31 maart 2024

Dag van:

Willem is doodmoe na anderhalve intensieve week van uitvaarten en preken....

Vandaag is hij ouderling van dienst, weer een andere hoedanigheid, en hoe moe hij is blijkt wel uit het feit dat hij de bloemen voor de zieke vergeet....

Dat werd dus terugrijden en net op tijd de kerk binnenvliegen.....

Zelf bewaak ik mijn grenzen liever....

Vannacht ook al zomertijd waar ik altijd wel wat last van heb en zelf ook druk

geweest de afgelopen periode, dubbel druk met én school én al die kerkdiensten....

Voor mij geen kerk vandaag....de Heer staat ook wel waarlijk op zonder mij en laat mij lekker liggen....

Alleen van dat liggen komt niet veel....

Ik rust wel uit op een stoeltje in de zon buiten.....

Ik lees wat in de bundel gedichten van Vasalis....

Ik hou zo van gedichten, moderne en oude.....

En zowaar valt mijn oog op het gedicht voorjaar van haar......

Voorjaar

Het licht vlaagt over 't land in stoten

wekkend het kort en straf geflonker

der blauwe wind-gefronsde sloten;

het gras gloeit op, dooft uit, is donker.

Twee lammren naast een stijf grauw schaap

staan wit, bedrukt van jeugd in 't gras...

Ik had vergeten hoe het was

en dat de lente niet stil bloeien,

zacht dromen is, maar hevig groeien,

schoon en hartstochtelijk beginnen,

opspringen uit een diepe slaap,

wegdansen zonder te bezinnen.

En het is zo waar dat de lente niet stil bloeien of zacht dromen is maar dat de lente hevig groeit....

Kon ik begin van de week het bos weggetje door de bomen met kale takken heen nog zien, vandaag is zo goed als alles groen, dichtgegroeid, en valt er geen bos weggetje meer te bespeuren....

Alleen in mijn hoofd kan ik het zien, omdat ik weet dat het er is.....

Ik moet wel zeggen dat het zacht dromen

is....

Languit op je tuinstoel, ogen dicht gericht naar de zon die al aardig wat warmtekracht naar beneden straalt....

Mijn ogen zien niks, mijn oren horen alles....

Eenden, ganzen, die verrekte meerkoeten, vogels die fluiten...

Ik heb alleen de merel nog niet gehoord...

De merel met zijn serenade.....

En van de eenden zijn alleen de woerden hoorbaar.....

De vrouwtjes hebben zich onzichtbaar verschanst met hun eieren.....

En toch zou je ze moeten kunnen zien want het nest is een ondiep kuiltje in de buurt van water, bedekt met mos, donsveertjes en takjes......

Maar hoe ik ook tuur, hun schutkleur doet haar werk, want ik zie niks....

Straks over een weekje of drie mag ik het resultaat van hun afwezigheid bewonderen....

Gele, bruine, witte donsballetjes op het water....

Als Willem thuiskomt en buiten komt zitten verdwijnt de zon....

Mooie aanleiding om hem voor een paar uurtjes naar bed te sturen...

Hij ziet er niet meer uit en heeft vanavond ook nog eens een eet- en Risk avond met zijn 5 dochters.....

Intussen ben ik aangekomen bij gedichten van Ivo de Wijs....

Hij schrijft in het gedicht 'de seizoenen' het volgende over de lente....

Als je jong bent, valt de lente eeuwig samen met de lente

Er hangt bloesem aan de bomen en een vogel zingt een lied

En je jeugd bestaat uit zee en zand en zonnige momenten

Maar de seizoenen komen terug - de jaren niet......

In eerste instantie zou je somber worden

als je leest dat de jaren niet terugkomen....

Zoiets maakt het ouder worden er niet vrolijker op....

Maar ik haal tóch juist uit de woorden de seizoenen komen terug zoveel plezier om nóg ouder te worden....

Ik wil die seizoenen nog wel dertig keer meemaken ook al komen die jaren niet terug.....

Al was het alleen maar omdat het ook steeds weer lente wordt.....