Eerst en verjaardag te vieren... maar dan samen de kerstboom optuigen... openhaard vuur inspirerend op het digibord.... kerststalletje op tafel....
Ik rij dus met een blij gemoed de school tegemoet...
Ik rij dus.... boem... rem....stop sta stil....
Stil..... Stil..... niks rij.... ik sta stil....
Nog vóór de brug over de Rijn die me van zuid naar noord brengt, sta ik stil.... geen centimeter vooruit... geen centimeter achteruit...
Vast sta ik....
Na 5 minuten kan ik stapvoets verder....
Wat dan 'verder' heet.... het zal ook 200 centimeter gaan... hooguit...
En dan sta ik weer stil....
Nu voor iets langer dan 5 minuten...
Geen beweging in dit verkeer te krijgen....
Erg onprettig ook zo boven op die brug.....
Van... ik heb geen idee wat er aan de hand is... en ga er vooralsnog vanuit dat ik zo weer verder kan....
Dat was een mooie kerstgedachte...
Maar die ging mooi niet op...
Men noemt dit een verkeersinfarct....
En ik sta er middenin...
Ik had al 2x op school kunnen zijn...
Verkeersinfarct...... maar dan zonder reanimatie....
Van... zo sta ik een half uur... een uur...
Ik zie auto's in de file omkeren en vraag me af wat wijsheid is...
Ik luister maar naar mijn onderbuik gevoel...'niet doen... niet doen...'
Zo erg als vandaag heb ik het niet eerder in mijn verkeersdeelnemer leven meegemaakt....
Zelfs niet met sneeuw en gladheid....
En mijn onderbuik vertelt me dat het overal wel eens zo erg of zo niet erger zou kunnen zijn...
En ja hoor... na anderhalf uur bereik ik, dankzij omdraaiende medeweggebruikers... de hoogte van" het Dorp".....
Ik mijn zijraam zie ik alle ALLE zijwegen voller dan vol staan....
Ben ik blij dat ik niet gekeerd ben...
Van... de school app draait overuren met appjes van collega slachtoffers...
We staan vast... vaster dan vast....ik ook... en ik ook...
De collega's die per fiets kwamen zullen de boel moeten opvangen...
Al ga ik er vanuit dat geen taxibusje hier wél doorheen komt...
Och gut... al die kinderen die al uren in de busjes zitten...
Van... na één uur en die kwartier is het einde in zicht...
Nee niet van de bijna 1000 kilometer file in Nederland... wel van mijn ritje...
En óf er vanmorgen weer wat stikstof de lucht in is gegaan....
Van.... het parkeerterrein is nog zo goed als leeg...
Binnen wordt er door de schaars aanwezige collega's gelachen om het verkeers gedoe....
De jongeren halen hun schouders op... tja tand (noem het trend) des tijds...
De ouderen geven hoofdschuddend aan dat het toch niet gekker moet worden...
Van... de klas is leeg....
Ik had ook niet anders verwacht...
Heb ik tóch nog tijd om voor te bereiden..
Ware het niet dat we als collega's ineens veel te bepraten hebben.... euh... over files....
Langzaamaan druppelen de kinderen binnen....
Gelukkig zijn sommigen in de bus weer in slaap gevallen....
Die zijn nu fit genoeg.....
De anderen kunnen helaas niet buiten draven... het regent... lekker spelen dus maar....
Van... vandaag tuigen we de kerstboom op....
Versierd met zelfgemaakte juffen spul...
En wat is de boom prachtig...
En kijk nou toch hoe ze spelen met het stalletje....
Hoe voorzichtig ze bij het digibord staan want oei het zal toch eens echt vuur zijn wat ze zien....
Ik geloof dat mijn collega's en ik vandaag wel tien keer gezegd hebben "oh wat is dit genieten... kijk nou toch"....
In de speciaal versierde klas naast mij is een complete kerst stad gebouwd...
De kinderen kijken hun ogen uit... zo mooi....!
Van... waarmee ik maar bedoel te zeggen...Sint is leuk... maar kerst heeft ook wat te bieden...
Van Ozosnel naar Rednose.....
Kwestie van schakelen....
Of..... feest infarct....
Zeg het maar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten