Dag van:
De man zonder kies....
De rechter onderkaak.... in het midden....
Het is helende...
Maar voor een man met weinig geduld natuurlijk nooit snel genoeg...
"Wampie ik heb goed geslapen.... een croissantje eten lukt wel.... drop hoef je nooit meer te kopen, dat lukt niet meer".... (ikzelf gok op volgend week)....
Dus het gat is nog niet dicht.... daarbij ook erg gevoelig... en het volgende probleem dient zich op...
In welke spiraal leeft deze man....?
"Wampie, Benji loopt alweer mank ".....
"Geloof je nou nog steeds dat hij onstuimig gesprongen heeft?"....
Willem dat kan ja...
En het zou kunnen.... maar.... ik wil nog niet geloven dat hij hetzelfde heeft als Borre....
"Moet ik hem nou een pilletje geven?".....
Dat zou ik maar doen ja....
"Zal ik hem dan maar niet mee uit nemen....?"
Nee dat zou ik maar niet doen.... zeg ik terwijl ik een dropje pak...
"Doe mij er ook maar één....."
(Tjonge, volgende week kwam eerder dan ik dacht... en nooit meer is een relatief begrip...)
Van.... het is mooi weer.....
Weer dat uitlokt tot leuke dingen...
Ik heb tenslotte weekend....
"Ik ga zo met Peter wandelen...."
Oh.....
Hoe laat...?
"Nou zo... kwart over twee.... dan kan ik daarna de honden nog uitlaten".....
Hmmmmm.... dan moet ik dus boodschapje doen....
(Hij fronst...)
Nee dat kan ik ook wel....
(Ik grimas...)
Maar goed.... geen leuke dingen dus ik de zin van eropuit samen....
Hij gaat wandelen....
Nou heb ik ook niet direct zin ook de breipennen te pakken want met mohair breien is nou niet mijn leukste hobby....
En elke keer denk ik weer.... het is zo lekker zacht... het ziet er zo lief uit....
Maar het breit dus verschrikkelijk....!
Ik pak mijn mobiel en zoek de podcast van Brainwash die ik vanmorgen voorbij zag komen....
Een interview met emeritus hoogleraar psychologie Liesbeth Woertman.....
--'Al doe je nog zo je best, het is onmogelijk om een objectief beeld van je eigen lichaam te vormen. 'Je kan jezelf alleen maar via een omweg kennen: je ziet je eigen gezicht alleen via de spiegel, of via foto's. Dat is eigenlijk vrij absurd als je er bij stilstaat. Je kunt anderen rechtstreeks zien, maar jezelf niet. Je kent jezelf alleen vanuit een bepaalde hoek. Alle andere mensen hebben meer informatie over mij, dan ikzelf. En toch doen we net alsof we dat wel weten, en vaste uitspraken kunnen doen over wat we van onszelf vinden.'--
Nou mijn oren staan gespitst natuurlijk....
Volgens Liesbeth (Ik tutoyeer maar even, dat vindt ze best goed, ze ziet er gemoedelijk uit), hebben wij in het Westen (West Europa) ons geluk in de loop der jaren gekoppeld aan schoonheid....
We denken dat er pas van ons gehouden wordt als we er goed uitzien...
En dat er van je gehouden wordt dat wil natuurlijk iedereen....
Terwijl.... het eigenijk omgekeerd is.... omdat mensen van je houden vinden ze je mooi....
Omdat dan het oog van het hart spreekt.... en niet omdat we perfect zijn....
--'Het is onmogelijk om niet over je uiterlijk te oordelen. Dat doet een mens die zowel een lichaam is als heeft, zowel kan voelen met het lichaam als kan denken over het lichaam, nu eenmaal. Maar in een tijd van gemanipuleerde schoonheidsidealen raakt het ideaal verder buiten bereik en wordt het oordeel harder. 'Je hebt een ideaalbeeld in de hersenen, dat als bril werkt waarmee je jezelf beoordeelt.'--
Denk maar eens even aan fotoshoppen
Oh ik ken ze hoor die op Facebook of instagram 10 jaar jonger en 10 kilo slanker lijken dan ze in werkelijkheid zijn....
Volgens Liesbeth ligt een oplossing in aanraking...
En aanraking is nou juist in deze tijd zo lastig....
Van.. nou ja... het veranderde mijn beeld wel enigzins...
Vooral haar woorden dat mooi te maken heeft met de momenten waarop je met jezelf samenvalt....
En ik wil eens op zoek wel naar die momenten...
Ik loop er volgens mij straal langsop.....
Ik zou de podcast beluisteren als ik jullie was...
Je moet er even voor gaan zitten maar na half uur kom je er behoorlijk verfrissend uit...
Van... schaatsen is weer begonnen....
Naast roeien en tennis vind ik dat heerlijk om naar te kijken....
Minder is dan weer dat de schaatshelden van weleer op hun retour zijn....
Sven en Irene.....
Maar genieten blijft het....
Van... en dan nog zo'n held...
Niet op z'n retour maar op z'n 'voor altijd....
Sean Connery.... onze 007....
Idool van weleer....
Ook weer iets om even bij stil te staan....
Van..... Willem komt na ruim twee uur wandelen thuis....
Ik schenk de sportieveling een kop koffie in....
"Zo nu ga ik met de honden uit.... haal jij als je boodschappen doet een zak hondenvoer.... als je het niet uit de auto kan tillen help ik je straks wel....
Ofwel.... zijn bijdrage aan het weekend gevoel zeker.... een zak niet hoeven tillen....
Mijn ogen vergroten zich...
"Is er wat?"....
Nou euh... ik dacht dat jij de boodschappen zou doen nadat ik dat de hele week, naast werken en koken, doe....
Van.... tja... en dan zijn de rapen gaar hè....
"Jij ook altijd met je onduidelijke boodschappen"....
"Die honden moeten toch ook uit!!"
"Wees dan eens duidelijk"...
En écht... ik voel in één klap alle zojuist uit de podcast vergaarde schoonheid in mijn schoenen zakken.... en er is maar één ding dat momenteel samensmelt.... mijn verbazing en mijn boosheid...
De verbazing is van mijn gezicht te lezen... de boosheid slaat, zoals altijd bij mij, naar binnen....
Er volgt nog een lichte scheld kanonnade.... en dan stampt hij naar boven met "Dan ga ik NU wel eerst boodschappen doen en gaan de honden NIET uit...."
Kijk.... en dan word ik koppig...
Oh nee Willem... NU ga ik wel boodschappen doen.... je laat die honden er NIET onder lijden....
Er was maar weinig voor nodig... hij komt alweer de trap, die hij halverwege op was, weer af...
Ik ga er vanuit dat hij me kent en deze reactie al verwacht had... edoch zijn pseudo goede wil wilde tonen...
Maar dat is mijn invulling hoor....
Ik krijg nog te horen hoe boos hij is.... dat ik heel gemeen ben en.... dat als.... dan...en dat als... dan....
Dan nog steeds stampend gaat hij de deur uit....
Van..... 5 minuten later....
De telefoon gaat...
De iets mildere stem van Willem klinkt...
"Benji kan ik zo niet uitlaten met die manke poot... ik kom wel terug en ga boodschappen doen"....
Maar oh... ik ben een stier hè... ik blijf koppig...
Nee nee Willem... ik heb de tas al in de hand.... ik ga boodschappen doen...
"Vergeet de kaas dan niet"....
"Oh ja..... en de boter "....
Van.... de rest van de avond zal ik jullie besparen....
Ik krijg nog te horen dat hij 'als dat... dan..... niet had moeten zeggen....
Maar ja... dan is het al gezegd hè.... en blijft het maar door mijn hoofd denderen....
Verder zijn we niet echt on speaking terms vanavond....
We geven elkaar beleefd antwoord....
Willem doet heus wel pogingen tot verzoening.... maar het mislukken ligt bij mij.... (Ik ken mezelf)...
Ik kan dat dan niet meteen....
Dát kan hij dan weer niet hebben..... en dus krijg ik nog een bonus boosheid over me heen....
Dat maakt het er dan niet beter op....
Maar.... we blijven beleefd....
Ach... morgen ben ik het kwijt....
En de eerste die nooit onenigheid heeft mag zich hier melden....
Trouwens... je hoort ook wel eens zeggen..."Wat ben je mooi als je boos bent"....
Gut... volgens mij heb ik mijn eerste samensmeltingsmomentje gevonden....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten