9 mei 2023

Dag van:

Het is eigenlijk te gek voor woorden...

Één dag gewerkt en dan alweer een ouwe vrouwtjes dag vrij....

Niet dat ik die niet door kom hoor... écht wel....

Lekker vroeg wakker en mijn vroegere schoolmaatje appt me....

Zo'n acht jaar stonden wij samen als klassenteam  onafscheidelijk naar elkaar...

Toen kreeg ze kanker.......

Ik liep er nog de App d'Huez voor op met drie andere collega's....

Maar uiteindelijk kwam er toch een leven na kanker....

En dat betekende niet meer werken....

Terugdenkend aan mijn blog over vriendschap, want zij zit absoluut in mijn hart, bedenk ik me plots hoeveel mensen ik al ken met die vreselijke diagnose...

Hoeveel er nog leven....en hoeveel er niet meer onder ons/ met mij zijn....

Hoeveel weer min of meer hun leven konden oppakken, maar hoeveel ook niet....

Ik loop het rijtje af en kom aan twee handen schrijnend tekort....

Rot ziekte....

Enfin, de app dus...

Ze zit met prangende vragen...nou kom er maar mee voor de dag....

Samen op zoek naar oplossingen...

Kijk...en stel nou dat ik zo'n vrije dag niet doorkom, dan heeft altijd Willem wel een klusje...

PowerPointje maken heet dat klusje...

En nee, hij krijgt het zelf niet onder de knie...

Maar oké, na een rust periode bezit ik wel weer voldoende creativiteit om er eentje voor hem te maken...

Evenzogoed kost het je wel drie uur van je vrije dag...

En nu ik toch achter de computer zit...ach gister kreeg ik de vraag van een collega uit een heel andere stroom, of ik speldenkussen cactussen kon haken voor haar....

Vast wel...maar eerst even mijn andere projectjes afmaken..

Ik kan alleen nu wel even patroontjes zoeken...

En voor ik het weet heb ik een complete cactus woestijn bij elkaar verzameld...

En ik zou nog duizend dingen kunnen bedenken die ik zou moeten kunnen doen maar ik ben dan ook wel weer zo dat ik iets bedenk waarbij ik dat 'vrije dag' gevoel toch nog een beetje krijg vandaag....

Dus pak ik mijn eigen haakwerk....

Ben voor de verandering maar weer een deken voor Oekraïne aan het haken....

Zomaar begonnen aan iets waarvan ik niet wist hoe het verder ging....en nu best wel content met het vorderende resultaat vol driehoekjes...

Benji lijkt de deken ook aantrekkelijk te

vinden...

Ze ligt er graag met haar snuit op...

Maar ik heb er geen last van en geniet van de guitige oogjes die dan weer naar de deken, dan weer naar mij kijken ..

Bengel daarentegen is meesteres in belemmeren....

Boven op schoot....nagels in de draden wol....

Een blik in haar ogen van "jij kan toch geen nee zeggen, ik krijg altijd mijn zin"....

Ik noem dat katten zelfkennis....of nee...eigenlijk meer mensenkennis....

Buiten klettert de regen naar beneden...

Ik moet er alleen toch heus nog even uit...

Na een klein kwartiertje even wat voor mijzelf doen ben ik aan het einde van de bol wol...

En al staat de berging vol kratten wolletjes, katoen en andere bolletjes.... Ik heb geen wit...

Tenminste...geen spierwit...

Brrrrrr het hondenweer in....

Hier had ik nou eigenlijk op mijn vrije dag helemaal geen zin in...

Ik bedenk bij welke ingang ik mijn auto zal parkeren, zodat ik het dichtstbij de winkel met wol ben....

Zul je net zien....die parkeerplaats staat vol...

Nou ja, één plekje nog....ver van de roltrap...

Dus toch nog nat....

Had ik nou de wol bij die of bij die winkel gehaald...

Stom, ik had de wikkel eerst moeten bekijken....

En wat denk je...koop ik de wol in de eerste de beste winkel bovenaan de roltrap....loop voor de zekerheid toch nog maar even dat eind naar die andere winkel....en ja hoor, had ik die wol moeten hebben....

Ach, witte wol kan nooit kwaad...en al hoop ik dat die mate oorlog in de Oekraïne ooit afgelopen zal zijn, ik haak nog wel vaker dekentjes denk ik....

En kijk, dat overhemd voor Willem kan ik ook wel meenemen...hij ook weer blij...

Willem is all snel weer terug van zijn jarige dochter...

Ja alweer een jarige....

Dat krijg je als je samen zeven kinderen en zes kleinkinderen hebt...

Vandaag zijn middelste dochter eerste leg...

Morgen mijn oudste kleindochter...

Volgende week zijn oudste kleindochter...

Aderlatingen zijn het zal ik je vertellen...

En gelukkig was ik dan ook nog net op tijd thuis om het pakketje voor zíj́n kleindochter aan te nemen...

Vanavond geen 'ze krijgen me niet klein' want Willem heeft geen koorrepetitie en R Madrid voetbalt tegen Manchester C....

Dan maar in bad....

Ook mij krijg je vanavond niet klein...