maandag 4 november 2019

4 november 2019

Dag van:
De klas is versierd...
Mijn collega is 70 geworden dit weekend....
We vieren feest....
Hoe mooi is het als je met zoveel plezier kan doorwerken voorbij je pensioen....
Het is een komen en gaan van andere collega's....
En telkens weer die vraag...."wie is hier 70 geworden?"....
En telkens weer mijn blik...."zie ik er soms zo uit?????"
Er wordt in ieder geval heel wat af gelachen vandaag....
Van..."juf... juf... ik ben in een restaurant geweest"...
Ik: Oh wauw... en wat heb je daar voor lekkers gegeten....?
"Frietjes!"....
Ik: alleen frietjes...?
"Nee met een friekedel ".....!!!!
Dat was vast een goed restaurant...!
Van.... ze zijn nog jong sommige kleuters.... en pas net begonnen...
Daarbij is het speciaal onderwijs....
Als je zo speciaal en zo jong bent dan is twee dingen tegelijk doen of onthouden best moeilijk....
Ik: Pakken jullie je jas en je tas maar... dan kunnen we naar gym....
Eén leerling maakt weinig aanstalten...
Ik nog een keer: Pak jij je jas ook even....?!
De jas wordt na verwerken van mijn opdracht, gepakt...
Ik.... altijd positief: Goed zo... en nu je tas...hier alsjeblieft.....
De tas wordt aangepakt.... maar tegelijkertijd ligt de jas weer op de grond....
Eén opdracht tegelijk juf!!!!!.....
Van.... nou zo'n heerlijke dag dus.....
En hij wordt nog mooier....
De volgens de papieren onhandelbare leerling speelt buiten....
De juffen bespreken hun handwerk kunsten die afgelopen weekend weer uitgevoerd zijn....
De gebreide sjaal... het gehaakte girafje in wording... mijn rok met speciale steek.... enz...
Twee juffen zitten op een fietsje van de kinderen....
"Ja pffft ik heb de halve dag al gestaan en gelopen zucht een mede juf.... en ik heb geen zin meer om een stoel te pakken"....
"Nou hè... we lopen wat af"... zegt de andere juf die ook op een fietsje zit...
Ook ik puf "En ik heb nog geen pauze gehad ook vandaag"... waarop ik eveneens een fietsje pak....(jaaaaaa mijn billen passen er op)....
Nog geen minuut later word ik door de volgens de papieren, onhandelbare leerling aan de hand getrokken....
Ik moét mee....
En ik zit net.....maar natuurlijk loop ik mee....
En...midden op het tweede plein.... daar staat een bankje.... nat... vies..... gammel... maar een bankje....
De leerling heeft een bankje geregeld nadat hij ons verhaal hoorde....
Ik moet erop gaan zitten....
Dan wijst hij naar mijn collega's....
Ik roep ze.....
En even later zitten drie kleine juffertjes daarboven op de bank.... op een moohooiie dag in november....
Mijn dag kan niet meer stuk....
Wat hou ik van dit kind.... dat alleen maar vroeg om grenzen... en nu zomaar... Joost mag weten waar vandaan, een bankje regelde.... voor juffen....
We prijzen hem de hemel in.... we high fiven... we juichen.... en de leerling weet zich geen raad van trots....
Hij rent om ons heen en rent  dan met rode wangen weer weg....
Hoezo onhandelbaar....?
Wat is het leven.... ook al heb ik een natte vieze gat van hier tot Tokio.... soms toch overheerlijk.....
Van.... oké... de staking gaat door....
Ik staak definitief niet mee dit keer... maar sta pal achter de standpunten dat het anders moet....structureel en niet even hap snap...
Ik denk alleen dat al die discussies van de afgelopen weken.... maanden.... al zoveel duidelijk hebben gemaakt ... er mensen wakker geschud zijn....en ogen geopend werden, dat staken niet meer hoeft....
Desniettemin is de school dicht voor kinderen woensdag....
Van.... het is al laat als ik de school verlaat...
Ik lees het appje van Willem dat onze bank nu voor eeuwig geruïneerd is door Blitz die vandaag alleen thuis bleef....
Daar is geen lijm van gister meer nodig voor.... wat een gat....!
Van..... geen tijd om er bij stil te staan... ik zie het zo wel...
Nu eerst nog snel de winkel in voor knutsel spullen voor morgen.... en Willems dochter eet mee dus extra eten bij de winkel halen...
Laat ik maar weer eens een heerlijk vis stoofpotje maken....
En zoals dat dan gaat....
Uit je werk.... de winkel in.... direct achter het fornuis kruipen... koken....
Maar dan hè....
Dan ga je zitten .... en dan gebeurd het....
Die moeheid die je overvalt dat je nog geen lepel op kan tillen bij wijze van spreken....
Je kan maar beter gewoon door en door en doorgaan....
Want als je eenmaal zit.....
Ik bedoel maar.... geweldig plan van mijn lieve leerling dat bankje....
Maar als we eenmaal zitten...... oef...!!!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten