5 november 2025

Dag van:

Vandaag, wat er ook was, hoe ik me ook voelde.... voor de klas stond ik toch maar.......zij met meer pijn dan geduld vrees ik.......

Mijn hoofd voelde alsof er na het oefenconcert van gisteren een bouwproject was gestart in mijn kaken en wangen..... met drilboren, hamers en enthousiaste bouwvakkers die geen koffiepauze kenden.......

Een bijholteontsteking, zei ik gisteren al maar het voelde vandaag alsof alles ontstoken was waar het mijn aangezicht betrof.....

En geloof me, die woorden klinken veel onschuldiger dan ze nu nog steeds voelen........

Toch stond ik daar......

Lesgeven, glimlachen, doen alsof ik niet voelde dat er onder mijn oog een nieuwe heuvelrug aan het ontstaan was... ...

De kinderen keken af en toe wat bezorgd..... kinderen hebben namelijk voelsprieten en antennes waar Ziggo of KPN niet tegenop kunnen.....

Geen glasvezelkabel maar kindvezelkabels......

Of keken ze misschien gewoon gefascineerd naar de zwelling onder mijn oog die ontstond....... 

Tijd voor het huisbezoek na schooltijd.....?

Ik besloot, een half uur voor de lijnen van de huisarts gesloten zouden worden om afspraken te maken, toch maar te bellen om een afspraak te maken, en dus de wijselijke gedachte dat ikzelf het belangrijkste huisbezoek was...... aan de huisarts dus......

Met pijn en moeite, maar vast niet de pijn die ik voelde, kon ik vandaag nog terecht....

Neeheeeee beste assistente, hoe graag ik ook zou willen, niet om kwart voor twee want wij kampen zoals ieder sector in Nederland, met personeelstekort..... geen invaller voor mijn klas te vinden.....

Kwart voor drie dan.......?

Nou als ik heel erg mijn best doe en mijn auto zo ga parkeren dat ik straks uit de hectiek van taxibusjesverkeer kan komen, dat het dan lukt.....

Ik probeer het laatste stukje van de middag zonder paracetamol en ibuprofen door te komen....

Vergeefse moeite.....de pijn trekt door tot achter in mijn hoofd.... niet te harden.....

Ééééén paracetamolletje dan nog.....en een lieve collega die mijn kinderen overneemt bij de haltes.....

Ik ren naar de auto..... geef gas......nú naar de huisarts....

En heus.... ik rij de laatste tijd best heel voorbeeldig volgens de regeltjes naar vandaag overschrijd ik alle snelheidsregels.....

Wachtkamer..... pijn..... oprakend geduld..... schiet alsjeblieft op met ingegroeide teennagels,  versleten knieën,  en steenpuisten........

Eindelijk na 30 minuten wachten an de beurt.....

Niet mijn eigen vertrouwde Paulien maar een man......

Maar wat maakt het uit...... ik wil van de pijn af......

Ik ben niet kleinzerig, kan goed pijn hebben, maar na drie dagen ben ik dit wel zat.....

De man kijkt me aan, meet de koorts, zegt 'oei', en begint over pijnstillers en rust .....

Nou doktertje lief, dan zal ik je snel uit je dromen verlossen want die pijnstillers slik ik zonder resultaat al drie dagen en rust neem ik niet want we hebben geen kip meer in de invalpool........

Hij schudt zijn hoofd,  begint nog over het feit dat iets als virus begint en bacterieel kan worden, en twijfelt dan om een recept voor...... een penicilline kuur..... uit te schrijven......

"Je kunt er diarree van krijgen" zegt hij nog zorgelijk....

Nou geloof me.... ik heb honderd keer liever diarree dan deze ellende van nu.....

En toen... kwam het moment dat mijn

dankbaarheid naar historische hoogten steeg.. ...de penicilline.....!

Wat een wondermiddel.......wat een uitvinding.......

Ik weet niet wie die Alexander Fleming precies was, maar als ik hem nu kon bedanken, kreeg hij een bloemetje, een knuffel en een dubbele doos Merci..    

Dus hier lig ik nu, met een gezicht dat langzaam op een ballon begint te lijken, een kuur naast mijn bed, en een diep respect voor de wetenschap......

Moraal van het verhaal: soms heb je geen superheld nodig met een cape, maar gewoon een dokter met een recept..... en een beetje zorg om jezelf.....

En vrijdag ben ik er weer hoor collega's....!!!!