Dag van:
Dat was ’m weer: de eerste echte vrieskoude nacht, zo’n nacht waarin de lucht kraakt en de stilte net wat dieper klinkt dan anders....... Temperaturen onder nul, het soort kou dat je al voelt voordat je naar buiten kijkt.......
Diep onder de dekens kruip je weg, een extra dekentje boven op je dekbed omdat het anders nét te fris is voor je tien tenen.....
Maar eerlijk is eerlijk: het slaapt heerlijk, alsof de kou van buiten het bed nog warmer maakt.......
En dan die vroege ochtend......met halfdichte ogen schuif je je warme voeten uit bed en zet je ze op het koude parket.....zo’n schokje dat maakt dat je meteen wakker bent.......
Snel een dikke trui aan, die je gisteravond, na het lezen van de weersvoorspelling, al klaar had gelegd, en dan richting keuken.......
De geur van een warme kop koffie vult het huis terwijl je door het muurbrede raam naar buiten kijkt......
Daar ligt een dikke laag rijp over alles: daken, bomen, struiken, het gras dat straks knispert als je er doorheen zal lopen.......
Je vraagt je af hoe de dieren deze nacht hebben doorstaan......
De eenden op het water, waar de randen zelfs al een vliesdun velletje ijs vertonen.......
De vogels in het bos, verstopt tussen de takken voor ze de moed vatten om hun ontbijtje uit de appelboom te komen halen.....
Het lijkt alsof de hele natuur even haar adem inhoudt.......
En dan het moment van waarheid: de auto. Je hoopt dat de accu het nog doet na zo’n koude prik, dat de motor ondanks alles wil starten......
Maar eerst: voor het eerst dit seizoen de ruiten krabben.......
Terwijl je met koude handen over het glas gaat, hoor je op de radio dat Nederland alweer in rep en roer is......
Code geel vanwege gladde wegen, natuurlijk....... 
De eerste glijpartijtjes, een gebroken been van een gevallen fietser die uit de bocht vloog op het spekgladde fietspad, de eerste botsingen, en jawel......840 kilometer file nog vóór de ochtend echt op gang is gekomen....... Het hele land schuift voorzichtig vooruit, bibberend in dezelfde winterochtend...... of zwetend van stress om maar op tijd op het werk te komen.... tja of omdat de autoverwarming nog te hoog staat, want je wilde de ruiten graag snel ontdooit hebben......
En toch… ergens heeft het wel z’n charme......
De heldere lucht, de witachtige wereld, de stilte die in de kou blijft hangen.......
De eerste vriesnacht voelt altijd als een soort kleine mijlpaal: het startsein van een nieuw seizoen.......
De tijd van dikke truien, warme sjaals, dampende koffie en..... jakkes ook weer vroeg donker......
En ondanks alle ongemakken, alle krabwerk, koude tenen en autoradio’s vol waarschuwingen, denk je stiekem: het heeft ook wel wat.......
De winter lijkt weer begonnen, maar hoeft het alsjeblieft niet zo lang te duren want ik verlang alweer naar 18 graden boven nul in plaats van strakjes er weer onder.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten