Dag van:
Slap....bah wat voel ik me slap.....
En voor het eerst ben ik eens blij dat ik naar de dokter kan...
'Je weet, ik ben iemand niet zeuren, gaat wel over, je leert er wel mee leven, hoort bij ouder worden' zo begin ik mijn openingszin...
"Ja dat weten we inmiddels" lacht de dokter zuur....
"In 2021 heb je voor het laatst je bloed laten prikken en je negeert onze oproepen"....
Oeps, dit had Willem me vanmorgen ook al om de oren gegooid....
Toch luistert ze aandachtig en stelt
vragen...
vragen...
Als we dat gedeelte gehad hebben wordt de bloeddruk gemeten, worden de oren bekeken (slecht eraan toe maar dat wist ik al), checkt ze het zuurstofgehalte in het bloed en dan een test waarbij ze me laat vallen terwijl ik naar de muur moet kijken (bah woord je misselijk van), waarbij ik vingers moet volgen, over lijnen moet lopen enz.....
Als we weer zitten wil ze dat ik meteen na haar afspraak bloed laat prikken...
Nou oké, ga ik dat doen....
Ook moet ik bij thuiskomst een half uur lang om de vijf minuten mijn bloeddruk meten....en de resultaten doorbellen naar de praktijk...
Oké, zal ik ook doen....
Of euh...zal ik wel moeten want ik sta 'onder toezicht' van mijn liefhebbend echtgenoot die mee is....
Ik kom nergens meer onderuit....
En dan stelt ze de mogelijke doch zeer waarschijnlijke diagnose BPPD.....
BPPD wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van 'oorkristallen' in een deel van het binnenoor (evenwichtsorgaan) waar zij zich niet horen te bevinden......
Wat hiervan de oorzaak is, is meestal niet duidelijk, maar het kan mogelijk ontstaan door infectie, een hoofdtrauma, na een ooroperatie of langdurige bedrust......
Nou heb ik in het verleden ook al die rare duizeligheid buien gehad en dat ging 
inderdaad elke keer weer over, alleen deze keer komen ze sneller op elkaar en zijn heftiger....
inderdaad elke keer weer over, alleen deze keer komen ze sneller op elkaar en zijn heftiger....
Enfin we zullen het wel beleven...
Laat ik de bloeddruk maar gaan meten...
Een half uur lang om de vijf minuten p pomp ik mijn arm op....
Ik gedraag me vandaag maar heel rustig...
In tegenstelling tot Willem natuurlijk die helemaal uitzinnig van vreugde is als hij de kampioensfeesten van zijn cluppie op de Coolsingel volgt op tv...
Tranen van vreugde en ontroering...
Luid meegalmen op de Feyenoord liederen...
En dat allemaal met zijn Feyenoordvriend
Daniël op zijn mobiel in zijn hand...
Daniël op zijn mobiel in zijn hand...
Het zijn ook mooie beelden....
Wat zijn ze trots...!!
Vooral Arne Slot, trainer en neef van Willems overleden oh zo geliefde vriend Herman Slot....laat zijn blijdschap gelden....
Vandaag kreeg ik ook nog een leuk berichtje van kampeerburen van twee jaar geleden....
Die buren die zo'n geweldig puppy teckeltje hadden die Pip heette en waar ik helemaal verliefd op was...
Maar onze Herders ook...
Hoe lief en voorzichtig ze toen met Pip omgingen...
Vandaag heeft Pip via de keizersnede 4 pups gekregen....
Lieve kleine dappere Pip...
En nu maar hopen dat met dit dagje rust de kristallen weer naar de bodem gezakt zijn en ik morgen lekker met mijn werk kan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten