1 oktober 2020

 Dag van:

Hallo oktober... daar ben je dan weer...

De maand van weegschaal en schorpioen....

En die laatste daar kan ik dan óf alles mee óf helemaal niks....

Iets ertussen zit er niet....

Mijn eerste liefde was een weegschaal....

Je hoeft wat dat sterrenbeeld betreft natuurrijk niet te vragen of ik daar iets mee kon....

Ik ben tenslotte die eerste liefde niet voor niets nooit vergeten....

Van.... het lijkt wel Sinterklaas in de klas...

Mijn klassenassistente en haar familie hebben, net als mijn zoon, de zalige hobby marktplaatsen, weggeef hoeken en kringloop winkels af te zoeken....

Mijn vriendin en ik hebben dat wat kringloopwinkels betreft ook maar mijn klassenassistente en haar familie....oh my..... die zijn net als mijn zoon Robbert professionals....

Drie grote bigshoppers staan tot over de rand toe gevuld in de klas....

We lijken wel overdadig jarig....

En écht.... aan ieder kind is gedacht...

Dit is leuk voor die... en met deze kan die leerling mooi verder....

In deze vijf weken hebben we dan ook dit klasje alweer aardig zover dat ze zelfstandig spelen... en zichzelf weten te vermaken....

Van... nog meer verrassingen.....

Vijf tekenaars die de ramen buiten komen illustreren in kader van de Kinderboekenweek...

En zo gaaf...!!!!!!

Al geloof ik dat de juffen het nét ietsepietsie leuker vinden dan de kleuters....

De Dino op het raam naast de deur is natuurrijk favoriet...

Van... een heerlijk dagje...

Tenminste... als je naar de kinderen blijft kijken...

Want de rest was kwaadmakend ergerlijk...

De mail die niet werkte....

En als die dan eenmaal werkte geen bijlage kunnen versturen die dringend naar een intern begeleider moest....

Een lijst die met spoed moest worden ingevuld, in de wirwar van mappen binnen het intranet niet kunnen vinden....

Dat dus....!!

Maar eenmaal de boosheid worstelend binnen gehouden wetend, een gezellig dagje....

Een dagje vol goede keuzes ook .....

Mijn held op pedagogisch vlak is ene Luc Stevens...

Hij gaat uit van relatie- competentie- autonomie...

Eerst het kind, dan de leerling’ is de lijfspreuk Luc Stevens (1941). 

De zorg voor je kinderen is veelomvattend en niet vrijblijvend, wil je tot werkelijke ontplooiing van je leerlingen komen: een docent heeft liefde voor het kind en toewijding aan zijn of haar vak nodig. Daaronder ligt het besef dat het product van onderwijs schuilt in het proces – de groei en talentontwikkeling van de leerling – en niet in een prestatiegerichte competitie tussen leerlingen en scholen.

De sfeer in die klas komt overeen met de basisbehoeften die de motivatiepsychologie heeft geformuleerd en een leidraad vormen in het project Schoolethos: relatie, competentie en autonomie.

Omgaan met leerlingen op school is een aaneenschakeling van ‘pedagogische ogenblikken’. Momenten waarin de leraar in een ‘split second’ een beslissing moet nemen. Zij moet onmiddellijk weten wat te doen of juist níet te doen. Ze kan het zich niet veroorloven al te lang stil te staan bij de afweging van de meest adequate reactie. Dat is een reactie die aansluit bij de situatiebeleving van de leerling en die tegelijkertijd de leerling in staat stelt om verder te gaan met zijn bezigheid. Een reactie die de leerling en de groep weer in rust, in evenwicht brengt. In de interactie tussen leerkrachten en leerlingen komt het daarop aan, op iets wezenlijks, iets bijzonders, iets dat zich bijna niet laat omschrijven. Een fenomeen waarin zichtbaar en voelbaar is dat de leerkracht op het goede moment de goede dingen doet en zegt, óók in de ogen van de kinderen. Dat fenomeen wordt ‘Pedagogische Tact’ genoemd, waarbij het niet gaat om de competenties van de leraar, maar vooral om wie hij is.

Inmiddels weet ik dat als die relatie met het kind goed zit... het eerste dus waar je in investeert, je split second reactie daarna best wel eens streng mag zijn....

Als tegenover één keer boos meer tien keer lief staat zeg ik altijd....

Ik heb dit fenomeen Stevens één keer live mogen aanhoren en sindsdien kan ik wel over hem blijven praten als het over onderwijs gaat...

Die pedagogische ogenblikken... de split seconds.... dat is waar we als klassenteam vooral voor staan waar het om pedagogisch inzicht gaat...

Keuzes en beslissingen van het moment... maar niet na eerst grondig gekeken en ervaren te hebben... en die relatie goed zit....

Soms.... zijn zulke keuzes ook gebaseerd op "de minste slechte keuze" maken...

Vandaag barstte onze dag daarvan....

Waarbij ik dan de laatste zin van het geciteerde stuk aanvul met ....‘Pedagogische Tact’ genoemd, waarbij het niet gaat om de competenties van de leraar, maar vooral om wie hij is... en hoe hij altijd weer kijkt naar en zich inleeft in..... die ene specifieke leerling met zijn/ haar ondersteuningsbehoefte.....

En soms naast die split second reacties ook afwegen en afwegen... doe ik er goed aan... is het verantwoord.... dan hup debeslissing nemen....en dan zo vreselijk genieten als blijkt dat het goed is....

Dat je weer een gelukkig kind ziet.... al maakte je misschien niet de keuze volgens de boekjes en theoretisch verantwoorde strategieën....

Van... ingewikkeld verhaal misschien maar we reden

vandaag allemaal uiterst tevreden en blij naar huis...

Met de aantekening dan dat ik boodschappen deed (met mondkapje in de supermarkt).... kookte.... at.... en daarna direct anderhalf uur in bed in slaap ben gevallen....

"Kom je nou nog Beste Zangers kijken?"....

Ja Willem ik kom....

Van... Stef Bos in de hoofdrol vandaag...

Nog zo'n fenomeen.... vertellende zanger... woordkunstenaar...gevoelskern....

Waarbij ik vanavond ineens voelde dat hij ondanks dat voetstuk waarop hij en zijn nummers voor mij staan, zo toegankelijk zijn voor iedereen....

Mooie gewaarwording....

Maar ook om te zien hoe zenuwachtig iedereen was om een nummer van zo'n kunstenaar ten gehore te brengen... over te brengen....

Genieten van begin tot einde....

Van... en dan....

"Ik krijg die foto's niet gedownload in mijn mail"...

Nee Willem... nee alsjeblieft.... laat de dag niet eindigen zoals die begon...

Maar wel dus....

Moet dat nu Willem?

Ja dus....

Van... maar dan toch de mooie dingen mee naar boven weten te nemen....

En wat de rest betreft ..... het is maar goed dat die relatie tussen Willem en mij wel goed zit...

Alleen nou nog die competentie en autonomie van die man...... Gniffel....