat ik me besef dat je leven maar zo kan omslaan in een split second......
En dat je opmerkingen..." daken eraf gevlogen.... bomen op auto's... hijskraan omgevallen".... veel meer betekenen voor hen die het is overkomen en hun directe omgeving, dan zomaar zo'n opsomming....
Het moest er weer eens voor dichtbij komen om dat te beseffen....
Achter elk kort nieuwsbericht schuilt een verhaal...
Veel erger dan een vlak emotieloos bericht.... een nieuwsfeit..... waar we zo gemakkelijk overheen lezen.....
"Ach... een hijskraan om gevallen... ja vreselijk.... volgende bericht"....
Dit keer zat de allerbeste vriend van mijn kinderen erin....
Een volgende keer misschien die van jou of jou of jullie....
In een split second zal het nooit meer zo zijn zoals het was.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten