Liep ik gister nog met vocht vasthoudend opgeblazen gezicht en handen door de Zaanse Schans.... vanmorgen voelt het alweer iets beter dan gisteren en eergisteren en de dagen ervoor...
Van.... mooi gered die ellende allemaal in die vakantie te trotseren...
Vanmorgen dus maar weer eens wat onderwijs nieuws bekeken...
Lees ik op de Facebook pagina van Onderwijs en zo de onderstaande vraag cq oproep:
Oproep voor een column.
Momenteel sta ik 36 jaar voor de klas. In al die jaren heb ik veel vernieuwingen langs zien komen en veel veranderingen meegemaakt. Soms beschouw ik mezelf als een "ouderwetse" vertelmeester. Een rol die ik overigens zeer prettig vind.
Ik vrees dat met het verdwijnen van mijn onderwijsgeneratie bepaalde dingen verdwijnen die door alle veranderingen uit het zicht verdwenen zijn. Zaken die eigenlijk zo slecht nog niet waren.
Willen jullie eens in de reacties aangeven welke dingen uit het onderwijs van toen niet verloren mogen gaan.
Zeg dus niet wat er niet goed was maar de zaken die het bewaren en doorgeven waard zijn.
Van. .. als zelf een regelmatig column schrijver.... tegenwoordig met deze blog trouwens meer zo nu en dan column schrijfster dan regelmatig, kom ik de oproeper graag tegemoet en schrijf de volgende reactie:
Vertrouwen.
Want dan zouden we van heel wat administratie af zijn omdat alles maakbaar en controleerbaar moet zijn!
Vertrouwen.
Zodat kinderen weer zichzelf mogen zijn zonder zich in bochten te hoeven wringen om aan toetsen te voldoen.
Vertrouwen.
Zodat we weer met ons hart kunnen lesgeven in plaats van met ons hoofd vol regeltjes, streefdoelen, opbrengst en handelings gerichtheid.
Vertrouwen.
Zodat we weer naar de kinderen kunnen kijken naar wie ze zijn.
Van..... het is een persoonlijke mening en reactie....
Ik had er nog wel 100 dingen meer bij kunnen schrijven maar deze vind ik toch wel dé belangrijkste....
Zó.... denk ik..... mijn reactie is geplaatst, ik hoop dat de schrijver er iets mee kan....
Maar misschien is het wel zó persoonlijk dat de schrijver het aan de kant legt....
Wat schetst echter mijn verbazing als ik, totaal onverwacht, een paar uur later zomaar 19 likes / reacties zie onder mijn antwoord....
Verbazing.....?
In eerste instantie misschien wel maar als ik er langer over nadenk niet...
Want waarom zou ik de enige gepassioneerde .... met hetzelfde proces bezig zijnde... en dezelfde liefde voor de kinderen en het vak hebbende, leerkracht zijn die er zo over denkt....
We missen allemaal dat vertrouwen.... misschien wel de basis van onderwijs geven....
En stel dat als dát terugkomt.... dat vertrouwen.... dat dan al die ander genoemde dingen in andere reacties vanzelf ook weer terugkomen....
Van.... zat ik de laatste tijd nogal in een onderwijs dip. .. deze reacties geven me weer een gedeeld smart gevoel... en moed om er weer een beetje tegenaan te gaan....
Van..... naar vrienden van Willem vandaag...
Een oude havo en PA kameraad....en zijn vrouw....
Een vriendschap die sinds kort weer nieuw leven in wordt geblazen....
Nou is er niks lastiger dan als je op latere leeftijd de liefde van je leven ontmoet, je dus uit gebroken relaties komt, zonder de geschiedenis van elkaar te delen.... vrienden te worden met de vrienden van.... ofwel de vrienden van....... van toen ......
Geheid dat het altijd draait om oude herinneringen bij zo'n oude vriendschap.....maar hoe ouder je elkaar leert kennen, hoe minder herinneringen je opbouwt....
Het restje toekomst zal amper nog geschiedenis straks genoemd kunnen worden...
Mijn vriendengroep ....de kliek ..... hebben Willem met open armen ontvangen... hij hoort er helemaal bij.... toch heeft Willem niets met de verhalen van toen... behalve dat het hem een beeld geeft van hoe zijn geliefde ooit was en deed....gelukkig kent de kliek echter ook een 'nu'.......
Mijn vriendinnen hebben minder met Willem..... acceptatie is hier een beter woord dan vriendschap....
Andersom is dat ook zo....
Misschien nog wel sterker....
Ik hoor bij Willem maar niet bij hen....
De zeer hechte baptisten gemeenschap vól en bol van herinneringen staan los van mij....
En aangezien hun vriendschapsproces nog steeds gebaseerd is op die herinneringen, zal ik er nooit bijhoren....
Ik word getolereerd....
Geen wonder wellicht dat ik vaak tegen dit soort bezoekjes op zie....
Van.... behalve bij deze.....
Vier gelijk gestemden, gelijk geïnteresseerden.....
Interesse hebbend en interesse delend....
Onderwijs.........onderwijs coachend, voortgezet onderwijs vwo, basisonderwijs, speciaal onderwijs.....
Luisterend naar elkaars verhaal.... ervaringen uitwisselen...
Reizen......steden. .. landen... bezienswaardigheden.....
Enthousiasmerend..... inspirerend.....
Levensvragen..... geloof.... dood..... normen en waarden.... drijfveren....beweegredenen.... filosofieën.... gedachten....
Niet oordelend.... luisterend...... mogen zijn wie je bent.... geïnteresseerd.... betrokken..
Van.... zo kan het dus ook....
Het oude dat het nieuwe verwelkomd.... omdat het niet om de gedeelde en samen opgebouwde geschiedenis hoeft te draaien.... maar om de mens....wie hij wellicht werd maar vooral nu is. ..
Een bijzondere middag en avond....
En veel later dan de bedoeling was, gaan we weer.....
Tot weer een volgende keer....
Van...... naar huis waar Babeth zit....
Naar huis waar de ontknoping van 'wie is de mol' allang heeft plaatsgevonden...
En met de jas nog aan drukt Willem op aflevering gemist.....
Ik heb mijn mobiel nog niet bekeken....
Stel je voor dat ik of het rode of het groene scherm in beeld krijg....
De spanning loopt op.....
WIE IS DE MOL???????
En dan die ontlading.....
JAAAAAAAAAAAAAAAAAA!.....
Ik heb het goed.... ik heb de anderen in de poule verslagen......!!!!!
Jubel, jubel, juich......
En dan dat gat..... dat grote zwarte gat.... van weer een jaar wachten tot de volgende 'wie is de mol'.......
Een andere invulling aan je zaterdag avond geven.....
Van...... op zulke momenten maakt het niet uit dat de tijd snel gaat......
Ach ach ach... die relativiteitsleer ook.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten