Een minuutje over 6 op een prachtige herfstdag....toen zij haar laatste adem uitblies...
Pffft... zucht. .. en wat schuim verscheen op haar lippen....
Pffft... en daarna nooit meer....
Het is mijn moeders sterfdag....
"Alles is gezegd" stond er op de rouwkaart....
Maar eigenlijk... weten we nu.... was er niets gezegd...
Bij mijn moeder niet... en bij mijn vader al helemaal niet...
De generatie die je nauwelijks kende...
Oorlogsverledens... onverwerkte trauma's waar niet over gesproken werd...
Wat kende je je ouders helemaal... wij althans... mijn zus en ik...de onze nauwelijks...
Wij de generatie van begrijpen. . maar nooit vragen... leven met mysteries rond ouders....die iets vreselijks hadden meegemaakt... waardoor ze waren zoals ze waren... waarom ze deden zoals ze deden... waarop hun keuzes en beslissingen gebaseerd waren en hun kijk op het leven...
Fouten die ze maakten noemde je geen fouten ....
Ze bedoelden het immers niet zo. ... zij waren slachtoffer van hun tijd... slachtoffers hun generatie.....slachtoffer van hun opvoeding.... getraumatiseerd....
Ze konden er niks aan doen......
Dachten wij... voelden wij... vonden wij.... leerden wij...
Begrijpen moesten we wat (achteraf) niet te begrijpen viel....
En daardoor de vreemdste dingen accepteren alsof zij gewoon waren...
Van... ergens in de bijbel staat..."tot in het zevende geslacht zal het je treffen"...
Ik weet niet hoeveel geslachten ik moet terug rekenen maar na inderdaad zo'n 45 jaar onder invloed van de twee geslachten voor mij, in dezelfde sfeer doorgegaan te zijn, verbrak ik de cirkels...
Niet de familiebanden... nee... de cirkels van slachtoffer zijn.... leven in de opvoeding....in de trauma's van je ouders... hun voorbeeld volgend...
Toch niet vroeg genoeg want mijn kinderen hebben er helaas ook nog genoeg onder te lijden gehad... en nog wel vechten zij tegen de nasleep...
Maar.. ik kan nu laten zien dat het anders kan....
Van... haar sterfdag. .. en alles was gezegd....
Behalve dan.... zoveel woorden die niet gezegd zijn...
Zoveel vragen.... zo verschrikkelijk veel vragen.... die nooit beantwoord zullen worden...
We berusten erin...
Denken aan de mooie dingen terug....
Ook ons houden van was houden van... anders houden van...
En soms zal die schaduw er zijn.....
Van... de dag begint zoals vaker een zaterdag...
Elke zaterdag open ik mijn mail en vind de link naar brainwash... mijn favoriete online tijdschrift...
Ditmaal begint het met de verwijzing naar een artikel over woede....
Iets waarvan men zich ooit afvroeg waarom ik dat eigenlijk nooit heb...
Zeker in deze, door woede overheerste, tijd van tegenwoordig is het dus opvallend dat je niet boos te krijgen bent. ..
Meestal verlammen dingen mij zo zeer dat ik de woede niet eens kan voelen...
Meestal word ik verdrietig van het feit dat mensen je dingen aan kunnen doen zodat woede geen kans krijgt....
Och... ik word wel eens boos op Willem hoor... maar dat is meer geïrriteerd dan boos...
Echt boos ben ik 2x in 12.5 jaar geweest....
En zelfs dan nog loop ik weg...
Weg van wat me boos maakt en weg van mezelf...
Woede is momenteel de drijvende kracht in de politiek. Het was de brandstof voor de verkiezing van Trump en de Brexit, en we zien populistische partijen door heel Europa er door worden voortgestuwd. Ook lokaal en regionaal laait de woede op. En hoe terecht die woede vaak ook is, het ontwricht onze maatschappij. (Brainwash 27 oktober 2018)
Het artikel gaat dus eigenlijk niet over gewone dingen woede..
En dan herken ik me er meer in....
Gister nog was ik best behoorlijk geraakt en kriegel van die politieke beslissingen rondom de ziekenhuizen....
Maar zou de woede echt bij de politiek begonnen zijn....?
Of zat het al in de mens. ..?
De jaloerse mens... de mens die niet met macht om kan gaan.... de verveelde mens... de domme mens....de hebzuchtige mens......?
Mijn kriegeligheid is geen woede te noemen ....
Woede heeft naar weinig zin als je juist gaat voor de liefde...
Strijden om liefde is die liefde al loslaten voor je hem gewonnen hebt....
Van.... zelfs toen ik erachter kwam dat veel problemen in mij te maken hadden met, zoals ik hierboven al eerder vertelde, de opvoeding... met in navolging daarvan, huwelijk... gaf ik al zoiets aan...."boosheid lost nu even niks op... ik kan beter aan mezelf gaan werken zodat ik niet in herhaling val"....
Stel dat ik vorig jaar nadat ik werd beticht van onterechte dingen die ik niet gedaan had, woedend was geworden en gebleven. .. dan was ik stil blijven staan...
Niet dat ik nou zweverig ben gaan zitten vergeven....
Nee dat niet...
Want fout is fout... en valt niet goed te praten....(Al begrijp ik nog steeds veel dingen van waar ze vandaan komen)....
Dus nee... niet vergeven...
Ik heb wel zoiets als van karma.... want als "wie goed doet, goed ontmoet" geldt... dan geldt ook dat wie slecht doet, slecht ontmoet....
Daar hoeft een ander niks aan te doen... dat gebeurt vanzelf....op welke manieren dan ook...
Meestal probeert ik dus uit dingen die me woedend zouden moeten maken, lering te trekken. ..
Of..... het en zetje de andere kant op te geven.....
Een zetje richting liefde....
Omdat dat zoveel fijner voelt....
Ontken is daarmee dingen....?
Nee... dat denk ik niet. .
Ik zie veel onrecht.... verkeerde dingen...
Maar waarom zou ik er woedend over moeten worden. ..
Zonder woede kan je ook de barricades op...
Als ik om al het onrecht dat kinderen wordt aangedaan woedend zou moeten worden... tegen de ander zou moeten vechten in plaats van vóór het kind.... dan zou er met dat kind immers niks gebeuren....dan ben je immers veel te druk met je richten op degene die het leed veroorzaakte...
Wat niét inhoud dat er dan niks met die veroorzaker moet gebeuren natuurlijk....
Van... ik weet nog heel goed die keer.... zeker 15 jaar geleden wel....
Een leerling uit mijn klas die misbruikt werd....
Alle onderzoeken waren gedaan... alle bewijslast geleverd...
Er werd enkel nog gewacht op één handtekening van de officier van justitie. .
Die handtekening zou voor vrijdag komen, zodat het kind niet nóg een keer naar de dader zou hoeven dat weekend....
Maar de handtekening kwam niet.... niet op tijd in ieder geval....
En nou weet ik niet of machteloosheid hetzelfde is als woede... maar ik had deze leerling gezegd dat het allemaal achter de rug was... dat het afgelopen was.... dat hij "bijna" veilig was....
En nu.... nu moest hij dat weekend nog een keer daarheen... om geen argwaan te wekken....
Ja ik was boos op de officier... op juridische pietluttigheden....op de bureaucratie....
Machteloos dat ik niks kon doen....
Uit woede had ik naar dat adres kunnen gaan... ik was er toe in staat want ik zal uit principe nooit een belofte breken....en al zeker niet mijn belofte aan een kind.....
Ik had die vent. .grrrrrrr.... ik had m van alles aan willen doen...
Maar ik zou een compleet proces in duigen geholpen hebben...
Dus ik belde mijn vriendin.... en vroeg haar alsjeblieft te komen om me "tegen te houden"... In de zin van afleiding brengen. ..
Ik heb het ergste weekend van mijn leven gehad... maar maandags was de handtekening er en kon de man aangehouden worden....
Was ik mijn machteloze woede gevolgd dan had ik het " van kwaad tot erger" aangericht....
Van... en over belofte gesproken.... misschien is dat wel een heel mooi voorbeeld van hoe "woede" een mens kan tegenhouden....
Juist door mijn jeugd...(Een vader met een alcohol probleem o.a.)... ben ik veel waarde aan beloftes gaan hechten... omdat toen beloftes zo weinig waarde hadden...
Er kon je van alles belooft worden in dronkenschap waar later niks van kwam...
Dát zou mij niet gebeuren...
Wat ik beloof wil ik waarmaken en nakomen....
1x lukte dat niet.... de belofte voor de burgerlijke stand tijdens mijn huwelijk....
Ik hield ondanks beter weten in maar vol en vol... om geen belofte breken.... tot het echt niet meer ging....
Willem plukt daar nu de zure vruchten van... want elke keer als trouwen ter sprake komt zeg ik "onzin"....
Loze beloftes misschien.... kijk naar jezelf...3x belooft en toch 3 exen....
En ikzelf. .1x belooft....
