zondag 12 januari 2020

12 januari 2020

Dag van:
En toen was hij toch nog dood.... onze meneer Aart.... de stratenmaker op zee....
De man die recalcitrant en innemend was....
Verbitterd en vreugdevol...
Strijdbaar en relativerend...
Alle uitersten ineen...
Het is wat als je ouder wordt en je net iets oudere jeugd iconen vallen weg....
Je lijfelijke geschiedenis verdwijnt langzamerhand...
Het "weet je nog"... neemt hand over hand toe....
En degenen tegen wie je het hebt 'weet je het nog" niet eens...
Jules Deelder... wie is dat...?
Aart..... nou die kennen ze dan nog nét....!
Van..... binnen een mum van tijd komt het bericht op alle mogelijke manieren je huiskamer binnen... radio, tv, Facebook, Twitter, Instagram, internet.....
Uit de archiefkast in Hilversum worden de eerste programma's al getrokken....
Sterren op het doek,  adieu God....
En op internet verschijnt het ene na het andere herhaalde interview of krantenartikel. ...
Nou ben ik geen grote Staartjes fan hoor.....
Sommige dingen vond ik vroeger aanstootgevend maar veel vond ik ook baanbrekend....
Maar nou lees ik in veel artikelen (vaak zelfs als kop) Aart Staartjes was een lastige man....
En je hoeft geen fan te zijn om je toch te storen aan zulke koppen of berichten....
Je hoort het immers wel vaker...
Over andere mensen ook....
"Goh dat is zijn lastig mens"....
Maar wat maakt een mens nou eigenlijk lastig...?
En direct daarop de vraag .. is hij lastig... of komen de dingen, die hij doet, lastig uit..?
Ik vind in de Volkskrant een prachtig interview....
Aart is een mens met een uitgesproken mening...
Die hij, rechtvaardig als hij is, ook intrekt als hij later meent dat hij te vlot, impulsief, gevoelsmatig, zijn oordeel of mening had....
Op vooroordelen kun je hem niet betrappen....
Aart is ook een mens die veel heeft meegemaakt...
Door zijn dochter beschuldigt van incest wat eigenlijk meer een wraakactie van zijn schoonzoon was die geen Pino meer mocht spelen.....en Aart zo teruggepakte.....
Hij heeft zijn dochter al 33 jaar niet gezien en zijn kleinkinderen nooit....
Me dunkt dat zoiets aan je vreet....
Hij had een weinig liefhebbende moeder... trouwde een soortgelijk type want dat was vertrouwd.... maar in de loop van het huwelijk,  lange ervaringsweg... groeiden ze uit elkaar en scheidden....
Hans Dorrestein zijn vriend koppelde hem aan zijn eigen ex-vrouw....
Dit kostte hem wel uiteindelijk de vriendschap met Hans...
Ook hier leed hij onder....
En ja... hij heeft een mening... en principes... en een manier van dit uiten....
Niet altijd tactisch... bout misschien zelfs.... maar onderbouwd en kritisch....
Maakt dit een mens lastig...?
Misschien enkel wat somber of een ietsepietsie verbitterd... maar lastig...?
En dan denk ik... als je niet met hem leven kan blijf dan uit zijn buurt...als je niet met hem werken kan, zoek een andere baan.....
Of sta gewoon stevig in je schoenen...prik er doorheen...
Maar waardeer in ieder geval wat deze baanbreker allemaal bedacht en gebracht heeft...
 Niet alleen in geval van Aart maar gewoon bij ieder mens waarbij je denkt "die is lastig!"....
Van... klein voorbeeldje nog....
Willem met zijn hoog sensitiviteit... gepaard gaande met trekjes en nukken of eigenaardigheden....
Hij wordt naast 'zo leuk en grappig' toch ook regelmatig lastig genoemd...
Noemt zichzelf ook soms zo hoor...
Maar het is vaak geen  kwestie lastig... maar van niet begrijpen waar iets vandaan komt....
Zoek en laat het dus bij jezelf denk ik dan...
 Van... enfin... Aart is niet meer...
Willem treedt op in het allerliefste kerkje op de heuvel in Heelsum waar ik heel wat voetstapjes heb liggen... en het feit dat Willem erheen gaat, roept zomaar allerlei herinneringen op die ik al 55 jaar niet meer had.....
Ik had ze dus wel.... maar ergens in een kluisje van mijn geheugen...
En ik maar altijd denken dat ik me zo weinig van mijn jeugd kan herinneren...
Vergeten....weggestopt...verstopt... geblokt.... maar niet dus....
Opgeslagen was het slechts...
Van... tante Bets is nog krols... krolser... krolsts...
Het gejank, gehuil, gemiauw is niet om aan te horen....
Ze eet nauwelijks....
Ze heeft het goed te pakken....
 Van .... en ik beland in een zwart gat met breimand zonder wol en lege breipennen....
Die ik gelukkig s avonds weer weet te vullen met notabene 5 pennen en een sok over 4 daarvan verdeeld in 64 =4×16 steken....
Dag meneer Aart... chapeau ..... het was goed dat u er was....
Misschien krijgen we nu zoiets van..."over de doden niets dan goeds" en vindt ineens iedereen u lief.... of zo....
Stratenmaker naar de hemelpoort...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten