16 september 2022

Dag van:

Er komt aan deze eerste omslag foto met de hand op mijn hart, écht, heus geen trucage te pas.....

De foto's zijn op één en dezelfde dag gemaakt, maar de ene om 11 uur s morgens en de andere rond 5 uur s middags....

De eerste dus met nog alle energie van een werkweek en de tweede na een ontspannen dagje met m'n vriendinnetje....

Niets was gepland want dat wat gepland was werd ruw een verdrietig verstoord:......

Om 11 uur met mijn zusje afgesproken....

Gezellig in Arnhem bij Dudok en verder zouden we wel zien...

Op het moment dat ik de eerste foto maakte zat ik heerlijk op een bankje voor de bekende Eusebius kerk te wachten tot mijn zus zou komen....

Ik was wat eerder.....ken immers de parkeernood op vrijdag als er markt is....

Zoiets kost geduld en geduld kost tijd....

Na een kwartiertje rondrijden en wachten op één plek, eindelijk een auto die wegging en waar ik snel mijn auto met kon zetten...

Nog eventjes de markt over...

Misschien wel ongeveer tien jaar geleden dat ik dat deed.....

Om vijf voor elf bij Dudok.... Maar mijn zus die altijd punctueel is en liefst zelfs eerder dan op tijd, was er nog niet ....

Als ik app blijkt ook zij de parkeer ellende op vrijdag ontdekt te hebben....

Om tien over elf aan de koffie verkeerd en de cappuccino....

Weinig verschil moet ik zeggen, behalve dan de grootte van het kopje....

We zijn net goed en wel aan het kletsen of ik krijg telefoon.....snel afhandelen....en we pakken net goed en wel de draad weer op of mijn zus krijgt telefoon....

Ik hoor haar de naam van haar vriendin noemen en voel direct dat het niet pluis is, wat wordt bevestigt als ik haar naam van de zoon hoor noemen die ze aan de telefoon heeft....

Ik zie de paniek en het verdriet in de ogen van mijn zus en weet genoeg....

De vriendin van mijn zus is al erg lang ernstig ziek....

En inderdaad....mijn zus moet nu komen want de huisarts komt straks met de spuit voor palliatieve sedatie waaruit het vriendin niet meer zal ontwaken....

Binnen een paar seconde is mijn zusje uit het oog verdwenen....

'Sterkte', roep ik haar nog toe....

Wat zal ze het moeilijk hebben straks....

Ik drink de laatste slokjes cappuccino op, denk en voel nog even na, en betaal dan de rekening....

Dan slenter ik de straat naast Dudok in....

Het is, ondanks slechte weersvoorspellingen een stralende dag...

Overal in de straten en steegjes zitten mensen op terrasjes....

Arnhem is eigenlijk niet echt zo mijn stad....

Maar....nu ik er zo doorheen slenter moet ik bekennen dat Arnhem goed haar best heeft gedaan de laatste jaren...

Het is er een stuk gezelliger en mooier op geworden in de binnenstad...en ik geniet van al het groen dat de vrolijke huisjes

omringt, de gezellige winkeltjes en winkels en ik stap zomaar voor de tweede keer in mijn leven een Primark binnen....nadat ik me voorgenomen heb in ieder geval niks uit die leuke snuisterijen boetiekjes te kopen....en me daar ook aan gehouden heb....

Ik kan alleen nu bij de Primark die heerlijk instap sneakers niet laten staan....

Ik wandel over het oergezellige 'stadseiland' waar het een kakafoni van Engelse geluiden is voor de Pegasus bar waar alle Airborne herdenkers en veteranen zitten....

En die zitten NIET aan de koffie haha....

Dan ontdek ik een kneuterig wol winkeltje...

Niet te weerstaan natuurlijk....

En met twee bollen witte katoen en een leuk gesprek met het wolvrouwtje rijker sta ik even later weer in het steegje....

Dan loop ik naar de Rijn....

Heb ik even geluk...soundcheck voor de show van bridge to Liberation voor vanavond....

Introdans, en diverse bekende artiesten....

Weet je wat....ik ga mijn vriendinnetje vragen of ze vrij is vandaag....

En dat is ze....

Én ze wil er even tussenuit....

Ik rij richting haar huis...we drinken een bakkie in de tuin die ze net vanmorgen winterklaar heeft gemaakt en gaan dan op pad....

Annet is zeer stellig dit keer ....ze wil naar het winkelcentrum waar ze ooit woonde en waar onze vriendschap ooit begon..... zo'n 34 jaar geleden alweer.....

Maar mijn vriendin en ik shoppend is een regelrechte ramp....

Dat gaat je geld kosten....

VEEL geld....

We duiken winkels in en winkels uit..... pashokjes in en pashokjes uit...en houden onze bankpasjes veelvuldig voor de pinautomaten.....

Tassen vol hebben we al als ik mijn lievelingswinkeltje aldaar nog in moet met de toepasselijke naam 'shopaholic'.....

En zo voelen we ons dus vandaag ook....

Steeds maar weer elkaar bevestigend dat we goed voor onszelf zorgen en lief voor onszelf moeten zijn in deze barre tijden....

Waarmee ik me dan weer verzoen als ik een ontzettend dik lang veel te duur vest koop .....zo eentje om in te wonen..... en zeg dat ik nu in ieder geval de verwarming deze winter lager kan zetten....dat is immers ook bezuinigen....

En dat moet ook wel na deze dag....

Dan ploffen we letterlijk neer op een terrasje....

Nou ja....onze tassen eerst maar dan blijkt er geen plek meer voor onszelf te zijn...

Tassen dus maar op de grond....

Zo erg dus....!!

We gaan aan de smoothie en de kaasstengels.....

En als die op zijn zoeken we de auto weer op....

'Annet, mijn auto stond toch hier?'.....

"Nee, veel verder!....hier stond ie"....

Ik kijk maar zie niet mijn auto....

Ik loop terug maar krijg nog steeds mijn auto niet in zicht...

"Ik weet zeker dat je hem ver van de ingang had staan"....

We lopen weer een eind terug.....

Veel auto's, maar niet de mijne....

'Nee zover stond hij ook niet'.....

"Maar waar stond de auto dan wel?.....andere pad misschien?"....

We kijken in het andere pad....

Er gaat van alles al door mijn hoofd...

Politie bellen, Willem bellen om ons op te halen, morgen nieuwe auto halen anders kan ik niet naar mijn werk ...

Dan loop ik weer naar het eerste pad.....loop helemaal naar het einde en.....

'IK BEN M ANNET!!!!!'....

"Zie je wel dat hij ver stond", zegt ze nuchter....

We zitten nog niet koud in de auto of daar

valt de eerste hagelbui van het aangekondigde code geel noodweer....

Op naar huis.....

"Je hebt een heel ander gezicht dan vanmorgen", zegt mijn vriendinnetje....

En verrek.... kijk mij nou....compleet ontspannen....

We knuffelen elkaar tot ziens en ik vertrek weer naar huis....

"Zo, zegt Willem als ik binnen kom, jij ziet er even anders uit"....

"Je hebt een heel andere uitstraling en ik voel je energie"....

En dat is dus nummer twee....

Wat een dagje slenteren al niet kan

doen....

(En ik zie jullie heus wel 'shoppen' denken hoor)....