Maar er kunnen in je leven of huwelijk dingen gebeuren die je anders doen besluiten, hoor ik dan...
Ammehoela.. beloof het dan niet...
En die "woede" van de gebroken belofte houdt me nu dus tegen anders te kunnen denken....
Van..... jongens jongens... wat een ochtend met zware gedachten.....
We gaan wat luchtigers ondernemen vanmiddag...
Door Willems afval race worden de kleren te klein....
Met andere woorden... we gaan op kledingjacht....
Maak je borst maar nat....
Op kledingjacht met een hsp'er .... het moet goed voelen....
Niet alleen in hoe het zit... maar ook hoe het er uit ziet... hoe het ruikt... hoe het oogt...hoe de winkel eruit ziet....hoe het licht valt of hoe de pashokjes zijn....hoe de verkoopster is..... alles speelt mee .... en de parkeergarage valt al tegen....
Te druk... teveel pijltjes..... geen plek.... geen geduld....
Willem daar...!!!!!!
Een plek.... eerste leed geleden...
Winkel 1... de verkoopster deugd niet... en de winkel is te krap.... en de kleur van de spijkerbroek is niet goed... en de meneer in het pashokje ernaast stinkt naar zweet....
Volgende winkel..... TL verlichting is niet prettig.... de winkel is te druk... teveel prikkels....
Winkel nummer 3.... de verkoopster deugd... dat is in ieder geval al een pluspunt.... en gelukkig maar want de broeken liggen zo hoog dat je die verkoopster en een ladder, wel nodig hebt.... trouwens....dat ze zo hoog liggen is alweer een minpunt...
Volgende minpunt is dat de broeken té gewoontjes zijn....
Ik loop zelf maar eens rond. . tenslotte ken ik mijn hsp'er en zijn extremen.....
Ik vind de tierelantijntjes broek....nog elastisch ook.... pluspunt extra....
En ja hoor.... dat is 'm....
Hij wil er nog één ....
Maar Willem ze hebben alleen dezelfde daarvan.... geen andere blauwe kleur of ander tierelantijntje....
Wel en héél andere kleur... licht grijs...
NEE...!!
Ik wist 't...
Nu even subtiel aanpakken Wamp....
Goh Willem... nu je zó afgevallen bent kun je veel meer hebben joh... leuke kleuren combineren... je mooie kleuren schoenen bijpassend bij een broek....
Let op... nu komt er eerst een.."NEE"..... en dan gaat hij nadenken...
"NEE".... zegt hij.... en 10 seconden erna.... laat maar zien dan...
Ik pak de grijze spijkerbroek. ..
Hij zit als gegoten... en staat leuk...
Goh... leuk Willem... met die grijze schoenen eronder...
Gaan we ook nog een mooi bijpassend overhemd halen...
Ik ben niet om.... zegt hij... maar ik koop hem wel... misschien ga ik hem nog wel leuk vinden....
Van... ik weet precies hoe dat gaat... twee complimentjes van anderen en hij wil voortaan alleen nog maar licht grijs....
Van... enfin... drie spijkerbroeken haalt hij... en 3 overhemden....
1 Overhemd een beetje strak maar te mooi om te laten hangen... en... is een mooie stok achter de deur om nog meer af te vallen. ..
Ja ja... die kennen we... daar hangen er nog drie van aan een kleerhanger thuis....
Van.... volgende klus.... Peter komt... buitendorpel maken....
Goed zo... ga ik boodschappen doen. ..
Pizza's vanavond maar....
Van... de avond sudderen we door... na de pizza's laatste aflevering van beste zangers kijken en Willem die Hanna van een feestje moet halen....
Om 12 uur... terwijl hij om 6 uur op moet omdat hij moet optreden in Zuidlaren...
Nou ja... wintertijd gaat in zullen we maar zeggen....
Och jee... Willem en optreden en wintertijd...
Zal ik de klok vast....????
Nee Willem.... dat doet de telefoon vanzelf... niet gaan zitten klooien eraan nu...
Zet jij dan ook je alarm... voor de zekerheid...?????
Ja Willem... ik zet ook het alarm. .
Hebben we nog een gewone wekker...?????
Nee Willem die heb je vorige week tijdens de opruiming weggegooid...
Ik heb de wekker om 4 uur gezet hoor... dan weet ik zeker dat de wintertijd goed is gegaan...!
Ja Willem... goed Willem... je hoeft me niet wakker te maken om te zeggen dat het gelukt is...
Oh....!
Willempie... Willempie.....
Ik vind het een weer genoeg voor één dag. .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten