Is het feit dat er versoepeling is ten aanzien van de corona maatregelen nou ' we zijn gelukkig weer op de weg terug.... of we gaan gelukkig de weg vooruit...
Gaan we terug naar het oude vertrouwde... of gaan we vooruit naar het nieuwe opgeloste...
Het oude vertrouwde klinkt zo heerlijk veilig....
Heel deze periode vergeten en weer doorgaan zoals het was... geborgen in het oude vertrouwde..
Maar de weg vooruit klinkt ook zo veilig.... als we dit overwonnen hebben met z'n allen.... de tranen en de zegeningen kunnen tellen ... na kunnen vertellen... weten dat er oplossingen kwamen...
Uitgepiekerd....
Ik ga voor...." we gaan volle kracht vooruit.... start de motoren"...
Van... team meeting...mijn collega's loggen een voor een in...
Alle vertrouwde gezichten op een rijtje....
Wat hebben we elkaar gemist....
Wat staan onze ogen zorgelijk naast blij...
Wat vallen er mooie tranen...
Wat zijn we ongelofelijk kwetsbaar....
Kwetsbaarheid .... en je proberen vast te klampen aan een weerbaarheid die in het gemeenschappelijke ligt... in het samen sterk zijn...
We delen elkaars zorgen.... we delen elkaars tranen..... er spreken elkaar moed in.... en we lachen weer... als vanouds....
Ik zie mijn mobiel oplichten... mijn huisarts...
Ik bel straks wel terug....
Nu eerst samen met collega's kijken hoe we ervoor staan...
Hoe we ons gesteund weten...
Hoe we onze veiligheid kunnen waarborgen... en vooral die van de kinderen...
Hoe we die weg vooruit gaan plaveien....
Nee... niet terug naar het oude... misschien wel nooit meer...
Maar op weg naar het nieuwe...
Het nieuwe normaal....!
Van... anderhalf uur zijn we in elkaars gezelschap...
En wat voelde het weer goed...
Want waar je elkaar in kwetsbaarheid vindt, raak je elkaars hart....
Ik ben dankbaar....
Hoe zo iets vertrouwds in een nieuw jasje toch nog vertrouwder kan voelen...
Van.... de huisarts...
Hoe zomaar ineens roet in het eten van je intense gevoel gegooid kan worden....
Ik val in de risicogroep...
En wat dat betekent heeft meer impact op me dan me lief is...
Ik mag 11 mei niet aan het werk ....
Al mijn collega's gaan het oppakken... de schouders er weer onder zetten... het nieuwe normaal invulling geven... en ik zal daar niet bijzijn.... geen deel van uitmaken...
Zó trots dat ik dit jaar nog niet één keer ziek ben geweest....
En nu dit....
Niet de kop in het zand steken nu mevrouw...
En ik zou zo graag... zo graag dit nu juist wel willen doen....
Terwijl ik weet... lieve Ben... lieve Frank....
Terwijl ik zie en hoor....lees... beluister....
Mijn gevoel en mijn verstand leveren een doodsstrijd nu....
En daar waar altijd mijn gevoel wint... wint nu het verstand....
Ik weet hoe bang mijn kinderen zijn hun moeder .. oma... schoonmoeder...te verliezen...
Ik weet hoe bang Willem is om alleen over te blijven...
Maar de leerlingen.... die leerlingen waar ik me zo verantwoordelijk voor voelde de afgelopen weken...
Waar ik zo nauw contact mee had...
Met hen... met de ouders...
Lessen voor maakte...
Digitaal voorlas....
Die straks hun verhalen kwijt moeten...
Voorzichtig weer moeten opstarten....
Om vertrouwen te hebben dat ik het niet krijg...
Mijn verstand jouwt me uit....
Nènènènènè.... corona is meedogenloos...
Corona maakt geen onderscheid....
Corona is voor jou dodelijk ...
En dat laatste komt dan toch wel binnen...
Ik moet gewoon verstandig zijn... en niet gaan...
Maar foei... wat doet dat zeer....
Weer moet ik een stukje van mijn sterke wil afstaan...
Weer moet ik toegeven niet zo sterk te zijn als ik dacht te zijn...
Weer een stukje eigenwaarde dat met een dunschiller van me af geschaaft wordt....
En dat duiveltje lacht maar... jij bent lekker niet sterk... jij bent lekker een slappeling...
Ik haat dit...
En ik haat corona...
En ik baal van mezelf...
Maar ik blijf thuis....
Van... Benji is een troost...
Willem trouwens ook...
Op zijn manier...
Altijd met een lach en een kwinkslag...
De toon van opgeluchting....
Van.... Ik heb even tijd nodig...
Om dit een plekje te geven op een van mijn schouders...
En het zo te maken dat het dragelijk is ....en mijn schouders het kunnen dragen...
Het helpt al iets als ik denk.... mijn gezin altijd op nummer 1...
Mijn lieve kleinkinderen waarvan er 3 straks wel de onveilige wereld ingaan...
En dan 1 juni de vierde....
En op het moment dat ik dat denk voel ik wel angst...
Benji help... leidt me af... breng even wat vreugde...
Jij bent er niet voor niks..
En je heet al helemaal niet voor niks BENji...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten