En ja hoor... een tweede nieuwe leerling vandaag...
Maar die komt toch even wat anders binnen. .
Heel anders.....
Het beetje extra aandacht kan dus gerust naar die van gisteren gaan. ....
Zo kan dat dus lopen...
Dacht je gisteren nog aan de machteloosheid, vandaag aan de daadkrachtigheid.....
Van.... maar hoe dan ook... het wordt alwéér een andere dag dan anders....
Zo ongeregeld zelfs, dat ik het maar loslaat op een gegeven moment...
En dat zijn dan weer de momenten dat het goed komt....
Vertrouwen hebben is toch vaak een goede raadgever....
Van....we hobbelen en dobberen de dag door....
Twee kinderen meer, merk je toch meteen.... qua geluid.... qua ruimte.... qua verdelen van aandacht....
En wat me nu wéér opvalt is dat buitenspelen de ruimte biedt voor kinderen om los te komen en toenadering te zoeken...
Grappig is dat toch....
In een klas toch te dicht op elkaar misschien ..... en buiten de ruimte....
In het veraf komt alles dichterbij, schreef ik ooit eens naar Willem....
Hoe waar blijken ook nu weer die woorden....
Ben wel bekaf na deze dag werken... en puf voor het maken van een presentatie voor de ouderavond van donderdag, heb ik maar mondjesmaat...zeeg maar ""niet"....
Denk dat ik daar morgen mijn vrije woensdag middag maar aan opoffer.....
Van.... naar huis....
Willem heeft vanavond ouderavond van een van zijn dochters...
Weer een examenkandidaat dit jaar....
You go Babeth!
Van. . och ja... de 11e september vandaag...
Zo'n dag waarvan je nog precies weet waar je was en wat je deed....
De Twin Towers waar op ingevlogen werd...
Gelukkig vanmorgen niet aan gedacht toen mijn vriendinnetje de lucht in ging op weg naar Spanje...waar ze nu veilig en wel zit....
Van...17 jaar geleden alweer. .. en de beelden die vandaag natuurlijk weer overal te zien waren, blijvend indrukwekkend en niet te bevatten....
17 Jaar geleden alweer en nog steeds nieuwe ruwe opname beelden die opduiken. .
17 Jaar gelden alweer en nog in je geheugen gegrift...
Vandaag neemt mijn dappere oude schoolvriendin, die zelf kanker heeft, tijdelijk afscheid van haar zoon die als militair op vredesmissie gaat....
Het blijft nodig.....
Maar niets valt minder mee als je zelf zo ziek achter blijft...
Gelukkig strijkt defensie dan wel weer haar hand over het hart ,dat als het slechter mocht gaan, hij even naar huis mag....
Maar ja... even.... van Irak of Afghanistan naar huis dat is best een reis....
Van.... Willem wordt gevraagd BABS te zijn....
Nee... niet hond Babs... maar... bijzonder ambtenaar burgerlijke stand...
Hij gaat het huwelijk van zijn lieve collega/ duo partner en haar aanstaande man voltrekken...
Hier zit een man die op wolkjes loopt....
Oh wacht even.... het heet buitengewoon ambtenaar...
Nou ja... wat mij betreft is hij immers beide hi hi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten