Dag van:
Hoppa, daar ga ik weer...
Lekker vroeg vandaag want dan kan ik even helemaal alleen in mijn eigen klasje aan de gang...
Even één zijn met de ruimte waar ik weer een schooljaartje zal vertoeven...
Even de gedachten laten gaan....
Dan ga ik aan de gang...huishoek inrichten, boekjes in de rekken, op zoek naar de sleutels van de bureau-lades.....
Dan nog wat kasten inrichten....
Dan komen de klassenassistentes er aan....
We zijn weer een team....alle eigen gedachtes aan de kant...
Zij nemen het inricht werk verder voor hun rekening en ik zorg dat de klassenmap op orde is, de roosters hangen en.....de eerste ouders komen eraan...
We hebben immers de dag van de oudergesprekken....
Een aantal ken ik al, een aantal zijn nieuw.....
Wat verwachten ze van mij, van ons, en welke verwachtingen hebben wij....?
Sommige kinderen komen er verlegen binnen, anderen storten zich in mijn open armen...
Maar zin in school hebben ze allemaal weer....
Zo verstrijken er vier uur vol babbels, informatie en koetjes en kalfjes...
Het is al over drieën en ik moet opschieten...
Vandaag moet ik immers naar het nieuwe ziekenhuis in Elst om allerlei apparatuur aan te laten brengen die mijn zuurstof gehalte in bloed en longen zullen meten, die mijn ademhaling in de gaten houdt enz enz.....
Zenuwachtig om het aanbrengen van alles ben ik niet....en om het op mijn lijf met me mee te sjouwen ook niet....de uitslag vind ik enger....
Dertien september krijg ik die pas dus nog even volhouden....
Willem is direct helemaal fan van het nieuwe ziekenhuis, en dat wil wat zeggen...
Overzichtelijk, vriendelijk, goede sfeer zegt hij meteen....
Zelfs de allernieuwste techniek waar ik gebruik van moet maken bevalt hem zomaar....
En dat terwijl hij in de auto nog vertelde dat hij het onzin vind dat je je thuis online al moest inchecken....net alsof je op reis gaat met een vliegtuig....
Eenmaal echter daar en de eenvoud van je qr code voor een zuil houden, vindt hij oh zo gemakkelijk....
En ik ben allang blij dat ik niet een voor de zoveelste keer, op modernisering mopperende echtgenoot met me meesjouw....
Ik loop de trap zonder hijgen op...
Toch een verbeterde conditie denk ik nog....
Dan komt de medisch analiste me halen....
Het gaat gebeuren....
Eerst meten, wegen en de gebruikelijke routine vragen stellen en beantwoorden...
Dan de bloeddruk en Willem is maar wat gerustgesteld als mijn bloeddruk uitstekend blijkt....
Nou sluit me maar aan dan....
Oh ik moet dat tshirt aan....
Zijn ze in het nieuwe ziekenhuis gordijnen vergeten....??
Je denkt toch niet dat ik me voor het open raam voor een perron vol passagiers die op de trein staan te wachten, ga omkleden...
Nee gelukkig, ik mag achter in de kamer, achter een gordijn mezelf omkleden....
En daar gaan we....
Een kastje om mijn pols.....twee banden....eenkastje om de borst, eentje om de buik....een kastje op mijn borst.... Draadjes overal en een draad mee voor vanavond als ik ga slapen die in mijn neus moet....
Daar gaan we weer....
Willem blijft maar zeggen hoe fijn het ziekenhuis was....
Zelf ben ik wel blij dat ik er weer uit ben hahaha.....
Koken hoef ik niet....
Niet bij warme dingen komen, zo min mogelijk transpireren want dat is slecht voor de apparatuur...
Nou Willem, heb je mazzel.....ga jij je loempia maar halen....
Gedoe in de kerk....
Weer geen PowerPoint geregeld....
Nee tsssst, het is immers vakantie....
Maar die nieuwe vakantie invaller....en die arme oude mensen....
Tja, en dan ben ik om hè....
Dus met apparatuur en al maar achter de computer...
En dan maar hopen dat de wifi's en Bluetooth's van kastjes en computer elkaar niet in de weg zitten....
Mijn avond is weer gevuld....
En mijn kastje vult zich ook vast vol gegevens als ik al die cijfertjes zie.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten