1 september 2022

Dag van:

Nou daar gaan we dan...op weg naar 7 oudergesprekken van ongeveer een uur, dus zeven uur lang achtereen praten, aanhoren en luisteren vandaag....

En als eerste sta je dan in een file....motorrijder onder een auto....1 weghelft afgezet... ambulance....

En toch raken zulke ongelukken me altijd nóg meer dan een botsing tussen twee auto's....

Je bent zo kwetsbaar als je op zo'n motor zit....

Je rijdt er langzaam langs, kijkt maar niet en neemt de bocht en de weg links en rechts en ja hoor....volgende file...

Botsing twee auto's....

Het is die verhipte laaghangende zon....

Ze verwarmt maar ze verblindt ook.....

Stapvoets voorwaarts....

Als ik maar op tijd kom....

En dat kom ik....

Ik beland op het terrein van noeste arbeid....

De hoogwerkers zijn een stukje verplaatst maar om de pallets isolatiemateriaal moet ik nog heen lopen....

En binnen is het een kabaal van geklop, geboor, gezaag.....

Kabels worden getrokken, gipsplaten verwijderd, ramen vervangen....

En twee mannen om ons heen die maar aanhoudend blijven vragen of ze alsjeblieft in de klas mogen werken...

Nee heren.....ik heb vandaag ouders....en prive gesprekken....

"Maar in de andere klassen mag het ook al niet"...

Nee natuurlijk niet....de hele school heeft vandaag oudergesprekken....

Ik snap ook niet waarom jullie juist  vandaag dit werk willen doen....

En dan volgt iets met bazen, directeuren en opdrachten....

Ik snap ze....maar ook ik heb bazen, directeuren en opdrachten....en die zijn dat ik vandaag gesprekken moet voeren.... zeven uur lang.....!

En zo beginnen we dus....

De eerste ouders komen....en ik schakel van gezinssituatie naar gezondheidstoestand....van gezinsproblematiek naar ondersteuningsvragen.....en steeds weer een ander gezin....een andere situatie.... andere problematiek, nieuwe vragen...

Daarnaast ratel ik mijn eigen verhaal af....

Over wel of geen gymschoenen, laarzen, reservekleding, zindelijkheid, eten en drinken enz....

Ik lach, ik pruil mee, ik verbaas en verwonder me, ik bewonder, ik adviseer, ik keur af en keur goed, ik luister en hoor aan....

Zoveel gezinnen, zoveel ouders, zoveel verschillen....

En stuk voor stuk super gave kinderen.... Met allemaal eigenheden .... eigenaardigheden en eigenonaardigheden.....

Eigen stoornissen, ziekten, afwijkingen, syndromen....

Eigen lachjes, knuffels, vrolijkheid, moed en wilskracht....

En ja.....de laatste twee gesprekken toch maar buiten aan de picknicktafel omdat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen dat die werklui niet verder kunnen....

Al zie ik moedeloos toe hoe ze van onze keurig ingerichte klas weer een puinhoop maken....

Het laatste gesprek weer naar binnen

want buiten worden en soort van grasmatten gelegd....

Waar vinden we hier nog rust....?

Dan natuurlijk nog de ouder die de afspraak vergeet en op een later tijdstip toch nog wil komen....

De ouder die in de file staat en te laat komt....

De ouder die niet komt opdagen...

De ouder die nog veel meer te vertellen heeft dan in 1 uur past....

De ouder waarvan je voelt dat niet alles vertelt is....

De ouder die spontaan meer vertelt dan hij van plan was....

Maar goed, ook ouders die zich nu gehoord en begrepen voelen....

Om half vijf is echt de koek op...

Tussen twee gesprekken door hebben we in een kwartiertje ons brood gegeten....

We zijn aan eén stuk door gegaan....

Ik heb echter nog een etentje in het verschiet...

Spontane actie van twee mannen...de mijne en een vriend....

We gaan uit eten bij de nieuwe Griek in de stad....

Hij schijnt goed te zijn....

En natuurlijk is onze grote vriendin Jip ook van de partij.....

Willem en ik komen het eerst aan maar nog geen twee minuten later krijgen we ook Jip, papa Ron en mama Angela in beeld....

Binnen is een tafeltje gereserveerd maar uiteraard mogen we ook buiten gaan zitten als we dat leuker vinden....

Jip kijkt direct naar de trouwring....

"Die heb jij van mij gehad!".....

En een beetje van Willem toch, antwoord ik.....

"Nee, ze zaten in mijn doosje".....

Jip heeft een hartsvriendin....

Ook de hartsvriendin van Jip was op onze bruiloft....

En zoals dat bij hartsvriendinnen gaat, heb je ook wel eens denderende ruzie....

Waarover ze dan toch ruzie hebben, vraag ik....

"Ach, het komt door de menstruatie", antwoordt Jip.....

Jip deelt een souvlaki met papa....

Ze houdt het stokje triomfantelijk omhoog...

"Dat is van de politie voor de cocaïne" zegt ze met hard genoeg zodat voorbijgangers het horen en verschrikt omkijken....

Jip kijkt foto's van de bruiloft....ze ziet de zoveelste foto van een gelukzalige blik in mijn ogen als ik naar Willem op kijk....

"Nou zit je alweer te slijmen".....

Jip wil een ijsje toe....liefst een Sunday dip met nootjes van de Mac....

Mama heeft meer zin in Italiaans ijs en zegt dus "nee Jip vandaag niet, geen Sunday dip".....

Jip: "oh nee, het is donderdag"....

En nog honderd meer van die uitspraken die je niet allemaal onthouden kan....

Jullie snappen het al....we hebben weer de avond van ons leven gehad...

En dat was nou net wat ik even nodig had.....

September kon niet beter beginnen.....