Dag van:
 |
| (Speelgoed telefoon) |
Er zijn soms van die onverwachte dingen dagen...
En zo eentje was het vandaag ook...
Wat hebben we heerlijk gewerkt in de klas...
Zelfs de twee 'jongste' medewerksters viel het op...
"Wat een heerlijk rustig, ongedwongen, soepel dagje vandaag"...
Dat vind ik nou dus ook....
Hoe zou zoiets nou komen...?
"Jullie doen het gewoon....jullie twijfelen niet.... jullie hebben zoveel ervaring... dat werkt best fijn..."
Kijk dat bedoel ik... zo'n onverwacht leuk compliment...
En ik snap precies wat er bedoelt wordt...
Vandaag werk ik met twee doorgewinterde mede oude knarren samen....
Alledrie in de zestig....
En dan natuurlijk ook de twee kei hard werkende jongere medewerkers...
Maar het is waar... die leeftijd... die ervaring... waarvan je maar al te vaak ook hoort dat ze verguisd wordt... hebben met een doortastende zelfverzekerdheid door ervaring gewoon even heerlijk gewerkt en aangepakt...
Niet stilstaan... gewoon doorpakken... verder gaan... het ene gedaan.. het volgende beginnen...
En wat werkte dat heerlijk vandaag...
Nog leuker dan natuurlijk als de jongere generatie dat voelt en zegt....!
Van... maar over generaties gesproken...
Ik heb vandaag een kennis (met medische achtergrond) aan de telefoon die vertelt dat ze gordelroos heeft...
Oei vervelend, zeg ik...
Waar heb je het... onder je borsten....?
Dan komt er wat gestotter.... gemurmel.... en haast fluisterend hoor ik haar zeggen..." Nee in de lumbaal sectie"......
De lumbaal sectie...????????
Ik check Google ondertussen op mijn computer....
Ik weet namelijk écht niet waar dat zit....
Dan lees ik het...
Oooooooh zeg ik... in je bilnaad.... tjonge wat lastig zeg....
Je hoort haar bijna blozen aan de andere kant van de lijn...
Ja sorry, ik ben nu eenmaal van de Jip en Janneke taal... noem het beestje bij het naampje...
Gelukkig kunnen we er samen gniffelend om lachen....
Van... de andere verrassing is natuurrijk dat ik s middags al herfstvakantie blijk te hebben....
Een extra vrije dag in verband met een teveel aan gemaakte uren....
Nou heb ik morgenmiddag nog wel een medisch overleg over een leerling....maar uitslapen zit er wel in....
Wauw... vakantie... ik kan het bijna niet geloven...
Ik zit nog middenin alle problematiek... hoe laat ik dat zo snel los...?
In de auto herhaal ik het woord vakantie maar een paar keer....
Vakantie... vakantie... vakantie....
Pfieuw... wat ga ik met al die vrije dagen doen...?
Van... dan lees ik een berichtje op Facebook van een liefste of collega...
Zij, waar ik in verband met haar borstkanker, voor de Alp d'Huez op klom...
Ze werkt niet meer bij ons...
Chemo vrat de kanker op maar veel andere dingen... goede dingen ook....
Als we horen dat iemand genezen is van kanker, weten en juichen we dan wel dat er een leven is na die kanker... een volgende kans..... maar je vraagt je zelden af wat voor leven dan.....
Napijn... altijd... elke dag... vergeetachtigheid.... uitval op allerlei gebieden... enz....
Regelmatig stuur ik nog wel een messenger bericht of appje, spreek ik haar wel ergens op een winkelcentrum... maar het hele hechte is het niet meer....
En toch... als we elkaar spreken is het goed....
Na het lezen van dit berichtje ga ik toch maar weer eens bellen....
En onverwacht wordt het zo'n heerlijk mooi gesprek... pakken we gewoon de draad op... gaan verder waar we gebleven waren....
Het leven is niet altijd een cadeautje in een mooi papiertje met een strik erom.... zeker voor haar niet....
Maar de kracht van toen zit er gelukkig nog altijd...
We lachen... we vloeken ... zijn emotioneel... en lachen weer...
We geven raad... roddelen .... discussiëren.... en delen ervaringen....
Blijvend blij met elkaar....!
Onze lijven roesten dan misschien maar de vriendschap niet....
Wat een leuk, gek, verrassend dagje was het toch....
En ik heb ook nog eens zomaar vakantie....
Oh wat hoop ik voor mijn collega's dat deze komende twee dagen omvliegen voor ze....
Men is moe.... moet weer even herstellen en bijtanken....
Veranderende doelgroep... coronatijd..... het is niet niks geweest....
Trouwens wat voor invloed dat op mij heeft blijkt uit de ervaring die mijzelf vandaag gebeurde...
De schoolbel gaat bijna... de kinderen mogen bijna naar huis...
Ik haal de jassen van de kapstok om ze mee de klas in te nemen...
Dat gaat sneller dan dat ze die allemaal nu zelf op moeten halen...
Ik loop dus naar de gang... naar de kapstok.. waar zich ook een grote poppenhoekachtige speelruimte bevindt...
Ik zie de hoorn van de telefoon van de haak af liggen...
Hè verdorie denk ik... ben ik de hele dag niet bereikbaar geweest... gatsie wat baal ik daarvan...
Ik loop naar de telefoon om de hoorn erop te leggen...
En met dat ik erheen loop en mijn hand uitsteek om de hoorn te pakken besef ik me ineens waar ik ben...
In de poppenhoek....
Euh... speelgoed telefoon dus....
Ik bedoel maar....
En nu ga ik uitslapen....
Oké... eerst inslapen dan....
Ps. Met dat ik dat laatste schrijf baal ik een beetje dat ik gisteren las dat uitslapen helemaal niet helpt om uitgerust te raken....
Vroeg naar bed gaan wel...
Dat neemt de vakantiepret toch een beetje weg....
En blèg..... wie gaat er nou vroeg naar bed in z'n vakantie..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten