'Tot volgende week....
Dat gaat ze weer....
Gebrokenheid.... ik blijf het lastig vinden...
Van... papa Willem is allang blij dat het zo gaat...
De eerste lichting woonde kilometers en kilometers ver weg...
Dat was echt de regeling van om de twee weken...
De tweede leg ziet hij wekelijks even... soms langer... soms korter.....
Van... het wordt tijd dat ik mijn kleinkinderen in Haarlem ook weer zie...
Door de coronatijd is dat ook alweer drie maanden geleden....
En een beeldscherm kleinkind is heerlijk maar liever wil je ze toch even in levende lijve....
Van.... nog even wat werk gerelateerd geregel.... en dan heb ik ook weekend...
En wat geniet ik van de filmpjes uit de klas die ik toegestuurd krijg...
Maar ook daarvoor geldt... liever in levende lijve....
Mooi moment om de dokter even te bellen...
Bloedwaardes blijken ietsje beter... behalve het HB gehalte....
Dinsdag een afspraak...
Van ... en dan hak ik een knoop door....
Ja... ik ben risicogroep....
Maar ik kan geen supermarkt...... geen 4 muren meer zien.....
Hoe lief ik Willem ook vind.... hoe zeer ik ook van de natuur geniet... hoe veel ik ook geef om onze pup...
Ik wil aan het werk....
En dus begin ik donderdag...
Het is maar voor twee weken en een paar dagen dan nog....
Punt... klaar... kogel door de kerk... knoop doorgehakt.... keuze gemaakt..... beslissing genomen...
De kans dat ik het krijg is kleiner dan de kans dat ik het overleef....
En met dat ik de knoop doorhak voel ik me al direct schuldig tegenover mijn kinderen en kleinkinderen en Willem.... maar jongens... in de supermarkt loop ik ook risico....
Misschien nog wel meer dan op school...
En ik blijf op anderhalve meter en ik was en ontsmet mijn handen nóg vaker dan thuis...
Van... zo dat lucht op....
Wat nu....?
Gewoon niks...
Met Willem een schommelbank momentje...
We lassen tegenwoordig sinds de komst van de schommelbank , bij mooie weer, een quality moment in...
Soms ook zitten we al schommelend stil te zijn en genieten van de natuur en elkaar...
Deze middag plannen we....'heen en weer, heen en weer'....hoe we de volgende week zullen inplannen....
Vanmorgen bestelde ik een nieuw bed en nieuwe matras...
Volgende week wordt dat gebracht... het bed de 17e... de matras de 19e.... en de 19e komt ook de ophaaldienst grof vuil...
Dan moet het oude bed uit elkaar zijn...
Wordt het één nachtje op de grond slapen of gaan we het redden met uit elkaar halen en in elkaar zetten....
Van.... dan springt Benji alweer met beide poten op me....
Teken dat hij moet poepen en plassen...
Weg planning...
Dat wordt weer zo'n "we zien wel, het komt vast goed" planning....
Van.... de onderdelen van mijn allereerste amigurumi haakwerk, een leeuwtje, zijn klaar...
Gaande de vorderingen werd ik er zekerder en zekerder van dat dit niet mijn hobby gaat worden...
Wat een onmenselijk onmogelijk gepriegel is dat af en toe...
Dan maar twee breinaalden onder klotsende oksels in de zomer..... of een borduurnaald die telkens tussen je bezwete vingers wegglipt....
Ik zal de leeuw morgen wel in elkaar zetten...
Geen zin om nog meer te priegelen....
(Grappig woord eigenijk)....
De synoniemen zijn peuteren en friemelen....
En toch gebruik je die twee woorden niet in de context met haken...
Dat is dus weer een gevoelsmatig iets denk ik...
Bij friemelen denk ik er meer aan lijfelijke dingen... zoals bijvoorbeeld aan je het friemelen...
En toch is hun betekenis dus hetzelfde...
Geen wonder hè dat Nederlands één van de moeilijkste talen is....
Van..... wie staat daar nou aan de deur....
Krijg nou wat... agenda mis match...
Het is een man met de matras...
"Ach ja mevrouw ik was nu toch in de buurt... of eigenijk u... ons bedrijf zit namelijk in Nijmegen... en ik dacht laat ik eens een klant gelukkig maken"...
Jeetje... nou ja... dan maar in de schuur...
Er is daar nu plek genoeg...
En vanmorgen ook al zoiets raars met het bed...
Niet alleen ik kreeg een bevestiging van de aankoop... maar mijn schoondochter ook...
Op een email adres van haar dat ik niet eens kende...
Nou ja... de helft is er in ieder geval..
Nou het bed nog om de matras op te kunnen leggen...
Dus toch een "er zien wel.. jong wel goed" planning hè....
Van... hé facetime... kleindochter Luna....
Even met oma praten...
Ik krijg een complete rondleiding door het paleis van konijn Semmy....
En dat duurt even hoor.... want er is niks overdreven aan bij dat woord paleis...
De konijnen residence telt wel 3 verdiepingen... talloze gangen... en nog meer bestaande en zelf in elkaar geknutselde kamers...
Na een half uurtje wens ik haar fijn weekend en smakelijk eten..
Oma gaat ook eten...
"Weekend?????"....
"Oma je vergist je!"....
En dat was een welkome verrassing...
"Ik bel morgen weer oma'...
Dat is goed hoor meid....
Van .... ik lees mijn boek uit....
En dan dat moment van die laatste bladzijde... die laatste zin..... die punt .....én dan dat boek dichtslaan...
Een groot gat waar je in valt...
Hup uit de wereld waar je even deel van uitmaakte gerukt....
Geen wijde vlaktes meer van duizenden kilometers rood zand...
Geen operaties onder erbarmelijke omstandigheden...
Geen bedrogen liefdes....
Ik ben weer gewoon hier...
Ik ben weer gewoon die ik ben ..... geen identificatie meer met de hoofdfiguur uit het boek....
Ik zweef niet met over dansvloeren.... ik heb geen korte broeken aan... ik hoef niet over leguanen te springen... geen levens meer te redden...
Het boek is uit....
Van... ik verkeer nog in de shock toestand tussen boekwereld en echte wereld als ik het gordijn naar binnen zie waaien...
Oeps dit is onze wereld....
En onze wereld kent windstoten en onweer...
Als ik op het balkon kijk zie ik de kussens op de stoelen bijna het water op vliegen...
Willem!!!!!!!
We moeten de kussens redden....
Hoor jij dan geen wind hier....
"Ja ik hoorde wel iets geloof ik"....
Willem dus....
We halen de kussens en katten binnen... en stellen de tuinset veilig....
Laat het nu maar tekeer gaan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten