Dag van:
Ik zou vandaag ook gewoon niks kunnen schrijven....
Dat zou kunnen...
Ik ben immers alleen maar heel gezellig voor school bezig geweest...
Vannacht lagen we pas om drie uur in bed omdat we tot tranen geroerd naar het afscheid van Federer hebben gekeken...
Vanmorgen in bed keken we de filmpjes op YouTube, die er natuurlijk al veelvuldig op stonden, nog eens dunnetjes over....
En meteen daarna ben ik aan het werk gegaan....
Klaagde Nederland over watertekort....nou dat hoeft echt niet meer als ik zie wat er met bakken uit de lucht komt....
Eropuit gaan heeft dus geen enkele zin....
Nou ja....zin misschien wel maar plezier geeft het zeker niet....
En dus ben ik achter de computer gedoken....
Lessen voor de hele week voorbereiden...
Een dominee achter zijn vodden zitten die me nog steeds geen liturgie heeft opgestuurd terwijl volgende week zondag zijn PowerPoint af moet zijn.....en ik toch al krap in mijn tijd zit volgende week met een ouderavond en een studiedag....
Verder heb ik me vandaag echt suf geprakkizeerd of is het nou geprakkeseerd....hoe een leerkracht zich in vieren zou kunnen splitsen om dat wat van haar verwacht wordt, voor elkaar te krijgen....
Maar aangezien ik nu weer zit te prakkiseren of is het nou prakkezeren hoe ik dit woord moet opschrijven, ligt daar mijn prioriteit....
Prakkeseren / prakkiseren.....
Er is geen betekenisverschil, het gaat om een verschil in spelling.
Dit ietwat oubollige woord voor 'nadenken'
of 'piekeren' is een wat slordige uitspraak van praktiseren, dat vroeger niet alleen 'in praktijk brengen' betekende, maar ook 'uitdenken'.......
of 'piekeren' is een wat slordige uitspraak van praktiseren, dat vroeger niet alleen 'in praktijk brengen' betekende, maar ook 'uitdenken'.......
En omdat de i in een onbeklemtoonde lettergreep vaak de kleur van de e aanneemt, is ook prakkeseren goedgekeurd......
Wel vreemd eigenlijk, want als je asperine zou schrijven, wordt dat je als fout aangerekend.....
Nou ja, niet verder over prakkeseren.....
Dan wat betreft dat in vieren delen van mezelf....
Er bestaat zelfs een werkwoord voor 'vierendelen'....
Vierendeling was in vroeger tijden een methode om de doodstraf te voltrekken..... De veroordeelde werd hierbij in vier stukken gehouwen of door vier paarden uiteengetrokken.....
In Frankrijk werd deze straf voorbehouden aan koningsmoordenaars....
In Engeland werd ze voorbehouden aan mannen die schuldig waren bevonden aan hoogverraad (vrouwen werden levend verbrand). ......
Ik ben er persoonlijk nog niet achter elk geslacht van beide nu beter af was in die tijd ....
Misschien is die gender neutraliteit nog niet zo'n slecht idee......
In 1296 werd in er Nederland trouwens ook gevierendeeld.....Gerard van Velsen, de enige van de moordenaars van Floris V van Holland die niet had weten te ontkomen, in Leiden gevierendeeld......
Nou ben ik ooit per ongelijk een keer in Amsterdam in een horror museum beland....
Ik ben mijn vriendin Annet daar nog steeds zeer ondankbaar voor....
Zij zei "joh dat valt wel mee....allemaal historie"....
Maar ik kwam dus in een doodenge kelder met gangen waar ik weet niet hoeveel martelwerktuigen stonden....
Ik ben helaas behept met een VRESELIJK levendige fantasie cq voorstellingsvermogen en voelde gewoon het leed dat er geleden was op die afschuwelijke dingen.....
Ik weet nog dat, hoe volwassen ik ook al was, ik het op een lopen gezet heb....dat zogenaamde museum uit....
Ik moet er weer aan denken als ik het volgende verhaal over vierendelen lees....
Je was nog zó maar even niet dood bij deze straf.....
(Trouw 2013)
Rond drie uur in de middag, op de 27ste van de maand mei van het jaar onzes Heren 1610 in Parijs, werd François Ravaillac op een stortkar gehesen. En
terwijl hij door een hysterische menigte werd beschimpt, bespuugd en bekogeld, werd de veroordeelde naar de Place de Grève gereden. Ravaillac was in de ochtend door het Parijse parlement schuldig verklaard aan de moord op koning Hendrik IV. Ongeveer twee weken daarvoor had hij met een gestolen mes de koning, die in zijn koets zat, dodelijk verwond. Na een laatste martelsessie waarbij hij bewusteloos raakte, werd de moordenaar in de middag aan zijn beulen overgedragen. Toen François Ravaillac op het schavot klom, werd hij door de beulen vastgezet. Met tangen en andere scherpe instrumenten werden verschillende plekken van zijn lijf opengesneden: tepels, armen, dijen. Tegelijk werd zijn rechterhand, waarmee hij de moord had gepleegd, met vuur van zwavel verbrand. In de wonden van de veroordeelde werden verschillende substanties gegoten: gesmolten lood, kokende olie, pek, hars en was. Vervolgens werd de nog levende Ravaillac op een rad gelegd en werden zijn ledematen aan vier paarden vastgebonden. Hoewel de trekkracht van de paarden behoorlijk was, lukte het niet om armen en benen van de romp te scheiden. Een van die paarden raakte zelf uitgeput en werd door de meetrekkende menigte geholpen. Een beul besloot in die ledematen te snijden om de vierendeling te bespoedigen. Eindelijk lukte het en na meer dan twee uur foltering blies François Ravaillac, 33 jaar, zijn laatste adem uit. De woeste menigte ging er met de ledematen vandoor.........
terwijl hij door een hysterische menigte werd beschimpt, bespuugd en bekogeld, werd de veroordeelde naar de Place de Grève gereden. Ravaillac was in de ochtend door het Parijse parlement schuldig verklaard aan de moord op koning Hendrik IV. Ongeveer twee weken daarvoor had hij met een gestolen mes de koning, die in zijn koets zat, dodelijk verwond. Na een laatste martelsessie waarbij hij bewusteloos raakte, werd de moordenaar in de middag aan zijn beulen overgedragen. Toen François Ravaillac op het schavot klom, werd hij door de beulen vastgezet. Met tangen en andere scherpe instrumenten werden verschillende plekken van zijn lijf opengesneden: tepels, armen, dijen. Tegelijk werd zijn rechterhand, waarmee hij de moord had gepleegd, met vuur van zwavel verbrand. In de wonden van de veroordeelde werden verschillende substanties gegoten: gesmolten lood, kokende olie, pek, hars en was. Vervolgens werd de nog levende Ravaillac op een rad gelegd en werden zijn ledematen aan vier paarden vastgebonden. Hoewel de trekkracht van de paarden behoorlijk was, lukte het niet om armen en benen van de romp te scheiden. Een van die paarden raakte zelf uitgeput en werd door de meetrekkende menigte geholpen. Een beul besloot in die ledematen te snijden om de vierendeling te bespoedigen. Eindelijk lukte het en na meer dan twee uur foltering blies François Ravaillac, 33 jaar, zijn laatste adem uit. De woeste menigte ging er met de ledematen vandoor.........
Hoe verzint een mens dit....?
En hoe verzinnen we trouwens nog steeds dit soort ellende.....al pretenderen we dat we toch heus geciviliseerder geworden zijn.....?!
Al dit soort zijsprongetjes in gedachten zorgen er in ieder geval wel voor dat ik, als eind van het liedje, besloten heb mezelf niet te laten vierendelen....dat werk doe wat ik af kan krijgen...en dat ze voor de rest zelf maar 'het heen en weer' kunnen krijgen....
En dat lijkt me toch een milde straf...
Of.....
(Onzetaal.nl)
De verwensing 'Krijg het heen-en-weer!' is nog jong: die staat pas vanaf 1992 in Van Dale (twaalfde druk). Marc De Coster vermoedt in zijn Woordenboek van populaire uitdrukkingen, clichés, kreten en slogans (2002) dat met het heen-en-weer een fictieve kwaal wordt bedoeld. In plaats van een echte kwaal of ziekte ('Krijg het apelazarus', 'Krijg de bibberkoorts', 'Krijg de hik!', 'Krijg de pleuris', enz.)' wordt de ander het tamelijk nietszeggende 'heen-en-weer' toegewenst. Misschien is het ook wel eufemistisch (verbloemend, verzachtend) bedoeld.
Op (onder meer) de website van School-tv staat een op het eerste gezicht erg aantrekkelijke alternatieve herkomst van het heen-en-weer krijgen: "De uitdrukking het heen-en-weer krijgen stamt uit de Middeleeuwen. Bij de open haard stond de heen-en-weer-bank. Deze bank had een leuning die heen en weer geklapt kan worden. Zo kon men kiezen of men met de rug naar het vuur toe wilde zitten of juist andersom. Werd de ene kant te warm, dan werd de leuning omgeklapt om de andere te verwarmen. En zo ging dat steeds heen en weer. Totdat je er het heen-en-weer van kreeg." Deze uitleg kan echter eigenlijk niet op waarheid berusten. Het WNT,
woordenboek der Nederlandse taal, (dat ruwweg de taal van de 16e tot en met de 19e eeuw bestrijkt), zou er dan toch iets over moeten zeggen. Bovendien is het-heen-en-weer krijgen een veel te jonge uitdrukking om een middeleeuwse herkomst enigszins aannemelijk te maken......
woordenboek der Nederlandse taal, (dat ruwweg de taal van de 16e tot en met de 19e eeuw bestrijkt), zou er dan toch iets over moeten zeggen. Bovendien is het-heen-en-weer krijgen een veel te jonge uitdrukking om een middeleeuwse herkomst enigszins aannemelijk te maken......
Nou...jullie zijn weer een stuk wijzer.....
En dit is toch allengs een stuk leuker dan te lezen hoe een juf haar lessen in elkaar zet....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten