Nou ..... vergeet het maar.... ik heb een druk programma vandaag....
Ook wel weer lekker... zo'n dag dat je de tijd vergeet en de dag om is voor je er erg in hebt....
Van... en als ik dan zo schrijf.... dan verbaas ik me soms hoeveel er in zo'n dag te proppen valt....
Maar eerst maar eens mijn mail doorwerken....en een briefing....
Dan tot de ontdekking komen dat er weer twee leerlingen meer zijn dan gisteren....
En hup naar gym...
Van... dat betekent meestal een half uurtje voor jezelf.... al moet je dat" jezelf" ruim zien want natuurlijk ben je dan nog voor school bezig....
Beginnetje overdracht maken.... ontwikkelings plan uitprinten... oudergesprek voorbereiden.... absentie registratie bijwerken..... Sinterklaas verhaaltje voor 5 december maken. .. even een collega helpen....
Het past precies in dat halve uur....
Van.... buiten spelen en altijd weer leuke gesprekjes....
"Doet een eikel op je hoofd zeer"....
Euh..... even mijn volwassen gedachte loslaten... grijns van mijn lippen.... en...Ja dat doet wel zeer.....
"Heb je dan een gat in je kop?"...
Nee maar wel een bult op je hoofd...(voel je de subtiele correctie?)....
"Doet die bult zeer?"...
Als je eraan komt wel.... maar anders voel je hem niet zo....
"Wordt die bult blauw?"....
Goeie vraag... dat weet ik niet.... ik kan niet op mijn hoofd kijken...
Jij kan wel op mijn hoofd kijken...
"Ja maar jij hebt nou geen bult.... zal ik een eikel pakken?"....
Nou..... doe maar niet (, Ben niet voor elk experiment te porren natuurlijk)..... misschien valt die nog wel eens toevallig op mijn k... hoofd... en dan zal ik jou roepen....
(Weer een kleuter gerustgesteld... en hoop dat geduld ernstig op de proef wordt gesteld...)
Van... ik geniet van een autistische leerling bij de muziekbal...
Draai je dat ding dan komen er liedjes uit....
Nou weet je dat bij kinderen met autisme weinig wederkerigheid te bespeuren valt maar...
De bal draait het liedje 'zo gaat de molen de molen de molen'.....
De kleuter loopt langzaam rond bij het langzaam zingen....
Maar dan ...'gaan de wieken de wieken de wieken'... en ze rent op de maat mee om vervolgens bij de herhaling van de molen weer langzaam te gaan lopen...
Muziek verricht wondertjes... heerlijk om te zien....
Van.... tijd om aan het werk te gaan...
De materialen uit de kast liggen al klaar. ..
De tel trein, de lotto, de borduur kaarten..... het kleurenspel....
Zelf ga ik bij de leerlingen met het spel zitten...
Direct merk je wie er gewend zijn spelletjes te spelen....
Maar het blijft moeilijk hoor als je pas 4 of 5 jaar bent....
De bloemetjes moeten uit het houten bordje..... maar het lijkt net een puzzel en ze erin terug leggen lijkt logischer....
Eerst dus maar uitleggen dat ze ernaast moeten blijven liggen....
Dan de dobbelsteen met kleurtjes...
Elke kleur correspondeert met een kleur van een van de bloemen....
Je snapt het al.... je moet proberen alle bloemen in het houten bordje te krijgen door alle kleuren op de dobbelsteen een keer te gooien....
Van... ja jemig. .. maar dat moet om de beurt.... en om de beurt dat is nogal een dingetje.....
En dan die dobbelsteen.... nog nooooooit iets eigenwijzers tegengekomen dan zijzelf. . en dat is die dobbelsteen toch wel... want die gooit niet op commando de kleur die jij nog moet.... hebben
En het is toch wat... maar echt... kleuters van vier hoef je niet het steggelen te leren... dat kunnen ze namelijk al... zoiets blijkt aangeboren te zijn ha ha ha....
Van... ze houden het al met al stug een kwartiertje vol... en dat is lang voor deze doelgroep. .
Ik ben trots op ze.....
Van..... en nog zo'n succesje als een faalangstige leerling ineens succes blijkt te hebben bij een spel op de IPad.....
Altijd 'fladderen' en rood worden maar nu.....
Samen met zijn vingertje ga ik van oplichtend puntje naar puntje... en zo verder. . tot het een auto wordt die bij het raken van het laatste stipje/puntje die zichzelf als beloning inkleurt....
De leerling gelooft zijn ogen niet....
Heeft hij dat zelf gedaan...?
Ik prijs hem de hemel in en hoger zelfs...
Het lukt.... hij glundert van oor tot oor.....
En van de auto gaat het naar de vlinder en naar het vliegtuig....
Van.... eigenlijk zit zo'n dag vol van dat soort ervaringen bedenk ik me...
Daar ga je ook voor...
Daar trek je je trukendoos voor open...
Die leerling die slecht eet bij wie je steeds even je eigen boterham 'proost' tegen de zijne waarna hij lachend een hap neemt. ..
Na de derde keer hoef je niet te proosten en eet hij vanzelf...
Of die leerling die zijn bril weigert op te zetten....
Ik pak mijn eigen bril en stel voor...."alleen bij eten en tv kijken oké?"....
En voor hij het weet heeft hij hem al langer op zonder erbij na te denken...(en ik de mijne ook dus)...
En dan die blik van vader als hij hem op komt halen en de bril op de neus ziet....
En dan die blik van die leerling die denkt... oh ja... ik heb die stomme bril op... afzetten dat ding....
De bekrachtiger die we vandaag naar vaak onbewust, nu bewust inzetten bij een leerling die niet aan tafel wil zitten maar die we wel zover krijgen na een knuffel en een liedje....
Het werkt dus die bekrachtigingsfactoren....
Van... de dag is om....
En als de leerlingen succesjes hebben behaald dan voelt dat als juf ook zo...
Ik voel me blij....
Van... nu gauw de overdracht afmaken..... de papieren voor de scholing morgen uitprinten.... twee mappen voor de logopediste uit de kast pakken en meenemen morgen voor haar... en op de ouder wachten....
De technische mannen komen in de tussentijd het oude digibord van de muur halen..... de buitendienst begint blad te blazen... nee zo kan je lekker praten....
Van....ouders en juffen die op één lijn zitten is altijd fijn voor het kind....
Van.... zo'n schooldag van 'wat ben ik toch blij met mijn vak'....
En.....'wat zijn alle kinderen mij toch lief'....
Van...brandende kwestie houdt mij bezig....
Heb je je voorkeuren...????
Ik trek al mijn registers open.... en durf daarna toch ernstig te beweren dat dit niet het geval is....
Je zal vast met de één makkelijker contact maken dan met de ander....eerder een klik of later een klik krijgen.... dat is zelfs met je eigen kinderen zo... maar maakt dit dat je voorkeuren hebt....?
Nee...!
Ik vind werkelijk alle leerlingen boeiend....
Ik ben erg thuis in het omgaan met Downsyndroom.... die juiste snaren ken ik als mijn broekzak... ik vind autistische leerlingen onwijs boeiend maar denk dat ik niet altijd de juiste juf voor ze ben met mijn van de hak op de tak.... soms impulsieve en enthousiaste manier van lesgeven....
Ik vind elk syndroom weer een uitdaging en verdiep me er suf in....
En elk kind.... élk kind is uniek en heeft ontzettend lieve en ook wat lastige kanten... net als ikzelf en ieder ander mens....
Juist het zoeken naar die juiste ondersteuning en behoefte vind ik zo gaaf en boeiend....
Hoe kun je dan voorkeuren hebben....als je zoveel van je 'zijn' en kunnen bij ze kwijt kan....
Van....brandende kwestie..???.?..... nee... wel boeiende kwestie om daar eens bewust bij stil te staan....
En nu naar huis.... het is al vier uur gewéést....
Van.....en in de auto denk ik terug aan het oudergesprek....
En aan mezelf toen ik ouder was van mijn eigen schoolgaande kinderen....
Aan de gesprekken die ik toen voerde....
Aan de 'uit de hoogte juffen/ meesters' die het altijd zo goed wisten... en aan de juffen en meesters die met je mee dachten.... aan de juffen en meesters die afstand hielden 'de beter weters'.... en aan hen bij wie je je veilig en gekend wist omdat ze jou als ouder als deskundige zagen naast zichzelf als professional. ...
En ik bedenk dat ik voor die laatste categorie de meeste hoogachting had....
Samen kregen we dan ook het meest voor elkaar... die juf in de klas en ik thuis.... en mijn kinderen zelf vooral voor wie het goed voelde.....
Professionaliteit heeft niet altijd. .. misschien wel juist niet altijd met afstand te maken....maar op gelijke hoogte.... ieder op zijn eigen gebied. .. maar vooral niet meer... beter... hoger....
Van.... ik ben bij de winkel... en ondertussen wel moe gedacht weer....
Gewoon even rode kool met appeltjes en verse worst gedachten. .. ja lekker....
En doe maar jachtsaus met aardappels.....
Schud... schud... gedachten van mij af.....
Het duurt alleen niet lang...
Als ik weer in de auto zit.... gaan gedachten weer uit naar mentale beelden waar mensen zich aan vast blijven houden.......niet de lust of is het kracht of behoefte... om anders/breder te kunnen of willen kijken
Mentale beelden ontstaan uit verhalen van anderen verteld uit angst door eigen onzekerheid.... door anderen vastgehouden uit.... tja zeg het maar.....
Wat er ooit ingesleten of ingehakt is, is blijkbaar moeilijk los te laten... of in breder perspectief te bekijken....
De mens hangt aan sensatie... angst.... gemakzucht....
Als iets eenmaal zo is dan blijft het zo....
Van... mensen mensen waarom houdt het me toch allemaal zo bezig......
Ik ben niet een mens als alle anderen... dat wil ik ook niet zijn..... en als onbekend onbemind maakt of bang niet te kunnen doorgronden of begrijpen, hang daar dan in ieder geval niet het eerste het beste oordeel aan....
Zo... en nu loslaten....
Sinterklaas journaal..... werk aan de winkel....
Al die Pieten nemen maar happen van die chocoladeletters....
Nu kan je denken "foei lekkerbekken dat kan je niet maken".... maar zegt het Sinterklaas omdenksysteem.... dit doen de pieten om de mensen blij te maken want ze willen zeker weten dat de chocolade goed smaakt....
(Betere omdenk gedachte voor mijn bovenstaande piekergedachtes had ik zelf niet kunnen bedenken trouwens)....
Ik had hem al gemist....
De yurl is snel bijgewerkt dit keer....
Ik kan nog even breien....
En jaaaaaaa.... trui twee is af.....
Van..... en door alle drukke familieperikelen..... ineens de situatie van onbegrip en niet voldoende objectief tegen dingen aan kunnen kijken....dus het jezelf aantrekken...
Het is weer eens zover...
Terugkomend levensitem.....
Dilemma... op inspringen of even laten betijen....
Laten betijen maar....
Zal me er het weekend wel mee bezig gaan houden....
Eerst scholing morgen en overmorgen....
En steken voor de sjaals van de twee kleindochters opzetten...
Sjaals van veel te peperdure wol. .....erfenisje van de Kreadoe beurs want je kreeg er zo'n leuk boodschappenkarretje bij voor oude vrouwtjes....
Vol ingetuind natuurlijk....
Van.... oei... ik moet nog een prentenboek meenemen.... ter voorbereiding van de scholing...
Eerst die maar eens opsnorren....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten