maandag 6 januari 2020

6 januari 2020

Dag van:
Nog één keer bijt ik me door de beste wensen dag heen....
Je probeert er nog onderuit te komen maar er is echt geen ontkomen aan...
Van alle kanten schiet het op je af...'de beste wensen'....'gelukkig nieuwjaar'.....
Nou ja... zucht... dat scheelt me weer een 'fijne dag allemaal'....
Die ik eigenlijk ook morgen... overmorgen... en de rest van het jaar niet hoef te wensen want het is immers voor een heel jaar gebeurd....
Of zou er verschil zitten tussen gelukkig en fijn....?
Van ..... en dan komt er ook nog eens een 'blij' bij kijken....
Want dat ben ik als ik de kinderen weer zie....
Mooi is dat toch... hoe dat aftasten dan gaat....
En heus niet alleen van de kinderen....'is de klas nog hetzelfde'.... 'hoe is de juf vandaag'....
Maar ook wíj tasten af.... voelen de kinderen...
De verhalen komen vanzelf... in de kring....
Over de kerstboom en natuurlijk het vuurwerk...
'Hele harde knallen hoor juf... maar ik was niet bang want ik ging binnen staan'....
Hi hi hi hi....
Van... de pest van de klimaatverandering als het thema waar we over werken, de winter is....
Winter betekent sneeuw en sneeuwpoppen...
Winter betekent ijs en schaatsen...
Winter betekent dikke sjaals, jassen, mutsen, wanten...
Wil je onze kinderen dat leren dan moet je dichtbij de werkelijkheid blijven...
Het concreet maken zeggen wij dan...
Nou... daar zijn we lekker mee dan...
Een juf die met de jas open buiten loopt...
Geen sneeuw of wanten te vinden....
Toch open ik een digibord les over sneeuwpoppen...
Visuele discriminatie... wat is er weg...?
En daar heb je het al...
'Juf er is geen winter... de sneeuwpop is van de ijstijd...'
Dit bedoelt hij natuurlijk letterlijk die leerling...
Een sneeuwpop zie je pas als er ijs en sneeuw is...
Maar je zou toch bijna beginnen te geloven dat onze ijstijd nog niet zo lang geleden was maar niet meer terugkomt met die 8 graden buiten in januari....
Dus zeg ik nog dapper dat de bomen kaal zijn.... maar dat de winter verder een beetje in de war is....
De leerling maakt een smakkend geluid en een diepe zucht...'nee juuuuuuf (lees domme juf)... De winter heeft geen hersens.....'
Hij heeft gelijk... en wij wel... en wij maken er een potje van... maar dat ga ik niet vertellen....
Van... we steken ook nog sterretjes aan en wensen elkaar (alweer) een gelukkig nieuwjaar met alle kleuter groepen buiten....
Je kunt wel zien waar het echte vuurwerk werd afgestoken 1 januari...
Er zijn kinderen die kijken wanneer die sterretjes nou eens eindelijk de lucht ingaan... maar eentje weet het...'dit is niet echt hoor... dit zijn neppers'....
Van...... eindelijk het intranet gemaakt...
Ja ja.. op school deed het het ook niet... het lag dus niet aan mij thuis...
Maar dat betekent wel dat ik pas om tien voor half zeven de school verlaat....
Gevalletje achterstallig werk....
Gelukkig maar... want Willem is er niet... dus ik hoef niet te haasten met eten...
Snel voor mezelf wat tapas halen en op naar huis...
En Willem... Willem is naar Sneek.... zijn geboorteplaats....
En morgen is hij weer thuis....
Proberen de dingen op een rijtje te zetten....
Dingen die niet alleen gewoon door elkaar uit het rijtje staan maar die ook nog eens ver uit elkaar staan...
Of bestaat het rijtje misschien nog maar is hij er zelf buiten gestapt...?
Het leven van een zestigjarige valt niet mee....laten we het er daar maar even op houden... al dekt het de lading van geen kanten....
(Grapje)
Misschien snelt de tijd ons 'op leeftijd zijn' wel voorbij...
Kunnen wij de tijd nog bijhouden.... de versnelling... het tempo.... de veranderingen....?
En wil ons brein meer dan wat ons lijf nog aankan....?
Wat moeten we.... wat willen we... wat kunnen we nog....
Worden we teveel geleefd door verwachtingen van de maatschappij...
En wat verwachten we van onszelf...
We voldoen en voldoen maar.... aan wensen... en mensen...
En zo lopen aan onze eigen wensen en dromen voorbij....
Je zult dan maar... zoals Willem... hoog sensitief zijn....
Misschien is het toch wel zo dat niet wij veranderen  ... maar vooral de maatschappij om ons heen verandert.... en wij maar aanpassen en aanpassen.... totdat....
Een totdat dat een bitter 'nu' is hier in huis...
Wordt vast nog vervolgd....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten