7 november 2023

Dag van:

Hij kan wel schrijven hoor, die Rob Kemps...

Vanmiddag toen ik thuis kwam lag zijn tweede boek in de bus....

'hemel op aarde'....

Vandaag uitgekomen en dankzij mijn reservering, meteen bezorgd ....

Ik zwerf dus al bladzijden lang over Père la Chaise....

Via de linkerzijingang bij de gelijknamige metro halte, naar binnen....

Daar begint direct het avontuur....

Rob Kemps heeft oog voor detail...is hongerig naar achtergronden...

Rob zoekt de mens achter de mens....

En juist dat herken ik zo....

Lezen...de ultieme ontspanning na een zware dag....

Dit is, na weken, het moment dat ik wat afstand kan nemen van al wat mij bezighoudt....

En nou wilde ik dus een hele waslijst opnoemen van wat mij bezighoudt; die zeer moeilijke leerling, de getraumatiseerde leerling, onze ernstig zieke kritiek liggende leerling, de leerling onder toezicht, de leerling in de zorgelijke thuisomgeving, de leerling in het oorlogsgebied, gesprekken over onzekerheid en onbegrip.....maar ook nog de mensen die hun zorgen bij me neerleggen, onze overleden vriend, zieke Borre, gedoe tussen mensen in de kerk, en de dominee die mijn hulp inroept....

Maar toen kreeg ik van een collega  bijgevoegd hilarisch agendablad van vandaag die ze vanavond zag op het toilet van een zwemvriendin.....

En dat blad met datum zei gewoon álles....

Goud vind ik hem....

"Wat is het verschil tussen school en een gekkenhuis?"....

"De telefoonnummers!!".....

En dan zeg ik er de welbekende kreet "mij nie belluh" bij want soms houdt het gewoon even op....zelfs bij mij....

Het is mooi om te merken hoe dat in mij werkt want het is tevens het moment dat ik 'sluit'....

Dat ik doe wat ik kan maar meer ook niet....mijn gevoel erbij uit schakel of zo....

Alsof de mens ook een soort stoppenkast is waar af en toe de stop doorslaat (maar dan minder melodramatisch bedoelt) en het licht uitgaat (en ook dit is niet zo dramatisch als het er staat)....

Laten we zeggen dat de stop niet is doorgeslagen maar dat ik hem zelf, op de en of andere manier automatisch, even omgezet heb....

Ik doe mijn ding maar álle zorgen op je schouders dragen, dat kan gewoon niet....

Vroeger zou k doorgaan tot ik erbij neerviel....op de een of andere manier kan ik dat niet meer....

Zal wel weer met ouder worden te maken hebben....

Soms dus toch wel een handige bijkomstigheid dat ouder worden....

Zoiets als dat men mij regelmatig vraagt "en hoe vind jij dat nou die oorlog tussen Israël en Hamas?"....

Ik een paar weken geleden misschien nog een betoog zou houden, maar tegenwoordig enkel zeg....'ik ben voor leven, liefde en vrede'.......

Verkiezingen hou ik me dan weer wel mee bezig....

Politiek is immers wel mijn dingetje omdat het me met de fles en daarna paplepel is ingegoten....

Niet dat ik hier nou ga vertellen wat ik ga stemmen....

Zo ben ik dan ook weer niet....

Maar ik volg programma's met lijsttrekkers, tussen Willems voetbal, snooker, tennis, rugby, zoveel mogelijk....

En wat ik vooral voel is een frisse wind....

Zo fris dat mijn politieke keuze wel eens radicaal zou kunnen omslaan....of juist toch niet....

Ik ga de oude politiek niet missen, Rutte trouwens wel....maar de nieuwe frisse wind staat me wel heel erg aan....

En los van politieke keuzes vind ik bepaalde nieuwe gezichten heel leuk...en verkiezingsprogramma's behoorlijk duidelijk of ik het nou mee eens ben of niet....

Ik moet trouwens zeggen dat na invullen

van de stemwijzer, de 5 partijen bovenaan mijn lijst, elk maar met 1 of 2 procent van elkaar af liggen....

Zo makkelijk wordt mijn keuze dus nog niet....

Dat wordt een staaltje extra verdieping....

Laat me echter nu maar zwerven.....

Och ik weet immers precies hoe Père Lachaise er nu uit ziet met de klinkers bedolven onder de herfstbladeren....

De prachtige graven soms blinkend onder de herfstzon....en andere op zijn minst minder grauw.....

Ik zie de toeristen zoekend rondlopen om tussen de duizenden graven hun idool te vinden...

Uit ervaring weet ik immers dat, hoe goed de plattegronden ook de graven aangeven, je ze nooit kan vinden als je ze eenmaal al wandelend zoekt....

En ook al liep ik er, eerst alleen en later met Willem, tientallen keren overheen, de meeste graven beschreven door Rob Kemps, kwam ik er niet eerder tegen....

Zoals bijvoorbeeld de twee ballonvaarders die hand in hand begraven liggen zoals ook het beeld op het graf aangeeft....

Hoger en hoger probeerden zij te komen...

Het lukte...maar ze moesten het met hun leven bekopen omdat ze vergaten dat de lucht heel hoog zo ijl is dat je stikt....

En ook zal ik nooit meer op 1 mei zonder bosje lelietjes van Dalen een kerkhof oplopen omdat zo de Parijzenaars op die dag hun doden eren.....

Laat mij maar zwerven....en de wereld om me heen vergeten....

Al is het maar voor eventjes.....zeg maar tien pagina's.......